Türkçe Kelimeler (G)
 

GALI:Kalın, Hediye, bağış, çehiz

GALIN: Hediye, çehiz

GAMAĞ: Bütünlük, bütün, tüm

GARA: Kara

GARACU: Sivil, resmi olmayan

GARGILI: Kargılı, mızraklı

GASPAK: Süslü, müzeyyen

GAYIR: (Kayır) 1- Taraf, destek, kayırma 2- Lütuf, ihsan, hediye

GAYURMUŞ: Kayırmış

GAZAN: (Kazan) 1- Kazanma, kazanç, üstünlük 2- Kızgın, kızgınlı celallenmek

GEÇE: Geçmiş, mazi, geçen

GEÇEK: Geçit, köprü

GEÇER: Geçeli, caiz

GEÇGEL: Makbul, nafız

GEÇGİL: Geçerli, makbul

GEÇGİN: Geçmiş, kendinden geçmiş, feda etmiş

GEÇİM: 1- Yaşam, dirlik 2- Anlaşma, uyuşma 3- rısk, yiyecek, nafaka

GEÇİMLÜ: Munis, yumuşak huylu

GEÇİMLÜK: Geçinmek için gerekli olan

GEDEK: 1- Görev, vazife 2- Oyuk, kırılıp, yıkılarak açılan yol

GEDİZ: Su birikintisi, gölet

GEGEZ: Mümkün, uyumlu

GEĞİN: Set, şiddetli

GELBERİ: Ocaklardan,ateş çekmek için kullanılan ucu eğri demir çubuk

GELDEÇ: Gelecek, ati, istikbal

GELEK: (Gelik) halef, sonraki

GELGEÇ: Geçici, kalıcı olmayan

GELGEL: Çekim, cazibe

GELDİ: Gelecek, istikbal

GELİN: Gelen, dışarıdan içeriye gelen

GELİNCİK: Kır çiçeği

GELİK: Halef, sonraki

GELİKLİ: Halef

GENCE: (Gençek, genç) Taze, yavru, genişleyen, gelişen

GENEŞ: Müşavere, meşveret

GENGŞİ: Cengşi, mucize

GENİŞ: Yaygın, enli, engin

GENSU: birl. Gen/Su Deniz, büyük göl

GER: 1- Söz verme, ant içme, bağlama, anlaşma, birleşme 2- Vahşi hayvan yavrusu

3- Dev, devasa

GERAY: birl. Ger/Ay Uygun, münasip, layık

GERAYHAN: birl. Geray/Han

Kırım hanlığının kurucusu ve ilk hanı. Daha sonra gelen hanlar bu adı, birer

unvan olarak kullanmışlardır.

GEREZ: Dilber

GERGÖZ: 1- Zabit, zabıta 2- Geyik gözü

GERİM: 1- Yön, cihet 2- Hicap, utangaçlık

GEYİK: (Geyük) Yabani, vahşi, yabancıl

GEZ: 1- Nişan, işaret 2- Giz, sır

GEZGİN: Seyyah

GEZGİNSU: birl. Gezgin/Su ...Irmak

GEZLER: Nişancı, iyi atıcı

GIYIN: Gamze, çukur

GİCİK: Taze, hoş, sevimli

GİDİK: Uç, kenar, sınır, limit

GİRAY: Uygun, layık

GİRGİN: Girişken, müteşebbis, cana yakın

GİRİK: Girişken, müteşebbis

GİRİŞKEN: Girgin

GILAV: Teşvik, destek

GILIG: (Kılık) Huy, yaradılış, tabiat

GIRGIÇ: Çalışkan, aktif, faal

GİRÇEK: 1- Gerçek, hakikat 2- Bağlı, sadakatli

GİRTİNE: İman, inanç

GİZ: Sır, Gizlilik

GİZEM: Sır, esrar

GİZLENÇ: Hazine, define

GONÇA: Bahşiş, hediye

GORAL: Kısmet, nasip

GİCİK: Minyon, sevimli

GÖCEK: Taze, hoş, güzel

GÖÇELGE: Konup göçülen yer

GÖÇER: Göçmen

GÖÇMEN: Muhacır

GÖÇÜNCÜ: (Göçküncü) Geçici, fani

GÖĞEN: Gök rengi, maviye çalan, mavileşmiş

GÖĞKUTLUĞ: birl. Gök/Kutlu

GÖĞNÜK: 1- Yanmış, kavrulmuş 2- Mavi, maviye kaçan

GÖK: 1- Tanrı, Tanrıdan..Tanrısal, kutsal 2- Mavi ,Gök rengi 3- Yer üstü, gökyüzü

4- Ezel-ebet, başsızlık ve sonsuzluk 5- Güzellik, göz alıcılık, üstünlük

GÖKBEN: 1- Tanrıdan gelen, gök parçası 2- Masmavi

GÖKBÖRİ: birl. Gök/Böri Tanrısal kurt..(Bozkurt)

GÖKBÖRİ: birl. Gök/Böri (..Bazı kaynaklarda “Bozkurt” olarak da geçer.)

