Ö Harfi İle Başlayan İsimlerin Anlamları
 

ÖCAL :(Tür.) Er..- Yapılan kötülü*ğün acısını çıkar, öcünü al.

ÖCALAN :(Tür.) Er. - İntikam alan.

ÖDÜL :(Tür.) l Bir basan ya da iyilik karşısında verilen armağan. 2. Yarışma veya müsabakalarda bir tarafın, kazanana verdiği hediye, mükafat. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖGE :(Tür.) 1. Çok akıllı. Yaşlı kimse. 2. Bir ulusun büyüğü, ileri geleni. 3.. Hekim. 4. Ün, şöhret. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖGEDAY :(Tür.) Er. 1. Çok akıllı, bilgili. 2. Moğol hükümdarı Cengiz Han´ın oğlu.

ÖGER :(Tür.) Er. - Akıllı, bilgili kimse.

ÖGET :(Tür.) - Beğenilen, aranılan, övülen, iyi güzel. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖGETÜRK :(Tür.) Er. - Akıllı, bilgili Türk.

ÖĞÜN :(Tür.) 1. Kendini yücelt, gurur duy. 2. Zaman vakit. 3. Kez, defa. 4. Önde, ileride olan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖĞÜT :(Tür.) - Bir kimseye yapması ya da yapmaması gereken şeyler için söylenen söz. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖKER :(Tür.) Er. - Akıllı kimse.

ÖKKEŞ :(Ar.) Er. 1. Erkek örümcek. 2. Bir dağ adı.

ÖKLÜ :(Tür.) Er. - Akıllı.

ÖKMEN :(Tür.) Er. - Akıllı, zeki, bilgili kimse.

ÖKMENER :(Tür.) Er. - Akıllı, bilgili kimse.

ÖKTEM :(Tür.) Er. - Güçlü, onurlu, gösterişli, korkusuz.

ÖKTEN :(Tür.) Er. - Akıllı, bilgili, fazıl, kahraman, cesur.

ÖKTÜRK :(Tür.) Er. - Akıllı, güçlü Türk.

ÖMER :(Ar.) Er. - İslam Devleti´nin II. Halifesi Ömer b. Hattab. Dünya durdukça adaletinden dolayı ondan bahsedilecek. Cennetle müjdelenmiştir. Hak ile Batılı çok iyi ayırt edebilen bir alim olduğu için Ömeru´1-Faruk adını almıştır.

ÖMÜR :(Ar.) 1. Hayat müddeti, yaşama süresi. 2. Hayat, dirilik. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖMÜRAL :(a.t.i.) Er. - Uzun ömürlü ol.

ÖMÜRCAN:(a.t.i.) - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖNAL :(Tür.) Er. - İleri git, lider ol anlamında.

ÖNAY :(Tür.) - Ayın ilk günlerindeki hali, hilal. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖNCEL :(Tür.) 1. Birine göre kendinden önce yerini tutmuş olan kimse. 2. Bizden önce yaşamış olanlar. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖNCÜBAY :(Tür.) Er. - Klavuz, rehber, önder kişi.

ÖNDER :(Tür.) - Bir davada, fikri siyasi bir harekette önde giden, önayak olan, kitleyi idare eden kimse, lider, şef. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖNEL :(Tür.) - Bir işin tamamlanması için verilen süre, vade, mühlet. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖNEN :(Tür.) - Hak, adalet. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖNER :(Tür.) 1. Önde gelen, başta gelen. 2. Yön. 3. Sıra. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖNGAY :(Tür.) - Jüpiter gezegeni. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖNGEL :(Tür.) Er. - Ağır başlı.

ONGEN :(Tür.) - Basan, zafer. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖNGÜ :(Tür.) Er. 1. İlk, önce, önceki. 2. Direnme, inat.

ÖNGÜL :(Tür.) 1. Direnen, inatçı kimse. 2. Ön ayak olan, teşvik eden. 3. Kılavuz. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖNGÜT :(Tür.) Er. 1. Saklanarak yanaşma, izinden yürüme. 2. Hücum etmek için elverişli yer.

ÖNSOY :(Tür.) Er. - İlk soy.

