Canfeza-Eylül1
 

Eylül 1 dışarda yağmurun gürültüsü

Tabiat ananın aynasında sararmış görüntüsün.

Ağaçların her bu mevsim kaybettiği senken,

Benim olmamanın yaşamak kadar çok değil üzüntüsü!

Yine de yağmura denk üzüntümün bedeli

Bu bedele karşılık bir kış ayı güzüntümü ödenir?

Suyun yer yüzünden alınıp bir ihanet seferi düşün.

Böyle birşey var olsa tüm yapraklarımı dökerim.

İnancım, bitmiyecek yağmurların kokusu.

Kalbimin üstünde ondan dahada hisli dokusun.

Bacaklarımı ellerimle destekleyip beş şişenin

Yardımıyla çıkıyorum aşk denen şu yokuşu*********

Zafer benim olduğunda, ödülüm sen ol*********

Eylül'ün başlangıcıyla, önüme sel o

Bacamda tüten duman, penceremde rüzgar

Bu rüzgardan daha şevkatli daha serin eser ol.

Seni ona buna değilde sana anlatabilsem.

Güneş bir parça daha sen damlatabilse!

Tam karşıma düşsen konuşsak söylesem ve dinlesen.

Yahut ben susup kalsam sen anlatabilsen.

Eylül bereketiyle geldi yapraklarımı döktü!

Her harfin toprağın altında milyonlarca köktür.

Sonunda çocukluğumu kaybetmekten ürküp,

Papatya bahçesinden salıncağımı söktüm.

Bu dağlar seninle ilgili hiç birşey bilmiyor.

Bununla doğru orantıda hiç bir ağacın ilmi yok!

Orman oksijen yangının tehditindeki alâsın.

Malesef hiç bir adıma oksijen dikilmiyor.

Ormanları yok etmeden seni gerçekten sevemem.

Bir ağaç yüzlerce kalem 20 şiir senede

İlkokuldan liseye hatta sonrasında bi sene boyu

Karşılaştığım her işlemin sonucu sen eder

Tütünüm olmalıydı basmalıydı yarama

Emin olsam varolduğuna sıkıntıları aramam

İnşallah beni hiç bir mühitte birkez bile bulama