Vestfalya Antlaşmaları-otuz Yıl Savaşlarına Son Veren Anlaşmalar
 

Vestfalya Antlaşmaları-otuz yıl savaşlarına son veren anlaşmalar


1648'de Otuz Yıl savaşlarına son veren anlaşmalar.

Papa, 1631'den başlayarak Fransa ile Kutsal Roma-Germen İmparatorluğu' nu uzlaştırmayı denemişti. Ferdinand H'nin yerine oğlu Ferdinand IH'ün, Richelieu'nün yerine Mazarin'in geçmesi ve İspanyol bakanı Olivares'in gözden düşmesiyle kolaylaşan toplu bir görüşme düşüncesi gelişmişti. 1641'de Friedrich-VVilhelm Brandenburg (ilerde Büyük Seçici olarak anılacaktır) Fransa'yla bir ateşkes anlaşması imzalamıştı.



http://frmsinsi.net/attachment.php?a...1&d=1278424819

The term Peace of Westphalia refers to the two peace treaties of Osnabrück and Münster, signed on May 15 and October 24 of 1648 respectively, which ended both the Thirty Years' War in Germany and the Eighty Years' War between Spain and the Netherlands. The treaties involved the Holy Roman Emperor, Ferdinand III (Habsburg), the Kingdoms of Spain, France and Sweden, the Dutch Republic and their respective allies among the princes of the Holy Roman Empire.

The Peace of Westphalia was the result of the first modern diplomatic congress. It initiated a new order in central Europe, basing on the concept of national sovereignty. Its regulations became part of the constitutional laws of the Holy Roman Empire until 1806. The Treaty of the Pyrenees, signed in 1659, ending the war between France and Spain, is also often considered part of the overall accord.

Görüşmeler
 

Papa, 1631'den başlayarak Fransa ile Kutsal Roma-Germen İmparatorluğu' nu uzlaştırmayı denemişti. Ferdinand H'nin yerine oğlu Ferdinand IH'ün, Richelieu'nün yerine Mazarin'in geçmesi ve İspanyol bakanı Olivares'in gözden düşmesiyle kolaylaşan toplu bir görüşme düşüncesi gelişmişti. 1641'de Friedrich-VVilhelm Branden-burg (ilerde Büyük Seçici olarak anılacaktır) Fransa'yla bir ateşkes anlaş ması imzalamıştı. 1644-1645'te tam vetkili temsilciler savaş sürerken toplandılar; haberleşmelerin yavaşlığı nedeniyle uzayan görüşmeler sırasında hiçbir ateşkes anlaşması imzalanmadı. Savaşın sürmesi, askeri olaylardan daha çok yarar sağlayan Fransa' ya yardımcı oldu.

Kongreler aynı anda Münster ve Osnabrück'te toplandı. Münster'de Fransa. İspanya. Kutsal Roma-Germen imparatoru. Portekiz, Savoia, Toscana. Mantova, İsviçre kantonları, Floransa, Katolik Alman prensleri, bu arada Protestan Birleşik.Eyalet-ler bir araya geldiler: Papalık büyük elçisi ve Venedik büyükelçisi aracı rolü oynuyordu. Fransızlarla yapılan görüşmeleri Longueville, Avaux ve Servien dükü sürdürdü. Osnabrück' te aracı (Danimarka kralı) İsveç, imparator, Protestan Alman prensleri ve Fransa arasında bir anlaşma sağlamaya çalışıyordu. Kongrelerin iki görevi vardı: Fransa, İsveç ve imparatorluk arasında barışı sağlamak ve Almanya'nın iç sorununu çözmek.

