Susuyorum Ve Bekliyorum

“Belki”ler Umutsuz bekleyişler…
Kimin canını yaktım, kimin ah’ını aldım bu denli?
Neden bu kadar acı çekiyorum her defasında?
İçimden ne ırmaklar geçiyor ama susuyorum
Susuyorum ve bekliyorum
Bir banka oturmuş, yalnızlığımla sessizce dertleşiyorum
İçimden geçen herşeyi yalnızca ona anlatabiliyorum
Tüm sırlarımı ona döküyor,
üç-beş damla gözyaşını avuçlarına koyup oradan uzaklaşıyorum
Beni takip ettiğini bilsem de ondan uzaklaşmaya çalışıyorum
Bir gün umutlu olabilmeyi bekliyorum
Gülümsemeyi, o gün gülümsemesem bile gülümsetecek bir melek bekliyorum
Bekliyorum ve susuyorum
Beni bulmasını umutsuzca bekliyorum
Bazen göz yaşlarım isyan ediyor, terk ediyorlar gözlerimi
Ama aldırmıyorum
Yine de bekliyorum
Gelmeyeceğini bile bile yapıyorum bunu
Belkilerimden sıyrılmaya çalışıyorum
Her sıyrılmaya çalıştığımda, uçurumdan düşüp tekrar tırmanıyorum sarp kayaları
Parçalanan ellerime, kalbime bakmıyorum
Düşünmüyorum hiçbir yaramı
Hissetmemeye çalışıyorum acılarımı; kanayan derin yaralarımı
Hem hızla kan kaybediyorum, hem de susuyor ve bekliyorum…
Bir gün karşılık bulmayı bekliyorum
Saygıma, sevgime, hislerime, kendime yaptığım iyiliklere bile…
Hayatımı adamayı
Ve istediğim o kişinin hayatının bana adanmasını bekliyorum
Çok uzun olsa da bu bekleyiş,
hatta gerçekleşmeyeceğini biliyor olsam da çaresiz bekliyorum
Taklit ediyorum, diğer bekleyip kavuşamadan toprağın olanları
Sonum onlara benzemesin istiyorum
Ama el mahkum, yıkılsam da doğrulup bekliyorum
Defalarca sarsılıyorum, yalpalıyorum
Rüyalarımın gerçekle olan mesafesini düşünüyorum
Ama bu mesafe ürkütüyor
Vazgeçiyorum
Artık fazla bir şey değil; sadece “yıkılmamayı” diliyorum
Artık doğrulurken yorulduğumu ve yıprandığımı hissediyorum
Belki de yıkıldıktan sonra yanlış doğruluyorum
Yanlış yöne doğru açıyorum gözlerimi
Ama nafile, kalbime söz geçiremiyorum
Artık akan yaşların hesabını bile tutmuyorum…
Yalnızca koca bir bekleyiş benimkisi
Sadece bir “bekleyiş” ten ibaret olduğunu bilsem de bekliyorum…
Bazen “boşver” diyorum
Savuruyorum tüm dertleri
Ama geri gelip buluyor beni yine bumerang misali
Olmuyor, boşveremiyorum
Umutsuzluğu yeryüzünden silmek istiyorum
Ben üzülmeyeyim, kimse üzülmesin, ulaşılmazlara ulaşılsın istiyorum
Uzattığında elimi bir sevinç yakalamak istiyorum
Aklım ve yüreğim aynı kararda buluşsunlar istiyorum
Aklımdaki soru işaretlerinden gemiler yapmak
Ve en derin okyanuslara salıp benden uzaklaştıklarını görmek istiyorum
Hiçbiri özlemeyeceğim, biliyorum…
Kalbime söz geçirmeyi diliyorum
Dur dediğimde dursun, bitirsin bu yaşamı istiyorum
Yalnızlığımı hüznümle boğup yok etmek,
Sonra da hüznümü ortadan kaldırmak istiyorum
Gözümü açtığımda her şey bambaşka olsun,
dertlerimi yazdığım duvar beyaza boyanmış olsun istiyorum
Çok şey mi istiyorum?
Evet Imkansizi istiyorum