O Harfi İle Başlayan İsimlerin Anlamları
 

OBA :(Tür.) Er. 1. Çadırlarda yaşayan göçebe ailelerin meydana getirdiği topluluk. 2. Genellikle bölmeli göçebe cadın. 3. Yabancı. 4. Zeka ya da yetenekleri olağanüstü işler başaracak kadar üstün olan kimse, dahi. 5. Ova.
OBUZ :(Tür.) Er. 1. Su kaynağı. 2. Akarsulardan oluşan küçük derecik. 3. İki derenin birleştiği dar yer. 4. Karların erimesiyle oluşan ufak dere.
ODHAN :(Tür.) Er. - Atak, hareketli ve canlı lider.
ODKAN :(Tür.) Er. 1. Canlı, coşkulu kimse. 2. Ateş kanlı. 3. Atak. Delidolu
ODMAN :(Tür.) Er. - Ateş gibi canlı, coşkulu, hareketli kimse.
OFLAZ :(Tür.). 1. İyi, güzel, eksiksiz, tam. 2. Gürbüz, yakışıklı, güzel giyinen. 3. Becerikli. 4. Eflatun rengi. 5. İşe yarar uygun. 6. Cesur kabadayı. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
OFLAZER :(Tür.) Er. - Oflaz er. Gürbüz, becerikli, eksiksiz, yiğit.
OGANER :(Tür.) Er. - Oğan er.
OĞANER :(Tür.) Er. - Oğan er.
OĞANSOY :(Tür.) Er. - Oğan soy.
OĞUÇ :(Tür.) Er. 1. Oymak. Hısım, akraba. 2. Bereket.
OGÜN :(Tür.). - Anımsanan belirli bir günde doğan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
OĞUR :(Tür.) Er. 1. Uğur. 2. Samimi, içten dost. 3. Bir şey yapabilmek için ele geçen zaman ya da elverişli durum.
OĞURALP :(Tür.) Er. - Samimi, içten yiğit.
OĞURATA :(Tür.) Er. - Uğurlu ata.
OĞUŞ :(Tür.) Er. - Erkek çocuk.
OĞUZ :(Tür.) Er. 1. Mübarek, saf ve iyi yaratılışlı. 2. Genç, sağlam, güçlü. 3. Anlayışı kıt, bön. 4. Köylü. Tosun. 5. Türk efsanelerinde geçen büyük bir kahraman. Büyük bir Türk boyu.
OĞUZALP :(Tür.) Er. - Oğuz boyundan, yiğit, savaşçı.
OĞUZATA :(Tür.) Er. 1. Oğuz´a mensup, güçlü yiğit baba. 2. Oğuz kahramanı.
OĞUZBALA:(Tür.) Er. 1. Oğuz çocuğu. 2. Yiğit gürbüz çocuk.
OĞUZBAY :(Tür.) Er. - Oğuz bay.
OĞUZCAN :(Tür.) Er. - Oğuz can.
OĞUZER :(Tür.) Er. - Oğuz er.
OĞUZHAN :(Tür.) Er. 1. Yiğit han, hakan. 2. Oğuz boylarının efsanevi kahramanı.
OĞUZKAN :(Tür.) Er. - Damarlarında Oğuz kanı taşıyan.
OĞUZMAN :(Tür.) Er. - Güçlü, sağlam, iyi yürekli, dost kimse.
OĞUZTAN :(Tür.) Er. - Görkemli, aydınlık.
OĞUZTÜZÜN:(Tür.) Er. 1. Sağlam, yiğit. 2. Yumuşak huylu, sakin.
OKAN :(Tür.) Er. 1. Anlayışlı. Anlama, öğrenme. 2. Tanrı, oğuz.
OKANALP :(Tür.) Er. 1. Anlayışlı yiğit. 2. Tanrısal gücü olan yiğit.
OKANDAN :(Tür.) Er. - Tanrı´dan gelen, Tanrı´nın verdiği.
OKATAN :(Tür.) Er. - Ok atan.
OKATAY :(Tür.) Er. - Ok atay.
OKAY :(Tür.). 1. Baht, talih, şans. 2. Bahtlı, talihli. 3. Beğenme. 4. Satürn gezegeni. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
OKBAŞ :(Tür.) Er. - Ok baş.
OKBOĞA :(Tür.) Er. - Hızlı ve boğa gibi güçlü.
