Tarih Deyimleri Terimleri U
 

Tarih Deyimleri Terimleri U

UBUDİYET : Bağlılık, kulluk. Tasavvufta: Ahidlere, verilen söze uymak, ilâhî sınırı aşmamak, var olanla yetinmek ve yokluğa karşı sabırlı olmak anlamlarına gelir.
UÇ : Türk devletlerinde sınırlara, sınır boylarındaki sancaklara (illere) verilen ad. (Uç Beyi: Sancaktardaki sancak beylerine verilen unvan.
ULA : Mülkiyede (idarî işlerde) görev yapanlara verilen unvanlardan biri. Bir rütbe. Bu rütbede olanlar 'rical'den (ileri gelen devlet adamlarından) sayılır ve protokolde özel yerleri olurdu.
ULAH : Osmanlılar'ın Güney Romanya'da (Eflâk'te) yaşayanlara verdikleri isim.
ULAK : Devlete ait yazıları (evrakı) bir yerden başka yere götürüp
getiren memur. Haberci.
ULEMA : Dinî ilimlerle uğraşanlar. Alimler. Bilginler.
ULUFE : Yeniçerilere, sipahilere üç ayda bir verilen maaş.
UR : 1. Toprak tabya. Önünde hendek olan istihkâm. 'Or' olarak da söylenir.
2. Silâhsız, mühimmatsız olanlar. Yeniçeri Ağası
URUK : Irklar, kökler, damarlar.
ÜÇ AYLAR : Kutsal Ramazan ayı ile ondan önce gelen iki ay: Recep, Şaban, Ramazan ayları.
ÜMERA : Yüksek rütbeli subaylar ve sancak beyleri için kullanılan unvan. (Emir'in çoğulu).
ÜMMET : Bir peygambere inananların hepsi. (Muhammed ümmeti).
ÜZENGİ AĞASI : Padişahın bindiği atın üzengisini tutar ve yanında yaya olarak yürürdü. 'Rikâbdar' da aynı anlama gelir.