Timuçin Ufuk - Daha Herşeyin Başındayım
 

20 senelik bir hasta, belki biraz dengesiz

Beynimde çalkalanan onlarca hatıra var

Tuhaf bir histi, kader çizgisinde sürüklenmek

Bir oyundum hayatında, ben hep mağlup oldum

Hayallerimle daim oldum

Adını koymadığım kitaplarda surreal bir kavramdın

Söyle ne zaman gerçek oldun?

20 senelik bir hastayım ben, oldum olası riyanın ortasında bekleyen

Yaşanmışlığım varsa, yarım kalanlarımda çoktur

Saymadığım 5 seneyi hatırlamak bile istemem

Yine önümde yollar ve ben bir yol ayrımındayım

Gördüğüm onca dosta ait belki tek gerçek hatırayım

Mutluluk bir sırsa, bu sırrı saklamayanı tanımadım

Belki yolunda gitmeyen ben yanlış yoldaydım

Şimdi elimde kozlar, küçük sevinçler ülkesinde

Daha herşeyin başında, hayallerin yaşındayım

Bin ceza dolusu yaptığım hatalarım var

Ben hepsinden ders aldım ama sınıfa hep geç kaldım

Ruhumu tatmin etmez başka bedenler

Ne de hasıl olacak 2 kelamın da hatrı yok

Herşeyi düşündüm

Bu ziyan olan geçmişe baksam ne fayda

Herşeyin başındayım, daha yolum çok

Sahte mutluluklar, sürüp giden yalanlar

Ve süslü tablolardan koleksiyonum yok benim

Aklımın dengesini bozan bir agresiflik ortasında durgun suları gözlercesine sakinim

Ben bir kaşifim, kendi yolunu keşfeden

Yolumdan geçen her yabancı dürüstüğüme meyleden

Herkes kulsa, yaşar bu hayatta sonunu bilmeden

İşte ben, bilinmezlik olgusunda psikolojik bir denklem

Yine önümde yollar ve ben bir yol ayrımındayım

Gördüğüm onca dosta ait belki tek gerçek hatırayım

Mutluluk bir sırsa, bu sırrı saklamayanı tanımadım