U Harfi İle Başlayan İsimlerin Anlamları
 

UBAB :(Ar.) Er. 1. Pek taşkın, coşkun. 2. Delice akan sel.

UBEYDE :(Ar.) Ka. - Küçük köle, kölecik. Ashabın kullandığı isimlerdendir. Ubeyde b. el-Cerrah.

UBEYDULLAH:(Ar.)Er. - Allah´ın kulu.

UCAER :(Tür.) Er. - Değerli, yüce kimse.

UÇANAY :(Tür.) Er. - Ay gibi yüksek anlamında.

UÇANOK :(Tür.) Er. - Hızlı, atak, yiğit.

UÇAR :(Tür.) Er. - Uçan, uçucu.

UCATEKİN :(Tür.) Er. ? Yücelikte eşsiz kimse.

UÇBAY :(Tür.) Er. - Sınır beyi.

UÇBEYİ :(Tür.) Er. - Selçuklu ve Osmanlılar´da sınırlardaki askeri güçlerin kumandanlarına verilen ad.

UÇHAN :(Tür.) Er. - Sınır şehir hanı.

UÇKAN :(Tür.) Er. - Deli dolu, havai, toy.

UÇKUN :(Tür.) 1. Kıvılcım. 2. Pahalı, yüksek. 3. Uçan, çapkın. 4. Becerikli, eli tez. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UÇMA :(Tür.) Er. 1. Dağın karlarla örtülmüş dik yamacı.

UÇMAN :(Tür.) Er. - Uçan uçucu.

UÇUK :(Tür.) Er. 1. Uçmuş, soluk renk. 2. Çökmüş yer, toprak. 3. İyi. 4. Sivri dağ tepesi.

UÇUR :(Tür.) Er. 1. Vakit, an, fırsat. 2. Mevsim.

UFKİ :(Ar.) Er. - Ufka ait, ufukla ilgili.

UFUK :(Ar.) 1. Düz arazide ya da açık denizde gökle yerin birleşir gibi göründüğü yer. 2. Anlayış, kavrayış, görüş, düşünce gücü. 3. Çevre, dolay. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UFUKTAN :(a.t.i.) Er. - Sabah aydınlığının ufukla birleştiği nokta.

UĞAN :(Tür.) - Yüce, yüksek, güçlü. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UĞANBİKE :(Tür.) Ka. - Uğan bike.

UĞRAŞ :(Tür.) - Güçlük ve kötülükle uğraşma, mücadele. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UĞUR :(Tür.) 1. İyilik, şans, talih, baht. Fırsat, tesadüf. 2. Kimi olaylarda görülen ve insana iyilik getirdiğine inanılan iyilik kaynağı. - İslam´da bu tür düşüncelere itibar edilmez. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UĞURALP :(Tür.) Er. - Hayırlı yiğit.

UĞURATA :(Tür.) Er. - Hayırlı ata.

UĞURAY :(Tür.) - Uğurlu ay. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UĞURCAN :(Tür.) - İyilikçi ve candan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UĞUREL :(Tür.) Er. - Eli uğurlu olan.

UĞURHAN :(Tür.) Er. - Hayırlı lider.

UĞURLU :(Tür.) - Uğurlu olan, iyilik getirdiğine inanılan, kutsal kutlu. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UĞURSAL :(Tür.) Er. - Uğurla ilgili, uğurlu.

UĞURSAN :(Tür.) - Uğuruyla tanınmış olan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UĞURSOY :(Tür.) - Uğurlu soydan gelen. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UĞURTAY :(Tür.) Er. - Uğurlu genç. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UĞUŞ :(Tür.) 1. Anlayış, zeka, bekleyiş. 2. Benzeyiş. 3. Soy, kabile, soysop. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UĞUZ :(Tür.) Er. - Kutsal, mübarek. Saf, temiz.

UHRA :(Ar.) - Başka, diğer. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UKAB :(Ar.) Er. 1. Karakuş, kartal, tavşancıl kuşu. 2. Hz. Muhammed´in (s.a.s) (bayrak) sancaklarından birinin adı. 3. Nesir burcu, kartal takım yıldızı.

UKBE :(Ar.) Er. - Ashabın meşhurlarından: Ukbe b. Nafı.

UKDE :(Ar.) Er. 1. Düğüm. Zor, karışık, iş. 2. Bir gezegen yörüngesinin her iki ucu.

UKHUVAN :(Ar.) Ka. - Papatya.

UKNUM :(Ar.) Er. 1. Asıl, temel. 2. Hıristiyanlıktaki teslis inancını meydana getiren üç unsurdan her biri.

UKUL :(Ar.)Er. - Akıl, us.

ULA :(Ar.) 1. Birinci. 2. Şan ve şeref sahibi kimse - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ULAÇ :(Tür.) Er. - Bağlayan, bağlayıcı. Sınır.

ULAÇHAN :(Tür.) Er. - Sınır hanı.

ULAĞ :(Tür.) Er. - Ulak.

ULAŞ :(Tür.) - Amacına eriş, isteğine kavuş. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ULU :(Tür.) Er. 1. Erdemleri bakımından çok büyük, yüce. 2. Zengin, saygın.

