Tarih Deyimleri Terimleri N
 

Tarih Deyimleri Terimleri N

NAHİYE : Bucak. Köyden büyük, ilçeden küçük idarî birim,
NAKİB-ÜL EŞRAF : Hz. Peygamber sülâlesinden olanların işlerine bakmakla görevli memur (Onların neseplerini, doğum ve ölümlerini kaydeder, âdi sanata girmelerine, fena hallere düşmelerine engel olur, haklarını korur, ganimetten paylarını dağıtırdı. En şerefli, en yüksek görevlerden biri. sayılırdı)
NAKİT : Para, akçe.
NAKKAŞ : Nakış ressamı, bezekçi, nakış yapan usta.
NÂME : Mektup.
NÂME-İ HÜMAYUN : Osmanlı padişahlarının Müslüman ve Hıristiyan hükümdarlarla Mekke Şerifi'ne, Kırım Hanı'na, Erde! kıraîs'na, Eflâk ve Boğdan voyvodalarına, Gürcü ve Dağıstan hanlarına gönderdikleri mektup.
NAVLUN : Gemi kirası. Gemiye yüklenen malın taşınması için îstenen ücret.
NAZIR : Bakan. (1826'dan Osmanlı İmparatorluğunun sonuna kadar kabine üyelerine verilen unvan.)
NEMÇE : Osmanlılar zamanında Avusturya yerine kullanılırdı. Nem-se de.denir.
NEVBET : Eskiden, belirli zamanlarda resmî yerlerde çalınan mızıka (bando) için kullanılan bir deyim (Nevbet vurulmak: Belirli zamanlarda çalınan ve mehterhane için kullanılan iy deyim.)
NİŞAN : Devlet tarafından hizmet ve başarj ödülü olarak ver göğse takılan altın, gümüş ve kıymetli taşlarla süslü özel anlamlı maden.
NİŞANCI : Divan-ı Hümayun üyesi olan yüksek dereceli memur. (Berat, nâme, mektup, âhidname, hüküm, bitik... gibi evrakın baş tarafına padişahın imzası olan nişanı koyar veya tuğra çekerdi. Nişancıya Tuğraî, Muvakî, Tevkiî, de denirdi. Beylerbeyi ve vezir rütbesinden daha aşağı olmakla beraber, protokoldeki yeri taht kadılarından öndeydi.)
NİŞANTAŞI : Padişah, şehzade ve tanınmış okçuların attıkları okların düştükleri yere dikilen taş. (Bu taşların üzerine ok menzili, atış tarihi, atan kimsenin adı yazılırdı. İstanbul'daki Okmeydanı'nda tanınmış okçuların katıldığı yarışmalarda en uzun menzile ok atan adına da nişan dikilirdi. Nişan taşlarının boyları 1-3 m. arasında değişirdi. Bugün hâlâ İstanbul'un Okmeydanı, Nişantaşı, Topağacı semtlerinde nişan taşları vardır).
NİZAMI CEDİD : III. Selim zamanında Yeniçeri Ocağı'ndan ayrı olarak kurulan talimli asker ocağına verilen ad. (Bugün Nizam-ı Cedit şeklinde yazılıyor. Sözlük anlamı 'yeni düzen' demektir).
NİZAMİYE : Tanzimat devrinde kara ordusu. Kışla veya ganizonlann cümle kapısı.
NİZAMNAME : Tüzük. Osmanlı Devleti'nde kanunların uygulanmasını gösteren ve bu konudaki emirleri tespit eden kurallar.
NUREDDİN : Kırım Hanlığı'nda ikinci veliahta verilen unvan. (Birinci veliahta 'Kalgay' denirdi.)
NUTUK : Bektaşiler arasında 'Şeyh Sözü' anlamında kullanılırdı. Bugünkü karşılığı 'söylev'dir. Öğretmek veya ikna etmek amacıyla halkın önünde yapılan konuşmaya denir.