Osteomiyelit
 

Osteomiyelit


OSTEOMİYELİT a. (fr. ostéomyélite). Patol. Kemik ve ilik iltihabı.


—ANSİKL. Akut osteomiyelitin her zaman görülen mikrobu bir deri lezyonundan (kan çıbanı, mikrop kapmış yara) ya da mukoza yarasından vücuda giren sarı sta-filokoktur. Mikrop kemiğe kan yoluyla gelir ve tercihen uzun kemiklerin uç kısımlarına yerleşir. Enfeksiyon kemiğin bütün öğelerini sarar ve ölü kısımları dışarıya atar (sekestrum). Klinik olarak çocuktaki akut osteomiyelit birdenbire titreme, 40 °C ateş ve dalgınlıkla başlar, ortaya çıkan ağrı, hasta kol ya da bacağın ağrıyı duymayacak bir konumda hareketsiz tutulmasına neden olur. Hastalık antibiyotik tedavisinin ve kesin hareketsizliğin etkisi altında iyileşmeye yönelir, fakat antibiyotiklere dirençli mikroplarla olan enfeksiyonlarda, eskiden olduğu gibi, uzayan ve süreğen bir osteomiyelite dönüşebilir.

Travma sonrası görülen süreğen osteomiyelitler bir kırıktan (açık kırıklar, savaş yaraları) başlayan enfeksiyonlardır; bunların tedavisi uzun ve güçtür. —Vet. Osteomiyelit hayvanlarda da olabilir, özellikle atlarda görülür. Hastalık ameliyatla ve ilaçla tedavi edilir (antibiyotik tedavisi).