Halk Oyunlarının Hikayeleri-Atabarı
 

Halk Oyunlarının Hikayeleri-Atabarı

KURTULUŞ SAVASI BİTMİŞTİR VE ULU ÖNDER MUSTAFA KEMAL ATATÜRK İL İL BELDE BELDE KÖY KÖY EV EV KAHRAMAN TÜRK HALKINI GEZER VE SIRA ARTVİN YÖRESİNE GELİR ARTVİBLİLER ATALARINI BUYUK BİR ŞÖLEN VE ÇOŞKUYLA KARŞİLAR KURBANLAR KESİLİR EN GÜZEL YEMEKLER YAPILIR O VAKİTKİ ARTVİNE BİR GÜNEŞ DOGMUŞDUR ATASINI GÖREN KARHARAM ARTVİN HALKI BAYRAM EDER VE ALİMLER OZANLAR İLİM BİLİM İNSANI BOL OLAN ARTVİN DE BAYRAM BAR İLE HORONİ İLE HORAN İLE HALAYLAR İLE KUTLANIR VE ULU ÖNDER ARTVİNLİLERİN ARASINDAN GİREREK BİZ ŞAVAŞDA DA OMUZ OMUZAYDIK ŞİMDİ BARİŞ VAR BARİŞ DA DA OMUZ OMUZAYIZ BUNU ARTVİNLİLER TULUM EŞLİGİNDE ATASI İLE BAR OYNAYARAK KUTLAR VE BİR AŞIK BİR HALK OZANI O VAKİT TULUMUYLA MEYDA CIKAR "" BAGÇASI VAR BAGI VAR AYVASI VAR NARI VAR ATAMIZDAN YADİGAR BİZDE ATABARI VAR"" DİYE BAŞLAR SONRA BU TURKÜYE ORADA BULUNAN TÜM İNSANLAR KATILIR VE ÖY BİR SÖYLERLERKİ BU TÜRKÜYÜ TAAA GÜRCİSTANDAN DUYULUR VE O VAKITTEN SONRA GÜRÜSTANDA DA BU TURKÜ HEM GÜRCÜCE HEM TÜRKCE BÜYÜK BİR ÇOSKUYLA SÖYLENİR

Alıntı

Resmi olarak kayıtlardaki anlatım şeklide şudur;

1936-1937 yıllarında Artvin oyun ekibi, Büyük Atanın isteği ile Balkan Festivaline çağrılır. Murat Coşkun ve Ahmet Çevikin anlattıklarına göre ekip, Halvaşi Servet Başkanlığında Hüseyin, Murat, Ahmet, Ziver, Tahsin ve Ali Beylerden kuruludur.

Çağrı üzerine yola çıkan ekip 20 günde Tophaneye ulaşır. Görevlilerce karşılanan ekip, konuk ekiplerle tanıştırılır. Büyük Ata, kırk gün, kırk gece süren eğlenceleri özellikle izlemektedir. Dolmabahçe sarayında gösterilerin yapıldığı salon hınça hınç doludur.

Ata Savarona ile gece saat 11.00-11.30da, bandonun vals çalışı ile gelirler. Artvin oyun ekibi, o gece programın sunucusudur.

Murat Coşkun, bu geceyi şöyle anlatmaktadır:”Oyunlarımız; Düz horon, Deli Horon,Sasa Artvin barı ile oynayacağımız bugünkü Atabarı idi. Oyunlar beşer dakika ile sınırlıydı. Çağrıldık; diğer oyunlar bitip sıra Artvin barına gelince, salon çınladı. Öteden beri Atayı gözle izliyordum.Yerinden kalktı, piste doğru ilerledi. Ziverle Hüseyin Gürelin arasında oyuna girdi. Atayı gören diğer büyüklerde kalktılar. Oyuncular yirmibeş otuz kişi oldu. Benden pınar gibi ter akmaya başladı. Atanın oyununa çalgı çalmak zordu.Gecenin en coşkun bölümü olan buan, yirmi dakika sürdü, Ata ve yanındakiler ayrıldıktan sonra bizler Maradit Deli Horonu adı ile “ Şimdiki hemşin horonu” oynadık ve gösteri bitti.

Park Otelde ekiplere verilen yemekte Ata özel beğeni ile Artvin ekibine birer kadeh rakı sundular. Bizler teşekkür ile karşılık verince, üçer tane badem verdiler. Yemedik, sakladık. Artvine dönüşte Valimiz, gezi izlenimlerimizi dinlemek üzere bizleri topladı. Bizde söz arasında Atanın bizimle oyun oynadığını anlattık. Bademlerini kendilerine sunduk.

İşte bu izlenimlerin verdiği duygu ve düşünce ile barın adının Atamızın adı ile ölmezleştirilmesi ve Vali Beyin bizlere önder olmasını istedik. Uygun buldular. Anımsadığıma göre, Ataya çekilen tel, şu anlamda idi: Balkan festivalinde ekibimizle lütfederek oynadığınız Artvin barını “ATABARI” olarak adınızla ölümsüzleştirmek istiyoruz, izninizi dileriz. Gelen yanıt (cevapta) ise uygun bulunduğu “Muvafıktır” şeklinde belirtmekte idi.”

İşte Atabarı, o günleri yaşayanların anlatımı ile Atatürke atfen “ATABARI” ismini almıştır. Oyunda sayı sınırı olmayıp, kız-erkek-karma veya yalnız kız, yalnız erkek olarakta oynanır. Oyun, sağ yay üzerinde yarım daire, başlangıç ve bitişte düz çizgi halinde oynamaktadır. Oyun, günümüze kadar geleneksel formları içerisinde sergilenmiştir.