Seni Beklediğim Kadar...

Üniversiteli delikanlı Kolejli kıza bir voleybol maçında rastladıOkul salonundaydı maç Tribünsüz, minik bir salon Seyircilerle, oyuncular arasında, sahanın çizgisi vardı sadece O kadar yakındılarDelikanlı, bu tatlı, bu güzel, bu dünyalar şirini kızı ilk defa görüyordu takımda Hoşlandığını, fena halde hoşlandığını hissetti Az sonra bir şeyi daha hissetti Uzun zamandan beri maçı değil, o güzel kızı izlediğini Kız servis atarken hemen önünden geçti Göz göze geldiler Kız gülümsedi Delikanlı, çok popülerdi o yıllardaKız onu tanımış olmalıydı Kim bilir, belki kız da ondan hoşlanmıştı Belki de delikanlı öyle olmasını istediği için ona öyle gelmişti Set değişip, takım karşıya gidince, delikanlıda yerini değiştirdi, o da karşıya gitti Üçüncü sette tekrar eski yerine döndü Kızda gidiş gelişleri fark etmişti galiba Bir defa daha gülümsedi Manidar ”Anladım” der gibi bir gülümseyişti bu Delikanlı o hafta boyu hep bu dünyalar şirini kızı düşündü Pazar günü, sabahın köründe kalktı, erkenden oynanacak maçı, ne maçı canım, o dünyalar şirini kızı görmek için Delikanlı artık kızın hiçbir maçını kaçırmıyordu DahasıAnkara Koleji’nin her dağılış saatinde, okul civarında oluyordu, onu bir kez daha görmek için Karşılaştıklarında, hafif çok hafif bir gülümseme, çok minik bir baş eğmesi ile selamlaşır olmuşlardıBir defasında, yaptığına sonra kendisi de günlerce güldü O gün gene tesadüfmüş gibi, okul dağılımı kızın karşısına çıkmış, gülümseyerek selamlamış, sonra arka sokaklara dalıp, yıldırım gibi koşarak, bir blok ötede gene karşısına çıkmıştı Kız bu defa, iyice gülmüştü Karşısında, sözüm ona ağır ağır yürüyen, ama nefes nefese delikanlıyı görünce Delikanlı, voleybol takımının kaptanını iyi tanıyordu ArkadaştılarSonunda bütün cesaretini topladı, kaptana açıldı O kızdan fena halde hoşlanıyordu Galiba kız da ona karşı boş değildi Bir yerde,bir şekilde tanışmaları gerekiyordu O zamanlar, bu işler böyle oluyordu çünkü Kaptan: “Tabii” dedi “Bu hafta sonu güzel bir konser var Biz onunla gitmeye karar vermiştik zaten Sen de gel Hem konseri birlikte izleriz, hem de tanışırsınız” ”Mutluluk işte bu olmalı” diye düşündü delikanlı “Mutluluk işte bu” Ve konser gününe kadar geceleri hiç uyuyamadı Konser gününü de hiç ama hiç unutmadıO ne heyecandı öyle Konserin verildiği sinemanın kapısında tanıştılar El sıkıştılar O güzel ele dokunduğu anı da hiç unutmadı delikanlı Kaptan, salona girdiklerinde, ustaca bir manevra daha yaptı Delikanlı ile dünyalar şirini kız yan yana düştüler İnanamıyordu delikanlı Onunla nihayet yan yana oturduğuna, onun sıcaklığını hissettiğine, onun nefesini duyduğuna inanamıyordu Biraz önce tanışırken tuttuğu el, bir karış ötesinde öylesine duruyor, delikanlı, sahnede dünyanın en romantik şarkısı söylenirken ki, o an dünyanın bütün şarkıları dünyanın en romantik şarkısıydı ya, o eli tutmak için öylesine büyük bir arzu duyuyordu ki içinde Ama uzatamıyordu işte elini Her şey böyle iyi giderken, yanlış bir hareketle, onu ürkütebileceğinden, incitebileceğinden öylesine korkuyordu ki Sonunda dayanamadı, sanki kolu uyuşmuş gibi, uzandı Kolunu kızın koltuğunun arkasına koydu Kızın omzuna değil Koltuğun üzerine Sonra kız arkaya yaslandı Birkaç saç teli, delikanlının elinin üzerine dokundu Kalbi yerinden fırlayacak gibi atıyordu artık genç adamın Dünyalar şirini kızın saçları eline dokunuyordu çünküKonserden çıkarken, kız, şakalaştı “Sizi her maçımızda görüyoruz Alıştık nerdeyse Yarın Adana’da maçımız var Gözlerimiz sizi arayacak”Hayır, aramayacaktıDelikanlı o anda kararını vermişti çünkü Cebinde onu otobüsle Adana’ya götürüp getirecek, hatta öğle yemeğinde bir de Adana kebap yedirecek kadar para vardı Gece yarısı kalkan otobüse bindiSabah erkenden Adana’ya indi Maç saatine kadar başı boş dolaştı Salona erkenden girdi, en ön sıraya tam servis köşesine en yakın yere oturdu Takımlar sahaya çıkarken, salondaki en heyecanlı seyirci oydu Maç falan değildi sebep tabii İlk sette kız farkında bile değildi onun Nerden olsundu ki İkinci sette öbür tarafa gittiler Döndüklerinde, üçüncü sette kız fark etti delikanlıyıYüzünde çok ama çok şaşkın bir ifade, biraz mutluluk, biraz da gurur vardı sanki Ankara’nın hele Kolej’de çok popüler bu delikanlısının onun için ta oralara geldiğini bilmenin gururuMaç bitti Kız soyunma odasına, delikanlı garajlara gitti Tek kelime konuşmadan Konuşmaya gelmemişti kiKız “Keşke orada olsaydın” demişti O da olmuştu işte Hepsi oOna o kadar çok şey söylemek istiyordu ki aslındaBir gün üniversite kantininde gazete okurken, iç sayfalarda bir şiire rastladı Daha doğrusu bir şiirden alınmış bir dörtlüğe Söylemek istediği her şey bu dört satırda vardı sankiBembeyaz bir karta yazdı o dört satırı Öğleden sonrayı zor etti, Kolejin önüne gitmek için Kızın karşıdan geldiğini gördü Koşarak yanına gitti “Bu sana” diye kartı eline tutuşturdu ve kayboldu ortadan, kız, dizeleri okurken

