Erdoğan Akın – Anne
 

Eteğinde çamur anne,
Eteğinde ateş anne,
Sanki Kudüs oldun anne,
Yüzün bin güneş anne.
***
O ne avuçladığın anne ?
Ellerin yanmış,
Ruhlar ağlaşıyor yine,
Melekler ayaklanmış.
***
Denizler kabardı sen dur !
Denizler kabardı,
Bu ırmaklar yokken anne,
Gözlerin vardı.
***
Kundaklanmış saçlarından,
Kıvılcım düştü anne,
Yaralanmış tüm aşıklar,
Ona üşüştü anne.
***
Yıldızları mı küstürdük ?
Uçup giden ne ?
Belki yoruldu melekler,
Göğü tut anne.
***
Eteğinde çamur anne,
Eteğinde ateş,
Sanki Kudüs oldun anne,
Yüzün bin güneş.
***
Sen güneşin yıkandığı denizsin,
Hüzünlerin cennetisin ey sahra,
Vahaların olsun cümle ormanlar,
Sen de şiirlerin ormanısın ya.
***
Bir deve kervanı çöl sükutunda,
Velut bir anadır şiir doğurur,
Artık kelimeler bir bedevidir,
Her ayak sesinden şiir yoğurur.
***
Şairin ölümü bir fırtınadır,
Bu sarı denizde kopar vaveyla,
Kaybolan şiiri çağırmak için,
Şairler Mecnun’dur sahra bir Leyla.
***
Hasna bir devenin tek vuruşundan,
Kaç vezin doğurdun ve de kaç hüzün,
Sesini alırım hüma kuşundan,
Failatün, failatün, failün…