İsteksiz
 

İsteksiz


İSTEKSİZ sıf. Bir şeyi, bir şey yapmayı istemeyen kimse; onun tutumu, davranışı için kullanılır: Yüzünde isteksiz bir ifade vardı, isteksiz adımlarla kapıdan içeri girdi.
be. istek duymadan, istemeye istemeye: Çocuk hasta mı bilmem, yemeği çok isteksiz yedi.