Ay'a Tapınma
 

AY'A TAPINMA

Ay'a tapınma,Ay'a ,Ay'daki bir tanrıya,Ay'ın kişileştirilmiş bir betimine ya da simgesine tapınma ya da büyük saygı gösterme.Ay'ın kutsal sayılması,yaşamın ve evrenin temel düzeni ile ilişkilidir.Çeşitli çağlarda ve kültürlerde yaygın bir olgu olan Ay'a tapınma zengin bir simge ve söylence kaynağı olmuştur.

Bu kültürlerde Ay,evrenin ritmik düzeninin bir parçası sayılır.ve yaşamla ilgili tüm değişiklikleri onun yönettiğine inanılır.Ay'ın gökyüzünde kaybolduğu ve yeniden ortaya çıktığı çevrim süreci,Ay ile ölüler ülkesi,ruhların ölümden sonra yükseldiği yer ve yeniden doğuş gücü arasında kurulan yaygın ilişkinin temelini oluşturur.Bu çevrimin düzenliliği de gene Ay ile yazgı arasında bağlantı kurulmasına yol açar.

Ay ile ilgili söylenceler ,özellikle Ay'ın gözden kaybolduğu dönemlere: yani çevrimsel hareketi sırasındaki üç karanlık gün ile Ay tutulmalarına ağırlık verir.Bu iki olgu da çoğunlukla Ay'ı yutan ya da öldüren ,ardından da onu karnından dışarı çıkaran ya da ona yeniden can veren bir ejder ile Ay arasındaki çatışma biçiminde yorumlanır.Ay'ın görünmediği dönem,yeni bir etkinliğe ya da yaratıcı bir işe ( örn.ekim ya da cinsel ilişki) girişmeye karşı sıkı yasakları gerektiren bir kötülük dönemi sayılır.Bazı yerlerde ,Ay'a tapınma ayinlerinde,Ay'a saldırarak yok eden varlığı ürkütmek amacıyla gürültülü sesler çıkarılır.

Ay ile ilgili kutsal varlıklara Ay'ı ve çevrimlerini kişileştiren tanrı ve tanrıçalara sık rastlanmaz.İlkel avcı kültürlerinde,Ay,çoğunlukla erkek sayılır ve özellikle kadınlar için kötü ya da tehlikeli görülür.Tarım toplumlarında ise,Ay genellikle dişi kabul edilir ve bitki örtüsündeki çevrimsel sürecin iyilik dolu yöneticisidir.

Kaynak;AnaBritannica cilt 4 sayfa 34 frmsinsi.net için derlenmiştir.