ÖNÜR :(Tür.) - Kendinden önceki, eski. Öne geçen, ileriye giden. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖREN :(Tür.) 1. Eski yapı ya da kent kalıntısı. 2. Şehir kent. Köy. 3. Bitek ova. 4. Ormanlık yer. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖRENEL :(Tür.) Er. - Cömert ve geniş el.

ÖRENER :(Tür.) Er. - Geniş, güven veren yiğit.

ÖRENGÜL :(Tür.) Er. - Yaban gülü.

ÖRGEN :(Tür.) Er. 1. Organ. 2. İnce halat, urgan.

ÖRSAN :(Tür.) Er. - Yüce adı olan.

ÖTÜKEN :(Tür.) Er. 1. Oğuz destanında Tiyenşan dağlarıyla Orhun havzası arasında bulunduğu belirtilen, ormanlık kutsal bölge. 2. Moğolca´da yer Tanrıçası. - İsim olarak kullanılmaz.

ÖVEÇ :(Tür.) Er. - 2, 3 yaşındaki erkek koyun.

ÖVÜNÇ :(Tür.) - Övünmeye yol açan, övünülecek şey. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖYMEN :(Tür.) Er. - Evcimen, evine bağlı.

ÖZ :(Tür.) 1. Bir kimsenin betiği, manevi varlığı. 2. Bir şeyin temel öğesi. 3. Kan bağı ile bağlı olan. 4. Katıksız, an. 5. Çay, dere. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZAK :(Tür.) Er. - Öz ak. Özü temiz, doğru kimse.

ÖZAKAY :(Tür.) - Özü temiz kimse. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZAKTUĞ :(Tür.) Er. - Beyaz tuğ.

ÖZALP :(Tür.) Er. - Özünde yiğit olan kimse.

ÖZALPMAN:(Tür.) Er. - Özünde yiğit olan kimse.

ÖZALPSAN:(Tür.) Er. - Yiğitliğiyle tanınan kimse.

ÖZALTAN :(Tür.) - Sabah seher vöaktinde göğün kızıllaşarak aydınlanması. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZALTAY :(Tür.) Er. - Altaylara mensup. Öztürk.

ÖZALTIN :(Tür.) - Özü altın gibi değerli olan kimse. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZALTUĞ :(Tür.) Er. - Kırmızı tuğ.

ÖZARI :(Tür.) - Arı gibi çalışkan kimse. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZASLAN :(Tür.) Er. - Aslan gibi güçlü, soylu kimse.

ÖZATA :(Tür.) Er. - Ata ve Öz kelimelerinden birleşik isim.

ÖZATAY :(Tür.) Er. - Özü herkesçe tanınan kimse.

ÖZAY :(Tür.). - Özü ay gibi temiz, parlak, aydınlık kimse.

ÖZAYDIN :(Tür.) - Özü temiz, aydınlık kimse. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZBAL :(Tür.) Er. - Balın özü. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZBALA :(Tür.) Er. - Öz çocuk.

ÖZBAY :(Tür.) Er. - Yiğit, Türk Alpi.

ÖZBEK :(Tür.) 1. Yiğit, cesur, özü güçlü. 2. Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu ve bu boydan olan kimse. 3. Dere, çay. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZBEKKAN:(Tür.) Er. - Özbek soyundan gelen.

ÖZBEN :(Tür.) - Soyluluk ve asalette öz, temel. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZBERK :(a.f.i.) Er. - Özü güçlü kimse.

ÖZBİL :(Tür.) - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZBİLEK :(Tür.) - Güçlü bilek. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZBİLEN :(Tür.) - Kendisi bilen, kendiliğinden bilen. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZBİLGE :(Tür.) - Bilgelik taşıyan. Doğasında bilgelik bulunan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZBİLGİN :(Tür.) - Öz bilgin. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZBİLİR :(Tür.) - Asıl bilgiye ulaşan, temel bilgi sahibi. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZBİR :(Tür.) Er. - Soy, temel, asıl birliği.

ÖZÇAM :(Tür.) Er. - Öz çam.

ÖZCAN :(Tür.) - Candan, samimi, içten. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZCANAN :(t.f.i.) Ka. - Kişiye en yakın, sevgili.