GÖKÇE: Güzel, zarif, çekici, gözalıcı

GÖKÇEK: Gökçe, çekici, güzel

GÖKÇEL: Mavimsi, maviye çalan

GÖKÇELİ: Güzel, Yakışıklı

GÖKÇEN: Gökçe, güzel, alımlı, dilber

GÖKÇİL: 1- Gökten gelen, göksel 2- Mavi, maviye çalan

GÖKÇİN: Mavi

GÖKLEN: Ulu, mübarek

GÖKMEN: Tanrısal, Tanrıdan gelen

GÖKTÜRK: birl. Gök/Türk Tanrıdan kut almış. Kutsanmış Türk...(Tanrısal Türk,

Tanrı tarafından gökte yaratılıp, yeryüzüne yollanan Türk)

GÖL: Göl, deniz mec. Ululuk, geniş gönüllülük

GÖLEĞEZ: birl. Göl kenarında yetişen bir su çiçeği

GÖLET: Küçük göl, gölcük, yapay göl

GÖMEÇ: Kuyuda (Toprak fırında pişirilen ekmek)

GÖMEK: Kömek, yardım, inayet

GÖMÜÇ: Hazine, define, mücevher

GÖNDEM: İtaatkar, muti, sadık

GÖNDER: Mızrak, direk

GÖNE: Onur, iftihar

GÖNEN: 1- Feyz 2- Onur, iftihar 3- Bolluk, bereket

GÖNENÇ: Açık, talih, mutluluk, iftihar

GÖNÜL: 1- Can, ruh, duygu merkezi 2- Kalb, vücudun kan pompası

GÖNÜLDAŞ: Gönül birlikteliği, aynı inanç, duygu ve düşünceleri paylaşıp

savunan bireylerin her biri

GÖRCEĞİZ: Ufuk çizgisi

GÖRÇEK: Ufuk, ufuk çizgisi

GÖRÇÜM: Geçici, fani

GÖREGEN: Görgülü, görüp geçirmiş, deneyimli

GÖREK: Görüntü, peyzaj, manzara

GÖREZ: Meltem, hafif yel

GÖRGÜ: Terbiye, muaşeret

GÖRGÜÇ: Dürbün

GÖRGÜLÜ: Terbiyeli

GÖRGÜN: Görgülü, deneyimli

GÖRK: İhtişam, olağanüstü güzellik ve çekicilik, ihtişam, debdebe

GÖRKEM: İhtişam, debdebe, heybet, olağanüstülük

GÖRKEN: Hürmetli, Hürmete layık

GÖRKLÜCE: İhtişamlı, heybetli, yakışıklı, güzel

GÖRKLÜĞ: Çok güzel, çekici, ihtişamlı

GÖRÜMCÜK: Görülmesi, ilgilenilmesi gerekli olan

GÖRÜK: Gözetleyici, casus

GÖRÜN: Görüntü, Açıklık, netlik

GÖRÜNDÜK: Aşikar, gizlisiz, saklısız

GÖVEL: Gök rengini almış, göğe ermiş

GÖVERİ: Yeşermiş, gururlu

GÖVEZ: Mağrur, gururlu

GÖY: Taze, genç

GÖYMEN: Yanık, yanık tenli

GÖYNÜK: Yanık, kavrulmuş

GÖZ KAMAN: birl. Göz/Kaman Gözde, seçkin, göz kamaştırıcı

GÖZAL: Göz alıcı, farklı, seçkin, el üstünde

GÖZBAY: birl. Göz/Bay Sihirbaz

GÖZBAYCI: Sihirbaz, illüzyonist

GÖZDE: Beğenilen, göze girmiş, el üstünde tutulan, emsallerinden daha üstte bulunan

GÖZE: (Gözek, Köze) Kaynak suyu, menbaa

GÖZEBE: Tahmin, beklenti

GÖZEGER: Çekici, cazibeli

GÖZEGÜ: Gözde, çekici

GÖZEĞEN: Ufuk, ufuk çizgisi

GÖZEĞİR: birl. Göz/Eğir Çekici, cazip, göze hoş gelen

GÖZEK: Göze

GÖZEN: Cazibeli, çekici, göze hoş gelen

GÖZERİ: Dürbün

GÖZGEÇ: Ayna

GÖZGÖR: Ayna

GÖZGÜ: Ayna

GUNA: Kına

GONCUK: (Göncük) Kısa gün, kış günü

GUR: (Gür,Kür) 1- Şiddet, kızgınlık, öfke 2- Ateş, ateşlilik

GURSAÇTI: birl. Gur/Saçtı (Kızgın, celalli, hiddet ve öfke saçan)

