Dua'nın Kutsal Kitap'ta çok önemli bir yeri vardır. Tarihte başarılı olmuş peygamber veya Tanrı hizmetçileri her zaman kendilerini ciddi bir şekilde duaya adamış kişilerdi. Tanrı'ya ve İsa Mesih'e iman eden bir kimsenin iman yaşamını başarabilmesi için sürekli dua ruhuyla yaşaması temel bir gereksinmedir. Bir inanlının da dediğ i gibi:
"Nefes alıp verme olgusu vücut için neyse, imanlı yaşamı için de dua böyledir.". Bu nedenledir ki, İsa Mesih ve öğrencileri sürekli dua etmenin önemi üzerinde durmuş ve inanlıları her durumda dua etmeye çağırmışlardır (1Tar. 16:11, Mat. 7:7, 26:41, Lu. 18:1).
Dua olgusu, Tanrı'yla bir irtibat ve bir paylaşım olup, dilek ve ihtiyaçlarımızın O'na bildirilmesidir. Aynı zamanda dua etmek olgusu Tanrı'ya tapınış, hamt, itiraf ve başkaları için dilekler sunmayı da içerir. Filipililer mektubunda okuduğumuz gibi:
- "Hiç kaygılanmayın; her konudaki dileklerinizi Tanrı'ya dua, yalvarış ve şükranla bildirin." (4:4, 1.Yu. 1:9, 1.Tim. 2:13, Neh. 1:4-11, Dan. 9:3-9).
Dua, iman yaşamımız için kaçınılmaz bir güç kaynağıdır (Yak. 5:16). Kutsal Kitap'ta dua e tmek için özel bir zaman veya süre öngörülmemiştir, fakat inanlılar her zaman, her ortamda dua etmeye çağrılmaktadır (1Sel. 5:17). Yer veya duruş tarzları da önemli değildir, önemli olan daha ziyade insanın yürek durumudur. İsa Mesih'in belirtmiş olduğu gibi:
- "Öyle bir saat geliyor ki, Baba'ya ne bu dağda ne de Kudüs'te tapınacaksınız!... içtenlikle tapınanların Baba'ya ruhta ve gerçekte tapınacakları saat geliyor ve gelmiştir. Baba da kendisine böyle tapınanları arıyor. Tanrı ruhtur, ve O'na tapınanlar da ruhta ve gerçekte tapınmalıdırlar." (Yu. 4: 21-24, Mez. 51:17).
Kutsal Kitap dualarımızın işitilebilmesi için takip etmemiz gereken bazı kuralların var olduğunu bildirir. Eğer dualarına bir yanıt almak istiyorsan dileklerini Tanrı'ya her şeyden önce
İsa Mesih'in adında sunmalısın (Yu. 14:13-14). Duaların yine
imanla (Mar. 11:24, İbr. 11:6, Yak. 1:6-7) ,
itaatli olup günahtan uzak durarak (1Yu.3:22, Mez. 66:18) , başkalarına karşı yüreğinde
kin veya affedememezlik olmayarak (Mat. 6:14-15),
samimiy etle ve yılmaksızın devam ederek yapılmalıdır (Yer. 29:13, Lu. 18:1). İsa Mesih'in bildirdiği gibi dualarımızda gösterişten, boş tekrarlardan veya ezbere dualardan sakınmalıyız (Mat. 6:5-8). İsa Mesih'in öğrencilerine öğretmiş olduğu
Göklerdeki Baba'm ız' duası da sürekli ezbere söylenilmesi gereken bir dua değil, ama içerik olarak bizlerin dua-larına model olması gereken bir duadır. Nasıl bu duanın ilk kısmı Tanrı'ya, O'nun irade ve egemenliğine yönelik olup O'nu yüceltir, biz de dualarımızın ilk kısmında Tanrı'yı yüceltip O'nun maksatlarının gerçekleşmesini dilemeliyiz (Mat. 6:9-10). İkinci kısım bizlerin ihtiyaçları doğrultusundadır (Mat. 6:12) . Üçüncü kısım ise çevremizin ihtiyaçlarına yönelik olup kötülükten, günahtan korunmak amaçlıdır. Duanın son kısmıysa yine başlanıldığı gibi Tanrı'yı yüceltmekle son bulur. İşte bizlerin duaları da özellikle bu üç yönü içeren dualar olmalıdır.
Şüphesiz bizler Meryem anaya veya azizlere dua etmekten de kesinlikle uzak olmalıyız (1Tim. 2:5-6, Çık. 20:4). Yaln ızca Tanrı'ya tapınılır ve yalnızca O'na dua edilir. Ama Kutsal Kitap'a göre bizler Rab olan diri İsa'ya da dua edip tapınabiliriz (Elçi.7:57-60, 1.Kor.1:2, 2.Kor.12:8-10, 1.Tim.1:12, Esin. 22:20, 5:7-14).