ÖZCEBE :(Tür.) Er. - Zırh, cevşen, silah, mühimmat işleriyle uğraşan.

ÖZÇELİK :(Tür.) Er. - Özü çelik gibi sert ve güçlü.

ÖZÇEVİK :(Tür.) Er. - Canlı, çevik, hareketli kimse.

ÖZÇIN :(Tür.) Er. - Özü doğru, saf, temiz kimse.

ÖZDEĞER :(Tür.) Er. - Bir şeyin gerçek değeri.

ÖZDEK :(Tür.) Er. 1. Temel, esas, kök. 2. İç, öz, çekirdek. 3. Madde.

ÖZDEL :(Tür.) - Hediye. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZDEMİR :(Tür.) Er. - Özü demir gibi güçlü.

ÖZDEN :(Tür.) 1. Soyca temiz, köleliği olmayan, özgür. 2. Özle, özvarlıkla, gerçekle ilgili. 3. Suların geçtiği yer, su geçidi. 4. Özsu. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZDEŞ :(Tür.) - Her türlü nitelik bakımından eşit olan, benzer olan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZDİL :(Tür.) Er. - Gönülden, içten.

ÖZDİLEK :(Tür.) - Candan dilenen dilek. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZDİLMAÇ:(Tür.) Er. - Tercüman, çevirmen.

ÖZDİNÇ :(Tür.) Er. - Özlü, canlı, dinç olan kimse.

ÖZDİNÇER:(Tür.) Er. - Özü canlı, dinç olan kimse.

ÖZDOĞA :(Tür.) Er. - Gerçek, bozulmamış tabiat.

ÖZDOĞRU :(Tür.) Er. - Özünden temiz, dürüst kimse.

ÖZDORUK :(Tür.) Er. - Zirve. Yüksek şahsiyet.

ÖZDURU :(Tür.) Er. - Özü duru, katıksız olan.

ÖZEK :(Tür.) 1. Güç. 2. Çalışkan. 3. Küçük dere. 4. Ağacın, bitkinin özü, içi. Bitki filizi. 5. Bir şeyin ortası. 6. Sel yarıntısı. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZEL :(Tür.) - l. Yalnız bir kişiye, bir şeye ait ya da ilişkin olan. Devlete değil, kişiye ait olan. 2. Her zaman görülenden, olağandan farklı, dikkate değer. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZEN :(Tür.) 1. Bir işin elden geldiğince iyi olması için gösterilen çaba. 2. İçerlek, tam orta, en içeride olan. 3. İlk söz. 4. Bir birine yakın iki dağın arasındaki uzaklık, ara. Dere, ırmak. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZENAY :(Tür.) Ka. - Özen ay.

ÖZENDER :(Tür.) Er. - Ender bulunan yaratılışta olan, değerli.

ÖZENGİN :(Tür.) Er. - Özü engin, geniş ve derin.

ÖZENİR :(Tür.) Ka. - Çaba gösteren, en iyisini yapmaya çalışan.

ÖZENLİ :(Tür.) Er. - Özenle çalışan kimse.

ÖZER :(Tür.) - Yiğit, doğru kimse. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZERDEM :(Tür.) Er. - Bütün erdemleri özünde toplayan.

ÖZERDİM :(Tür.) Er. - Özüne erdim, ulaştım.

ÖZERDİNÇ:(Tür.) Er. - Özünde canlı, dinç olan erkek.

ÖZEREK :(Tür.) Er. - Asıl amaç, ulaşılmak istenen şey.

ÖZERHAN :(Tür.) Er. - Yiğit, cesur han.

ÖZERK :(Tür.) Er. - Kendi kendini yönetme yetkisi olan.

ÖZERKİN :(Tür.) Er. - Özgür, güçlü kimse.

ÖZERKMEN:(Tür.) Er. ? Özünde güçlü olan.

ÖZERMAN :(Tür.) Er. - 1. Bir şeyi çok isteyen. 2. Pişmanlık duyan.

ÖZEROL :(Tür.) Er. - Gerçek yiğit ol.

ÖZERTEM :(Tür.) Er. - Özünde erdemli olan.

