Oyuk
 

Oyuk


OYUK a. Sert bir maddede oluşan ya da oluşturulan çukur yer, kovuk: Bir kayanın oyuğuna saklanmak. Duvardaki oyukları alçıyla doldurmak. Dişimde bir oyuk var.

—Bot. Gözenekli oyuk, kurak bölge bitkilerinde (kaktüsgiller) gözeneklerin bulunduğu boşluk.
|| Kıllı oyuk, kurak bölgelerin bitkilerinde yaprakların üzerinde çokça bulunan bol kıllı boşluk. (Buralarda buharlaşma pek az olur.)
—Elektron. Oyuk rezonatörü, BOŞLUK REZONATÖRü'nün eşanlamlısı.
—Elektrotekn. Manyetik bir armatüre, bir sargının iletkenlerini yerleştirmek için açılan yuva. (Ardışık iki oyuk arasında yer alan ferromanyetik bölüme DİŞ adı verilir.)
|| Bir doğru akım elektrik arkında, pozitif kömürün ucunda oluşan boşluk.
|| Oyuk açma, manyetik bir devrede oyuk gerçekleştirme tekniği.

—Jeomorfol. Rüzgâr oyuğu, CAOUDEYRE' nin eşanlamlısı.

—Mad. oc. Cevher içinde cidarlara dik ve koşut olarak açılan ve bir çizgi halinde uzanan boşluk.

—Metalürj. Pas oyuğu, demirli metallerin yüzeyinde atmosfer korozyonu sonunda ortaya çıkan oyuk.

—Zool. Dışarıdan gözle görülemeyen (özellikle, yağ bezleri, memelilerin memeleri gibi çeşitli salgıbezleri) deri oluşumlarına verilen ad. (Pullar, tırnaklar, boynuzlar, telekler ve kıllar gibi gözle görülebilen fanerlerle karşıtlaşır.)

-- Oyulmuş olan: içi oyuk bir ağaç.