OKBUDUN :(Tür.) Er. - Birlik içinde olan. Dürüst soya mensup.
OKCAN :(Tür.) Er. - Canlı, hareketli canı tez.
OKÇUN :(Tür.) Er. - Uzak, öte, uzakta bulunan.
OKDAĞ :(Tür.) Er. - Ok dağ.
OKDEMİR :(Tür.) Er. 1. Demir gibi sağlam ve atak. 2. Demirden yapılmış ok.
OKER :(Tür.) Er. - Hızlı, canlı, hareketli kimse.
OKERGÜN :(Tür.) Er. - Ok ergin.
OKGÜÇ :(Tür.) Er. - Ok gibi güçlü ve hızlı.
OKHAN :(Tür.) Er. - Hızlı, atak ve güçlü lider, han.
OKKAN :(Tür.) Er. - Ok kan.
OKMAN :(Tür.) Er. 1. Ok gibi hızlı, güçlü kimse. 2. Okçu. Kemankeş.
OKŞAK :(Tür.) Er. 1. Benzeyiş. 2. Benzeyen, andıran.
OKSAL :(Tür.) Er. - Ok sal.
OKSALMIŞ:(Tür.) Er. - Ok atmakla meşhur.
OKŞAN :(Tür.) Ka. - Daima övülen, beğenilen insan ol.
OKSAR :(Tür.) Er. - Ok atışına hazırlan.
OKSAY :(Tür.) Er. - Ok ve Say´dan birleşik isim.
OKSEV :(Tür.) Er. - Ok ve Sev´den birleşik isim.
OKSU :(Tür.) Er. - Hızlı ve düzenli akan su.
OKTAN :(Tür.) Er. - Ok tan.
OKTAR :(Tür.) Er. - Ok tar.
OKTAY :(Tür.) Er. - Öfkeli, sinirli, kızgın.
OKTÜREMİŞ:(Tür.) Er. - Ok türemış.
OKUŞ :(Tür.) Er. 1. Zeka, akıl, anlayışlılık (Öküs´ten). 2. Çağrı, davet.
OKUŞLU :(Tür.) Er. - Zeki, akıllı, anlayışlı.
OKUTAN :(Tür.) Er. - Eğitici, öğretmen.
OKUTMAN :(Tür.) Er. - Okutan, öğreten, öğretmen.
OKUYAN :(Tür.) Er. 1. Okumayı seven. 2. Çağıran, davet eden.
OKYALAZ :(Tür.) Er. - Ateş gibi canlı ve çabuk.
OKYAN :(Tür.) Er. - Ok yan.
OKYANUS :(Yun.) - Ana karaları birbirinden ayıran büyük deniz. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
OKYAR :(Tür.) Er. - Ok yar.
OLCA :(Tür.) - Savaşta düşmandan ele geçirilen mal, ganimet. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
OLCAY :(Tür.) Ka. - Baht, talih, ikbal.
OLCAYTU :(Tür.) Er. - Bahtlı, şanslı, talihli.
OLCUM :(Tür.) l. Eli işe yatkın, becerikli, usta. 2. Kendini olduğundan üstün gösteren. 3. Hekimlik taslayan kimse. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
OLDAÇ :(Tür.) Er. - Şişman, büyümeye, gelişmeye elverişli olan.
OLGAÇ :(Tür.) Er. - Olgun, yetişkin, iyi gelişmiş.
OLGUN :(Tür.) - Bilgi, görgü ve hoşgörüsü gelişmiş kimse. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
OLGUNAY :(Tür.) - Olgunay, dolunay. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
OLGUNER :(Tür.) Er. - Olgun er. Yetişmiş, iyi gelişmiş kimse.
OLGUNSOY:(Tür.) Er. - Tanınmış soydan gelen.
OLGUNSU :(Tür.) Er. - Olgunsu
OLSAR :(Tür.) Er. - Adın duyulsun.
OMAÇ :(Tür.) - Hedef, gaye, amaç. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
OMAY :(Tür.) 1. Seçkin, seçilmiş. 2. Özet, öz. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ONAR :(Tür.) - Daha iyi bir duruma giren, mutlu olan. Hastalıktan, dertten kurtulan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ONARAN :(Tür.) Er. 1. Düzelten, yararlı bir duruma getiren. İyileştiren, tedavi eden. 2. Başaran, bitiren.