ÖZGE :(Tür.). 1. Başka, gayrı, diğer. Yabancı, ağyar. 2. İyi, güzel. 3. İki dağ arasındaki dereciklerin birleştiği yer, derenin başlangıcı. 4. Şakacı. 5. Cana yakın, sıcakkanlı. 6. Yürekli, gözü pek. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZGEBAY :(Tür.) Er. - İyi, güzel, yürekli erkek.

ÖZGEER :(Tür.) Er. - İyi güzel erkek.

ÖZGEN :(Tür.) - Özü geniş, rahat, sakin kimse. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZGENALP:(Tür.) Er. - Sakin, ağırbaşlı yiğit.

ÖZGER :(Tür.) - İyi, güzel kimse. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZGİRAY :(Tür.) Er. - Kuvvetli, kudretli yiğit. Kırım hanlarının kullandığı isimlerden.

ÖZGÜ :(Tür.) 1. Kutsal. 2. Özellikle birine ya da bir şeye ait olan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZGÜÇ :(Tür.) Er. - Temel güç. Ana kuvvet.

ÖZGÜL :(Tür.) Ka. 1. Özü gül gibi olan. 2. Özellikle bir türe ait olan.

ÖZGÜLEÇ :(Tür.) - Güler yüzlü, içten gülen kimse. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZGÜN :(Tür.) - Nitelikleri bakımından benzerlerinden ayrı ve üstün olan. Yalnız kendine özgü bir nitelik taşıyan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZGÜNEL :(Tür.) Ka. - Üstün, kerem sahibi cömert el.

ÖZGÜNEŞ :(Tür.) - Güneş gibi parlak ve kapsamlı. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZGÜR :(Tür.) 1. Kendi kendine hareket etme, davranma karar verme gücü olan. 2. Tutuklu olmayan, hür. Başkasının kölesi olmayan. Bağımsız. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZGÜRCAN:(Tür.) Er. - Özgürlüğüne düşkün kimse.

ÖZGÜREL :(Tür.) Er. - Özgür davranan kimse.

ÖZGÜVEN :(Tür.) - Kendine güve*nen. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZHAKAN :(Tür.) Er. - Hakan soyundan gelen.

ÖZHAN :(Tür.) Er. - Hükümdar soyundan gelen.

ÖZİL :(Tür.) - Gerçek ülke. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZİLHAN :(Tür.) Er. - Ülkenin hanı, reisi.

ÖZİLTER :(Tür.) Er. - Yurdun gerçek savunucusu, koruyucusu.

ÖZİNAL :(Tür.) Er. - Gerçek arkadaş, dost.

ÖZİNAN :(Tür.) - Özden gelen inanç, iman. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZKAN :(Tür.) Er. - Temiz kan, soylu kimse.

ÖZKAYRA:(Tür.) Er. - İçten gelen bağış, iyilik.

ÖZKE :(Tür.) - Sağlam, sağlıklı. Temiz yürekli. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZKER :(Tür.) Er. - Sağlam, temiz yürekli er.

ÖZKOÇ :(Tür.) Er. - Cesur, savaşkan yapılı..

ÖZKÖK :(Tür.) Er. 1. Esas, temel, kaynak. 2. Neslin geldiği soy ağacı.

ÖZKUL :(Tür.) Er. - Gerçek kul. Hakkıyla ibadet eden kul.

ÖZKURT :(Tür.) Er. - Öz kurt.

ÖZKUT :(Tür.) Er. - Kutsanmış, kadr sahibi.

ÖZKUTAL :(Tür.) Er. - Gerçek mutluluk senin olsun.

ÖZKUTAY :(Tür.) Er. - Özü uğurlu ve ay gibi parlak olan.

ÖZKUTLU :(Tür.) Er. - Kutlu olan şeyin kendisi. Özü kutlu, uğurlu olan.

ÖZLEK :(Tür.) 1. Toprağın özlü, verimli yeri. 2. Zaman. 3. Doğa üstü güç, felek. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZLEM :(Tür.) Ka. - Yeniden görme, tekrar kavuşma arzusu, hasret tahassür. Bir şeye karşı duyulan istek, meyil.

