Jülide Özçelik - Kendinle Kalırsın
 

Sevda dipsiz bir kör kuyu
düşersen bir daha çıkamazsın
Zaman bak akıp geçiyor
Ne yapsan onu durduramazsın

Sevinçle hüzünle umutla geçer ömür
ama yine sen kendinle kalırsın
sevinçle hüzünle umutla geçer ömür
ama yine sen kendinle kalırsın

Çok zordur ümitsiz yaşamak
yalnızlık hep senle olacak
yüklenip çıkarsın dağlara
Bir anda inmişsin sığlara

İnsanlar hayatta bir vardır bir yoktur
ama yine sen kendinle kalırsın
Sevinçle hüzünle umutla geçer ömür
ama yine sen kendinle kalırsın

gecenin sonu hep aydınlık
insanın ruhu hep karanlık
refakat edersin hayata
ziyaret son bulur toprakta

İnsanlar hayatta bir vardır bir yoktur
ama yine sen kendinle kalırsın
Sevinçle hüzünle umutla geçer ömür
ama yine sen kendinle kalırsın
ama yine sen kendinle kalırsın
ama yine sen kendinle...