ULUALP :(Tür.) Er. - Çok erdemli, yüce yiğit.

ULUANT :(Tür.) Er. - Kutsal, büyük yemin.

ULUBAŞ :(Tür.) Er. - Yüce, saygın kimse.

ULUBAY :(Tür.) Er. - Yüce, saygın, erdemli kişi.

ULUBEK :(Tür.) Er. - Saygınlığı olan bey.

ULUBERK :(Tür.) Er. - Saygın kişilikli yiğit..

ULUÇ :(Tür.) Er. 1. Selçuklular döneminde Türk beylerine verilen unvan. 2. Ünlü Türk denizcisi Uluç (Kılıç) Ali Paşa´nın adı.

ULUÇAĞ :(Tür.) Er. - Hayırlı, uğurlu dönem.

ULUCAN :(Tür.) Er. - Erdemli, saygın, yüce kişi.

ULUDAĞ :(Tür.) Er. - Çok büyük, yüce dağ.

ULUDOĞAN :(Tür.) Er. - Doğuştan yüce, uğurlu kimse.

ULUER :(Tür.) Er. - Saygın, uğurlu, yüce kimse.

ULUERKAN :(Tür.) Er. - Saygın, yüce, soylu kimse.

ULUĞ :(Tür.) Er. - Ulu, büyük, saygın.

ULUHAN :(Tür.) Er. - Büyük, saygın hükümdar.

ULUKAAN :(Tür.) Er. - Büyük, saygın hükümdar.

ULUKAN :(Tür.) Er. - Soylu yüce kandan gelen.

ULUKUT :(Tür.) Er. - Çok uğurlu, kutlu kimse.

ULUM :(Tür.) - Ululuk, haşmet, büyük gösteriş. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ULUMAN :(Tür.) Er. - Ulu, yüksek, saygın kimse.

ULUN :(Tür.) 1. Büyük, ulu. 2. Temrensiz ok. 3. Buğday, arpa kökü. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ULUNAY :(Tür.) - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ULUÖZ :(Tür.) Er. - Özü yüce, saygın kimse.

ULUS :(Tür.) 1. Millet, halk, insan topluluğu. 2. Göçebe. 3. Oba, aşiret, kavim. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ULUŞAHİN :(Tür.) Er. - Ulu şahin.

ULUSAN :(Tür.) Er. - Adı yüce tanınmış kimse.

ULUSAN :(Tür.) Er. - Yüce şanlı kimse.

ULUSOY :(Tür.) Er. - Ulu, yüce, soylu.

ULUSU :(Tür.) Er. - Yüce, kutlu su.

ULUTEKİN :(Tür.) Er. - Yüksek şahsiyetli ve sakin kişilikli.

ULVİ :(Ar.) Er. - Yüksek, yüce, manevi yapısı ön plana çıkabilen.

ULVİYE :(Ar.) Ka. - (bkz. Ulvi).

UMA :(Tür.) Er. 1. Hediye, armağan. 2. Konuk, misafir.

UMAN :(Tür.) Er. - Umudu olan, bekleyen, umutlu.

UMAR :(Tür.) - Çare, çıkar yol. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UMAY :(Tür.) 1. Orhun yazıtlarında geçen, çocukları ve hayvanları koruduğuna inanılan Tanrıça. 2. Devlet kuşu. - İsim olarak kullanılmaz.

UMMAN :(Ar.) - Ulu, büyük, engin deniz, okyanus. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UMRAN :(Ar.) 1. Bayındırlık, mamurluk. 2. Uygarlık, ilerleme, refah ve mutluluk. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UMUR :(Tür.) - Görgü, bilgi, deneyim. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UMURAL :(Tür.) Er. - Görgü, bilgi, deneyim kazan.

UMURALP :(Tür.) Er. - Görgülü, bilgili, yiğit.

UMURBAY :(Tür.) Er. - Görgülü, bilgili, saygın kişi.

UMURBEY :(Tür.) Er. - Görgülü, bilgili, kişi.

UMUT :(Tür.) - Ummaktan doğan, güven duygusu, ümit. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UNAN :(Tür.) 1. Sadakat, bağlılık. 2. Hak. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UNAT :(Tür.) - Doğru yolu tutan. Akıllı. Ergin. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UNGAN :(Tür.) Er. 1. Onmuş kişi, mutlu. 2. Yürekli, yiğit kişi.

UNSUR :(Ar.). - Öğe, ilke, eleman. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

URAL :(Tür.) Er. - Hazar denizine dökülen, ırmak ve sıradağ.

URALP :(Tür.) Er. - Kentli yiğit.

URAM :(Tür.) Er. - Büyük, geniş yol.

URAN :(Tür.) - Yetenekli, usta, becerikli. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

URANDU :(Tür.) Er. 1. Seçkin, seçilmiş. 2. Hayırlı.

URANGU :(Tür.) Er. - Savaşçı, savaşkan.

URAZ :(Tür.) Er. - Şans, talih.

URAZA :(Ar.)Er. 1. Hediye, armağan. 2. Konuğa çıkarılan yiyecek.

