Hacer-Ül-Esvet
 

Hacer-ül-Esvet

On yıl geçti...Kabe sellerden çökük;

çürümüş temeli, dört yanı dökük.

Dediler: Edelim yeniden bina...

Kureyşliler ona çoktan âşinâ;

İbrahim Resulden kalma değeri;

Ama her şey gibi değişmiş yeri.

Tevhit mekânında dizilerle put;

Bilinmiyor, ismi bilinen Mabut.

Bina tamamlandı, Karataşta iş;

Hemen her kabile kılıcı çekmiş,

Taşı ben koyarım yerine, diyor...

Bir şeref kavgası kopmuş, gidiyor.

Biri dedi: «Size en güzel çare:

Kollayalım, geçip bir kenar yere;

Kâbeye ilk gelen hakem tutulsun;

Ne karar verirse yerini bulsun!»

Sessiz, beklediler... İlk gelen O'ydu.

Karataşı bir bez üstüne koydu:

Dedi: «Uçlarından tutun hepiniz!

Taşıyın ve ardım sıra geliniz!»

Taşı elleriyle yerleştiren O...

Şaşkın yığınları birleştiren O...

Dikildi toprağa, böylece, evet;

Şanlı Cennet taşı Hacer-ül-Esvet...

ESSELÂM -18- Necip FAZIL KISAKÜREK