“Ne hasta beklerdi sabahı

Ne taze ölüyü mezar

Ne de şeytan bir günahı

Seni beklediğim kadar!”Ertesi gün öğleden sonra, tarif edilemez heyecanlar içinde Kolej’in önündeydi gene Kız karşıdan geliyordu Bu defa yanında arkadaşları yoktu YalnızdıYaklaştığında işaret etti delikanlıya Gözlerine inanamadı genç adam Onu yanına mı çağırıyordu yoksa Evet, çağırıyordu işte Kalbinin duracağını sandı yaklaşırken “Sana bir şeyler söylemek istiyorum” dedi kız O da heyecanlıydı, belli“Bak iyi dinle Dünkü satırlar için çok teşekkürler Herhalde hissettin, ben de senden hoşlanıyorum Ama senden evvel tanıdığım birisi daha var Ondan da hoşlanıyorum ve henüz karar veremedim, hanginizden daha çok hoşlandığıma Ve de şu anda, onu terk etmem için bir sebep yok”“O zaman karar verdiğinde ve de eğer seçtiğin ben olursam, hayatında başka kimse olmazsa, ara beni” dedi delikanlı ikiletmeden Ayrıldı kızın yanından Bir daha voleybol maçına gitmeden, bir daha okul yolunda önüne çıkmadan Bir daha onu hiç görmedenYıllarca sonra Levent’in söyleyeceği şarkıdaki Sezen’in sözlerini o, o zaman biliyordu sanki Aşk onurlu olmalıydı Günlerce, haftalarca, aylarca bekledi Tıpkı, kıza verdiği o dörtlükteki gibi bekledi Hastanın sabahı, şeytanın günahı beklediği gibi bekledi Heyecanla bekledi Hırsla, arzuyla bekledi Umutla, umutsuzlukla bekledi Bazen öfkeyle bekledi Ama bekledi Başka hiç kimseye bakmadan, başka hiç kimseyi bulmadan beklediBir gün bir şiir antolojisinde şiirin tamamını buldu İki dörtlüktü şiir aslında İlki kıza verdiği Bir ikinci dörtlük daha vardı o kadar O dörtlüğü de bir kartın arkasına dikkatle yazdı Cebine koyduBekleyiş sürüyor, sürüyorduOkullar kapandı, açıldı Aylar, aylar geçti Bir gün delikanlı kızı aniden karşısında gördü “Günlerdir seni arıyorum” dedi kız “Günlerdir seni arıyorum İşte sana haber Artık hayatımda hiç kimse yok!”“Yaa” dedi delikanlı “Yaa” dedi sadeceKalbi heyecandan ölesiye çarparken, aylardır ölesiye beklediği an gelip çatmışken, ağzından sadece bu ses çıkmıştı“Yaaa!”Cebinde artık iyice eskimiş kartı uzattı kıza “Sana bir şiirin ilk dörtlüğünü vermiştim ya bir gün” dedi “Bu da ikinci ve son dörtlüğü onun”Sonra yürüdü gitti, arkasına bile bakmadan Kız dizelere bakarken

“Geçti istemem gelmeni

Yokluğunda buldum seni

Bırak vehmimde gölgeni

Gelme artık neye yarar!”Aradan yıllar, çok ama çok uzun yıllar geçti Delikanlı bugün hâlâ düşünüyorO uzun, çok uzun bekleyiş aşkını öldürmüş müydü, acaba?Ya da beklerken, ölesiye beklerken hayalinde öylesine bir sevgili yaratmıştı ki, artık yaşayan hiç kimse bu hayali dolduramazdı O sevgilinin kendisi bile Hayalindekini yaşatmak için mi, yaşayanı silmişti yani? Yokluğunda bulmak bu mu demek oluyordu?Ya da Ya daBir şiirin romantizmine mi kapılmış, bir delikanlılık jesti uğruna, mutluluğunun üzerinden öylece yürüyüp gitmişti, acaba?Delikanlı bu soruların yanıtını bugün hâlâ bilmiyor Bilmediğini de en iyi ben biliyorum Çünkü, delikanlı bendim!Yazar : Hıncal Uluç