Şiir Sözlüğü İ
 

Şiir Sözlüğü İ

İade:
Özellikle Divan edebiyatında bir beytin son sözcüğünü ondan sonraki beytin ilk sözcüğü olarak kullanmayla ilgili söz sanatı.

İbham :
Bir edebi eserde isteyerek ve bilinçli olarak yapılan kapalılıktır. Sanatçı, sözün anlamını hemen anlaşılmayacak şekilde kapalı tutarak, okuyucusunu düşündürmeyi amaçlar

İcaz:
Az sözcükle çok boyutlu, derin bir kavramı anlatma sanatı.

İdil:
Bir kimsenin ağzından kır yaşamının güzelliğini ve çobanıl aşkı sevgi ve mutluluk işleyen şiir türü. Eski Yunan şiirinde mitolojik, epik ve pastoral şiirlerin genel adı.

İdmac :
Sözcük anlamı sıkıştırmak. Edebiyatta sözde ve yazıda övgü içinde övgü ya da aşagğılama içinde aşağılama yapmayı tanımlar.

İgare :
Bir şairin şirinin bir başka şair tarafından benimsenmesi anlamındaki sirkatın türü.

İham:
İki ya da daha çok anlamı olan bir sözcüğü bir dize, bir beyit içinde bütün anlamlarını çağrıştırıp anıştırabilecek bir yolda kullanmayla ilgili anlam sanatı.

İhtira :
Daha önce hiçbir şairin kullanmadığı sözcük, deyim ve üslupları tanımlar.

İkinci Yeni:
1950'den sonra Garipçilere bir tepki olarak doğdu. "Şiirde anlam gerekmez" savından hareketle gelişen bu akımı benimseyenlerin şiirlerine 'anlamsız şiir', 'soyut şiir' ya da 'kapalı şiir' gibi adlar da verilmiştir.

İlahi:
Tekke edebiyatında herhangi bir tarikatın izini taşımaksızın Tanrı'yı övüp yücelten şiir türü.

İlham :
Esin

İlmam :
Bir şairin, başka bir şairin şiirini biraz değiştirerek sahiplenmesi.

İltifat :
Sözü konuyla ilgili bir başka yöne çevirme şeklindeki edebi sanat. Bir yeri, olayı, duyguyu, düşünceyi anlatırken birden söz yine konuyla ilgili başka bir yere, olaya, düşünceye, duyguya çevrilir.

İltizam :
Şiirde kafiyeyi sağlayan ya da düzyazıda "seci" olarak kullanılan sözcükten önce gelen ve kafiye ile aynı sayıda harf içeren benzer sözcükler kullanarak yapılan sanattır

İmale:
Hecelerin uzunluk ve kısalık yönünden denkliğine dayanan aruz ölçüsünde kısa bir heceyi ölçü zoruyla uzun okutma biçimi.

İmge:
Edebiyat ürünlerinde, özellikle de şiirde dile getirilmek istenileni daha canlı ve etkili kılabilmek için anlatılmak istenenle başka şeyler arasında bağlantı kurarak zihinde canlandırılan yeni biçimlere verilen addır.

İmgecilik:
20. yüzyılın başlarında E. Pount öncülüğünde H. Doolittle ve T. E Hulme'un katılımıyla oluşan üçlünün ortaya attığı daha sonra Lawrence ve Huxley'in de katıldığı İngiliz-Amerikan şiir akımı.

İntak :
Hayvanları ya da cansız cisimleri konuşturma

İntihal:
Başkalarının yazılarından, şiirlerinden bölümler, dizeler alıp kendininmiş gibi gösterme. Aşırma da denilebilir.

İroni :
Tersini söyleyerek alay etme

İstiare:
Bir sözün benzetme amacıyla, başka bir söz yerine kullanılması. (Dağın eteği, masanın gözü...)

İstihdam :
Anlamla ilgili sanatlardandır. İki anlamı olan bir kelimeyi, bu iki anlama gelecek şekilde kullanmak

İstihlaf :
Türkçedeki sesli harfleri bazı durumlarda uzatmak

İştikrar :
Sözle ilgili sanatlardandır. Aynı kökten türeyen veya aynı köke bağlı harflerin benzerliğinden dolayı aynı kökten türemiş gibi görünen seslerin birarada kullanılmasına denir

Îtilâf :
Uygunluk. Kelimenin anlamla uygunluğu

İtnab :
Sözü, gerektiğinden fazla kelime veya cümle ile uzatma. İcazın karşıtı