GUVA: Geyik

GUYUK: Canavar, ejderha, vahşi ve yırtıcı hayvan

GUYULDAR: Uyumlu, ahenkli, geçimli

GUZ: 1- Güzel, çekici, yakışıklı 2- Oğuz

GÜCENİR: Alıngan, mahçup

GÜCENMİŞ: Alıngan

GÜÇ: (Güçü, küç, küçlük) Enerji, kuvvet

GÜÇEYÜ: Çok güçlü, yenilmez

GÜÇLÜK: Güç, zorluk, meşakkat

GÜDEK: Güdülenme, motivasyon

GÜDER: Murat, emel, beklenti

GÜDÜL: 1- Saç üzerinde pişirilmiş mısır ekmeği 2- Kısa, kalın 3- Gözü pek

GÜDÜR: Hayal, kurgu

GÜLEÇ: Güler yüzlü, mütebessim

GÜLEGEN: Güler yüzlü, mütebessim

GÜLEK: 1- Handan, mütebessim 2- Gölcük, küçük göl

GÜLEN: Mutlu, mütebessim

GÜLER: Mütebessim, güler yüzlü mec. Talihi açık

GÜLESİN: Mutlu, sıkıntısız, tasasız olma dileği

GÜLGÜN: Gülen, mütebessim

GÜLSÜN: Mutlu, sıkıntısız olma dileği

GÜLÜK: Gülen, mütebessim

GÜLÜMSER: Mütebessim, sevimli

GÜMÜL: Demet, buket, deste

GÜMÜŞ: Gümüş madeni

GÜN: Güneş, gündüz, afitap

GÜNANA: birl. Gün/Ana

Sogay Türklerinde eski dönem, güneş tanrıçası

GÜNÇE: Güneşlik, şemsiye

GÜNÇEK: Güneşlik

GÜNÇÜ: 1- Güneşe benzeyen, güneş gibi 2- Güneşi seven

GÜNDAŞ: Gün/Daş ..Aynı güneşi paylaşan, gün ortağı

GÜNDEM: Ağır başlı, mülayim

GÜNDEN: El üstünde tutulan, revaçta..

GÜNDER: birl. Gün/Der (..Derlemekten..)

GÜNDÖNDÜ: birl. Gün/Döndü bir çiçek türü

GÜNDÜ: Gündüz, gün ortası

GÜNDÜZ: Gün içi, gün ortası, güneşli gün

GÜNEŞ: Güneş

GÜNEY: (Küney) Güneşe bakan, güneş gören

GÜNGEN: Takvim, vakit

GÜNGÖR: birl. Gün/Gör “mec. Bahtı açık olsun, mutlu olsun”

GÜNGÖRMÜŞ: birl. Gün/Görmüş “mec. Deneyimli, dolu yaşamış

GÜNLÜK: Güneşlik, şemsiye

GÜNTÜLÜ: birl. Gün/Tülü (...Gündüz düşü)

GÜNÜÇ: Nafaka, günlük

GÜNYELİ: birl. Gün/Yeli ..doğudan gelen yel, doğu rüzgarı

GÜR: (Kür) 1- Sağlam, sıkı 2- Sık, yoğun 3- Yiğit, korkusuz

GÜRBOĞA: (Kürboğa) birl. Gür/Boğa

Türkistan’ın Araplarca işgal edildiği dönemlerde, özellikle o sıralarda

Genel vali olan, “ İbni-kuteybe” adlı çapulcuya karşı, kahramanca direnen ve her defasında

Yeni direnişler örgütleyerek, Türkleri işgallere karşı uyanık ve diri tutmaya çalışan bir Türk beyi

GÜRBÜZ: Sağlıklı, kuvvetli, dayanıklı

GÜRE: Güç, enerji

GÜRELİ: 1- Enerjik, çalışkan 2- Haz, doyum

GÜRGEN: Bir ağaç türü

GÜRÜZ: (Gürz) Topuz

GÜVEN: İtimat

GÜVENÇ: Güvence, garanti

GÜYÜK: Canavar, vahşi hayvan

GÜZ: Sonbahar

GÜZEL: (Gözel) Yakşı, alımlı, çekici, göze hoş gelen

GÜZEY: 1- Taze, körpe, yeni 2-Destek, fırsat 3- Sonbahar 4- Kuzey yönü

GÜZİN: (Güzün) Güz vakti, güz vaktinde doğan

GÜZLEK: Güz döneminde kalınan yer