ONAT :(Tür.) 1. İyi, güzel, düzgün. 2. İyi yaratılışlı. 3. Doğru, dürüst nitelikli. 4. Kolay. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ONATKAN :(Tür.) Er. - Onat kan. Temiz, dürüst soydan gelen.
ONATSÜ :(Tür.) Er. - Güzel, dürüst asker. Nitelikli asker.
ONAY :(Tür.). -Uygun bulma, onaylama. Uygun yerinde. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ONBULAK :(Tür.) Er. - On bulak.
ONGAR :(Tür.) Er. - Kurtuluş.
ONGAY :(Tür.) Er. - Kolay.
ONGU :(Tür.) Ka. 1. Gönül rahatlığı, mutluluk, sağlık. 2. Bayındırlık, gelişmişlik.
ONGUN :(Tür.) 1. Eksiksiz, tam. 2. Verimli, bol, Bayındır. 3. Kutlu, uğurlu, beğenilen. 4. Kurtulmuş, onmuş. 5. Gelişmiş, gürbüz. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ONGUNALP:(Tür.) Er. - Kutlu, uğurlu, beğenilen yiğit.
ONGUNER :(Tür.) Er. - Gelişmiş, gürbüz genç.
ONGÜNER :(Tür.) Er. - Ongün-er.
ONGÜNEŞ :(Tür.) Er. - Ongün-eş.
ONGUNSU :(Tür.) Er. - Bol ve gür akan su.
ONUK :(Tür.) Er. - Sevgili, aziz.
ONUKER :(Tür.) Er. - Onuk er. Sevilen, sevgili insan, saygı değer.
ONUKTEKİN:(Tür.) Er. - Sevilen, sayılan güvenilir, emin insan.
ONUL :(Tür.) - İyileş, iyi ol, sağlıklı ol. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ONULTAN :(Tür.) Er. - İyileştiren, düzelten, sağlığına kavuşturan.
ONUR :(Tür.) Er. 1. İnsanın kendisine karşı duyduğu saygı. 2. Başkalarının gösterdiği saygının dayandığı değer, şeref.
ONURAD :(Tür.) Er. - Onuruyla tanınmış ad.
ONURAL :(Tür.) Er. - Şan, şeref kazan.
ONURALP :(Tür.) Er. - Onuruyla tanınmış kimse. Yiğit ve onurlu.
ONURHAN :(Tür.) Er. - Onurlu han, hükümdar.
ONURKAN :(Tür.) Er. - Onurlu, soylu kandan gelen.
ONURSAL :(Tür.) Er. - Onurla ilgili. Saygı için verilen san.
ONURSAN :(Tür.) Er. - Onuruyla tanınmış, şerefli.
ONURSAY :(Tür.) Er. - Onur say.
ONURSEV :(Tür.) Er. - Onur sev.
ONURSOY :(Tür.) Er. - Onurlu soydan gelen.
ONURSÜ :(Tür.) Er. - Onurlu asker.
ONURSU :(Tür.) Er. - Onur su.
ORAK :(Tür.) Er. 1. Ekin biçme zamanı, hasat. 2. Ekin biçme aracı.
ORAL :(Tür.) Er. - Kuleyi, şehri ele geçir, zaptet.
ORALMIŞ :(Tür.) Er. Kale, şehir almış.
ORAN :(Tür.) Er. 1. Ölçü, nispet, derece. Ölçülü, hesaplı. 2. Tahmin. 3. Anlayışlı. 4. Abartma, abartı. 5. Özel işaret, nişan.
ORAY :(Tür.) 1. Ateş gibi kızıl renkte ay. 2. Şehirli, şehirde yaşayan. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ORBAY :, (Tür.) Er. - Ordu komutanı. Ordu beyi.
ORBEK :(Tür.) Er. - Şehir beyi.
ORBEY :(Tür.) Er. - Bekçi muhafız.
ORCAN :(Tür.) Er. 1. Bey can. 2. Üstün, kıdemli kişi.
ORCANER :(Tür.) Er. - (bkz. Orcan).
ORÇUN :(Tür.) Er. - Ardıllar, halefler.
ORGÜL :(Tür.) Ka. - Ateş gibi kırmızı renkte gül.
ORGUN :(Tür.) Er. - Gizli saklı.
ÖRGÜN :(Tür.) Er. - Sıcak gün.
ORGUNALP:(Tür.) Er. - Örgün alp.