Anlaşmaların İçeriği
 

Anlaşmaların İçeriği ANLAŞMALARIN İÇERİĞİ

Fransa ve İsveç elleri boş gitmek istemiyorlardı, ama imparator topraklardan ödün verirken Fransa'nın Diyet (imparatorluğun çeşitli devletlerinin temsilcilerinin katıldığı meclis) üyesi olmasını engellemeye çalışıyordu; bu nedenle Fransa'ya Alsace'ı (Strasbourg ve Mulhouse dışında) verdi. Bu Fransa'nın kazançlarından birisi oldu. Fransa ayrıca, Almanya'ya bir giriş kapısı sağlayan Brisach'ı, Baden-Württemberg'deki Philipps-burg'da garnizon hakkını ve İtalya' da Pignerol'ü, üç piskoposluğun (Metz, Toul, Verdun) üstündeki haklarının onaylanmasını sağladı. Fransa kralı Yukarı ve Aşağı Alsace landgra-fı ve Haguenau'daki On Kent'in (De-kapolis) valisi oldu. Oysa bu topraklar farklı statülere sahiptiler; bazıları doğrudan imparatora bağlıydılar, bazüarı değillerdi: Münster Anlaşma-sı'nm 89. maddesi çelişkili iki hüküm taşıyordu; Alsace derebeyleri doğrudan bağımlılığı koruyorlardı ama Fransa kralı hükümdarlarıydı; Avusturyalı görüşmeci Volmar "en güçlü kazanacak" diyordu. Sorun, 1789 Devrimi sırasında Alsace'taki toprak sahibi prensler olayı nedeniyle tüm şiddetiyle ortaya çıktı. Fransa kralı imparatorluk prensi olamıyordu ve Diyet'e katılmıyordu. Ayrıca savaş Fransa ile İspanya arasında sürüyor du. Osnabrück'te, Habsburg sülalesinden hiçbir şey istemeyen İsveç Batı Pomeranya'yı. Bremen piskoposluklarını (Bremen dışında), Verden an der Alier ve VVismar'ı, beş milyon taler-lik bir savaş tazminatını ve Meclis'e katılma hakkını aldı; böylece İsveç gücünün doruğuna ulaştı.

Fransa ya da İsveç tarafından desteklenen Alman prensleri bazı kazançlar elde ettiler. Brandenburg Doğu Pome-ranya ile Cammin (Karnin), Halber-stadt.Mindenve Magdeburg piskoposluklarını aldı. Rheinland-Pfalz (Aşağı Pfalz) Friedrich V'in oğluna seçme hakkıyla birlikte verildi, ama Bavye-ra dükü de Yukarı Pfalz ile seçme hakkını koruyordu. Kutsal Roma-Germen İmparatorluğu'nun devletleri "Landeshoheif'i (toprak üstünlüğü) elde ettiler: Söz konusu devletler bundan böyle, yasama, iktisat, din, yöne-' tim alanlarında yetkilere, imparatora ve imparatorluğa yönelik olmamak koşuluyla anlaşma yapma hakkına sahip oldular.

Dinsel sorunlar Osnabrück'te çözümlendi. Af ilan edildi; dinsel nitelikten arındırılan topraklar konusunda 1624'te var olan duruma dönüldü. Augsburg barışı onaylandı ve Calvin-cilere kadar yayıldı; prensleriyle aynı dinden olmayan uyruklara, malla rina el konmaksızm göç hakkı tanındı. Diyet önemli konularda oybirliğiyle karar almak zorundaydı: Bu zorunluluk, önemli sorunları çözümsüz bırakan bir durgunluğa neden oldu. Çatışmanın kaynağını oluşturan Bohemya'ya metinde değinilmiyordu. Birleşik Eyaletler ve İsviçre kantonları imparatorluktan ayrılmıştı.

İmparatorluğun Sonu
 

İmparatorluğun Sonu İMPARATORLUĞUN SONU

Alman prenslerinin bağımsızlığı anlaşmalarla güçlenmişti, ama Kutsal Roma-Germen İmparatorluğu yıkılmamıştı. 350 devletten oluşuyordu, ama bunların arasından gerçek anlamda ikisi egemendi: Habsburg mirasçılarının yurtlukları ve Brandnburg. Brandenburg'un mülkleri dağınıktı ve prenslerinin sonraki yüzyıllardaki temel görevleri bu dağınık mülkleri birleştirmek oldu.

Almanya'da iyi karşılanan anlaşmalar Fransa'da belirli bir aldırmazlıkla karşılandı, çünkü savaş sürüyordu. Anlaşmalar Alman dinsel sorunlarına bir çözüm getirdi; Otuz Yıl savaşları ne Katolikliği, ne de Protestanlığı üstün duruma getirdi; bununla birlikte Karşı-Reform kolaylıkla Almanya'ya girebilecekti ve barok yapıtların gelişmesiyle ortaya çıkacaktı.