Model - Yalnızlık Senfonisi
 

Anladım sonu yok yalnızlığın

Her gün çoğalacak

Her zaman böyle miydi bilmiyorum

Sanki dokunulmazdı çocukken ağlamak

Alışır her insan

Alışır zamanla kırılıp incinmeye

Çünki olağan yıkılıp yıkılıp yeniden ayağa kalkmak...

Yalnızlığım yollarıma pusu kurmuş beklemekte

Acılar gözlerini dikmiş üstüme nöbbette

Bekliyorum, bekliyorum, bekliyorum

Hadi gelin üstüme korkmuyorum

Bulutlar yüklü ha yağdı ha yağacak üstümüze

Hasret yokluğunla ben baş başayız nihayet