ORGUNALP:(Tür.) Er. - Orgun alp.
ORHAN :(Tür.) Er. - Şehrin yöneticisi, hakimi. Orhan Gazi: Osmanlı imparatorluğunun ikinci padişahı.
ORHUN :(Tür.) Er. 1. Orta Asya´da bir ırmak. 2. Orta Asya Türklerinin kullandığı en eski yazı. 3. Yüksek, yüce Hun anlamında.
ORKAN :(Tür.) Er. - Or kan.
ORKİDE :(Fran.) Ka. - Çiçeklerinin güzelliği nedeniyle seralarda yetiştirilen değerli bir süs bitkisi.
ORKUN :(Tür.) Er. - (bkz. Or hun).
ORKUT :(Tür.) Er. - Kutlu, uğurlu şehir.
ORKUTAY :(Tür.) Er. - Or kut ay.
ORTAÇ :(Tür.) Er. 1. Tepe, ozanların bulunduğu. 2. Mirasçı. 3. Veliaht. 4. Sıfat fiiller.
ORTAN :(Tür.) Er. - Ateş renginde kızıl tan.
ORTANCA :(Tür.) 1. Pek çok türü bulunan süs bitkisi. 2. Yaş bakımından üç kardeşin büyüğü ile küçüğü arasındaki kardeş. İsim olarak kullanılmaz.
ÖRTÜN :(Tür.) Er. - Ortanca kardeş.
ORTUNÇ :(Tür.) Er. - Ateş renginde tunç.
ORUÇ :(Tür.) Er. - İslam´ın beş şartından birisidir. Tan yerinin ağarmasından güneş batana kadar Allah rızası için yiyip içmekten cinsi münasebetten sakınmak. İbadet. Savm. -Oruç Reis
ORUK :(Tür.) Er.l. Aile, oymak. Göçmen olarak gelip bir yere yerleşen. 2. Yol, çare, imkan.
ORUN :(Tür.) Er. 1. Özel, yer. Önemli bir görevlinin çalıştığı yer, makam. 2. Gizli, habersiz. 3. Huy, yaratılış.
ORUS :(Tür.) Er. - Eski uygur adlarındandır. "Talih, baht, saadet" anla­mındadır.
ORUZ :(Tür.) Er. - Düşün, düşünce.
OSKAN :(Tür.) Er. - Akıllı.
OSKAY :(Tür.) - Neşeli, mutlu. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
OSMAN :(Ar.) Er. 1. Bir tür kuş ya da ejderha. 2. Hz. Muhammed (s.a.s)´in damadı ve Hz. Ömer´den sonra devlet başkanı olan III. halife. 3. Osmanlı devletinin kurucusu, Osman Gazi.
OTAC :(Tür.). - Hekim, doktor. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
OTARAN :(Tür.) Er. - Hayvanları otlatan çoban.
OTAY :(Tür.) - Ateş renginde ay. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
OYA :(Tür.) Ka. 1. Genellikle ipek ibrişim kullanılarak iğne, mekik, tığ ya da firkete ile yapılan ince dantel. 2. İnce, güzel, nazik.
OYAL :(Tür.) - Oy al. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
OYALP :(Tür.) Er. - Oy alp.
OYANALP :(Tür.) Er. - Oğan alp. Güçlü yiğit.
OYLUM :(Tür.) 1. Vadi, koyak. Çukur, oyuk. 2. Bir cismin uzayda kapladığı boşluk. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
OYMAN :(Tür.) Er. - Görüş, düşünce sahibi.
OYTUN :(Tür.) 1. Kutsal, mübarek. 2. Beğenilen, güzel yer. Alçak yer, ova. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
OYTUNÇ :(Tür.) Er. - Oy tunç.
OYUM :(Tür.) - Oymak işi. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
OZAN :(Tür.) Er. 1. Şiir yazan, şair. Halk şairi. 2. Şakacı, tatlı, güzel konuşan.
OZANALP :(Tür.) Er. - Şiir söyleyen tatlı dilli yiğit.
OZANER :(Tür.) Er. - Ozan er.
OZANSOY :(Tür.) Er. - Güzel konuşan, şiir yazan bir soydan gelen.
OZANSÜ :(Tür.) Er. - Güzel konuşan, şiir yazan asker.
OZGAN :(Tür.) Er. - Öne geçen, kazanan, başarılı.