URGUN :(Tür.) Er. 1. Vurulan, vurulmuş. Vurgun, aşık. 2. Gizli.

URHAN :(Tür.) Er. - Yüksek rütbeli han.

URKAN :(Tür.) Er. 1. Kale hendeği. 2. Şehir, kent. 3. Yüksek ve korunaklı yer.

URLUK :(Tür.) Er. - Aile, soy sop. Tohum.

URUÇ :(Ar.) - Yukarı çıkma, yükselme, ağma. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

URUK :(Tür.) Er. 1. Tane, tohum. 2. Nesil, kuşak, soy.

URUZ :(Tür.) Er. - Hedef, amaç, gaye.

URVE :(Tür.) - Kulp, sağlam. Urvetü´l-Vuska, sağlam kulp. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. Sahabe adlarındandır: Urve b. ez-Zübeyr.

URZA :(Ar.) - Hedef, amaç. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

USAL :(Tür.) Er. 1. Gamsız, kedersiz, keyfine düşkün. 2. Önemsiz.

USALAN :(Tür.) Er. - Akıl alan, akıllı.

USALP :(Tür.) Er. - Akıllı yiğit.

USARE :(Tür.) Ka. - Özsu.

USBAY :(Tür.) Er. - Akıllı, saygın kişi.

USBERK :(Tür.) Er. - Şimşek gibi parlak akıllı kimse.

USBEY :(Tür.) Er. - Akıllı kişi.

USER :(Tür.) Er. - Akıllı kişi.

USHAN :(Tür.) Er. - Akıllı hükümdar.

USKAN :(Tür.) Er. - Akıllı soydan gelen.

USLU :(Tür.) - Akıllı, zeki, uysal, sakin kimse. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

USLUER :(Tür.) Er. - Akıllı, olgun kişi.

USMAN :(Tür.) Er. - Akıllı, zeki kimse.

USUM :(Tür.) Er. - Akıllı.

USUN :(Tür.) - Hüzün. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

USUNBİKE :(Tür.) Ka. - Hüzünlü hanım.

UTARİD :(Ar.) - Merkür. Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UTBE :(Ar.) Er. - Meşhur sahabelerden bazılarının ismi.

UTKAN :(Tür.) Er. 1. Zafer kazanmış, muzaffer. 2. Şerefli, onurlu soydan gelen.

UTKU :(Tür.) - Birçok emek ve tehlikelerden sonra ulaşılan, mutlu sonuç, zafer. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UTMAN :(Tür.) Er. - Şerefli, edepli, terbiyeli kimse.

UYAR :(Tür.) Er. 1. Uygun yerinde. 2. Boyun eğen, uysal, nazik kimse.

UYARALP :(Tür.) Er. - Uysal, nazik yiğit.

UYGAN :(Tür.) Er. - Uyumlu, uyan.

UYGAR :(Tür.) - Kültürlü, eğilimli, görgülü, medeni. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UYGU :(Tür.) - Uyum, uygunluk. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UYGUN :(Tür.) 1. Yakışır, yaraşır, elverişli, yararlı. 2. Oranlı. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UYGUNER :(Tür.) Er. - Uygun uyumlu, olumlu.

UYGUR :(Tür.) 1. Orta Asya´da büyük devlet ve uygarlık kurmuş, yazılı anıtlarla sanat yapıtları bırakmış olan bir Türk ulusu. 2. Uygar, medeni. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UYGURALP :(Tür.) Er. - Uygar yiğit. Uygur´a mensup kişi.

UYSAL :(Tür.) - Yumuşak başlı, uyumlu, boyun eğen. Terbiyeli. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UYUN :(Ar.) - Gözler. Pınarlar, kaynaklar. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UZ :(Tür.) 1. İyi, güzel. Uygun, doğru. 2. Usta. 3. Temiz, dikkatli. Becerikli, akıllı, anlayışlı. 4. Yakın, içten. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UZALP :(Tür.) Er. - İyi, temiz, akıllı, anlayışlı yiğit.

UZAY :(Tür.) - Bütün varlıkların içinde bulunduğu sonsuz boşluk. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UZBAY :(Tür.) Er. - İyi, becerikli, temiz, akıllı ve saygın kişi.

UZCAN :(Tür.) Er. - Uysal, uyumlu, iyi insan.

UZEL :(Tür.) - Usta, becerikli kişi. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UZER :(Tür.) Er. - Becerikli, akıllı kişi.

UZGÖREN :(Tür.) Er. - Gerçeği önceden görebilen.

UZHAN :(Tür.) Er. - Ülke ve halkına faydalı olan.

UZKAN :(Tür.) Er. - Erdemli soydan gelen.

UZLET :(Ar.) Er. - Bir kenara çekilip toplum yaşayışından ayrı kalma.

UZMA :(Ar.) - Büyük, en büyük. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UZMAN :(Tür.) - Belli bir iş ya da konuda bilgi, görüş ve becerisi olan kimse. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UZSAN :(Tür.) Er. - Becerisi ve diğer iyi nitelikleriyle tanınan.

UZSOY :(Tür.) Er. - İyi nitelikli soydan gelen.