İşın Karaca - Kalp Tanrıya Emanet
 

Belki de oyunların arkasına saklanmışım
Şehirler büyümüş de ben hep çocuk mu kalmışım
Yenilmezdi böyle zamansız
Gitmeseydi eğer bu yürek..
Bulurdu tutunurdu bi bahane daha nihayet
Kelimeler eksilirken seyrettim üzülerek
Bedenim paramparça ama
Kalp hala tanrıya emanet...
Kirlenince olur ya niyet,
Zor geliyor artık sevişmek
Tükenince mazeret, aşk acıdan ibaret
Belki ben hala masalların,
Mutlu sonların etkisindeyim hala
İşte bu yüzden bıçak sırtlarına emanettir bu yürek
Aslında yalanların, asıl olanların da farkındayım elbet
Ama görmezden geldim
Bilen bilir acıtır insanı gercek