ÖZLEN :(Tür.) 1. Su kaynağı. Küçük dere. 2. Ağaç kökü. 3. Özlenecek kadar sevilen bir kişi ol. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZLÜ :(Tür.) Er. 1. Özü benliği olan. 2. İçten gerçek. 3. Verimli.

ÖZLÜER :(Tür.) Er. - Şahsiyet sahibi, olgun kişi.

ÖZMEN :(Tür.) - Özlü kimse, özü iyi, sağlam kişilikli. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZMERT :(Tür.) Er. - Mert yapılı.

ÖZMUT :(Tür.) Er. - Yapısında mutluluk olan.

ÖZNUR :(Tür.) - Özü ışıklı, aydınlık kimse. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZÖĞE :(Tür.) Er. - Bir şeyin aslı, özü.

ÖZOĞUZ :(Tür.) Er. - Oğuz´a mensup. Oğuz´a ait.

ÖZOK :(Tür.) Er. - Özü ok gibi güçlü olan.

ÖZOL :(Tür.) Er. - Özün değişmesin, göründüğün gibi ol.

ÖZÖNDER :(Tür.) Er. - Gerçek önder.

ÖZÖZ :(Tür.) - Gönlü geniş kimse. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZOZAN :(Tür.) Er. - Gerçek şair.

ÖZPALA :(Tür.) Er. - Pala gibi sert ve keskin kişilikli.

ÖZPEKER :(Tür.) Er. - Özünde çok güçlü olan yiğit.

ÖZPOLAT :(Tür.) Er. - Özü çelik gibi sağlam olan.

ÖZŞAHİN :(Tür.) Er. - Şahin gibi güçlü, atak, çabuk yapılı.

ÖZSAN :(Tür.) - Adı duyulmuş ünlü. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZSEL :(Tür.). - Özle ilgili, öze ilişkin. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZSELEN :(Tür.) - Gerçek haber. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZŞEN :(Tür.) Er. - Şen yapılı.

ÖZSEVİ :(Tür.) - İçten gelen sevgi. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZSÜ :(Tür.) Er. - Gerçek asker. Askeri kişilik ve yapı sahibi.

ÖZSU :(Tür.) - Bitki ve hayvan dokularında bulunan sıvılara verilen ad. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZSUNGUR:(Tür.) Er. - Sakin, soğukkanlı yapısı olan.

ÖZTAN :(Tür.) Er. - Karanlığı bitiren, aydın başlangıç.

ÖZTANIR :(Tür.) Er. - Gerçeği ayırabilen.

ÖZTARHAN:(Tür.) Er. - 1. Büyük nüfuz sahibi. 2. Komutan, han. 3. Toprak zengini. - (bkz. Tarhan).

ÖZTEKİN :(Tür.) Er. - Yapısında emniyet ve güven taşıyan.

ÖZTİMUR :(Tür.) Er. - Özü demir gibi güçlü.

ÖZTİN :(Tür.) Er. - Ruhun özü. Sağlam bir ruh yapısı olan.

ÖZTİNER :(Tür.) Er. - Ruhsal yönden sağlıklı erkek.

ÖZTUNÇ :(Tür.) Er. - Özü tunç gibi güçlü olan.

ÖZÜAK :(Tür.) Er. - Özü tertemiz olan kişi

ÖZÜDOĞRU:(Tür.) Er. - Dürüst ve doğruluğu ilke edinen.

ÖZÜM :(Tür.) - Kardeş gibi tutulup sevilen. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZÜN :(Tür.) 1. Hakkıyla kazanılmış ün. 2. Şiir. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZÜPEK :(Tür.) Er. - Ruhen güçlü.

ÖZVEREN :(Tür.) Er. - Özveride bulunan, fedakar.

ÖZVERİ :(Tür.) - Bir amaç ya da kişi için kendi yararlarından vazgeçme, fedakarlık. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZYAY :(Tür.) - Yay gibi çevik ve atılgan yapılı. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZYÜREK :(Tür.) Er. - Güçlü korkusuz.

ÖZYURT :(Tür.) - Anavatan, anayurt. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÖZYUVA :(Tür.) - Ata evi, dönülecek asıl yer. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.