Kemalettin Kamu - Atama Ağit

ATAMA AĞIT



Sırma sarısını yay saçlarına,

Gözüne rengini koy denizlerin;

Düşün dudakların en incesini,

Yüzüne tuncunu ver benizlerin

Onda yürüyüşün en yiğitçesi,

Onda bükülmezi vardı dizlerin

Gezerdi ülkede bir hızır gibi

Em olup derdine çaresizlerin

II

Durgun bir denizi andırır dışı

İçi hiç sönmeyen bir yanardağı

Sesinde ıslığı eser kuvvetin,

Sözünde şahlanır Hakkın bayrağı

Gökle Güneş gibi buluştu onda

Sezinin sağlamı, duyunun sağı

Yıkarak kökünden osmanlılığı

O gömdü tarihe bir ortaçağı

III

Dağlar dümdüz olur işaretiyle,

Ürperir ovalar avazesine;

Devrilir hıncına çarpar ordular

Kaleler dayanmaz yelpazesine

Fikrin, güzelliğin, aşkın, her şeyin

Bağlıydı daima en tazesine

Yaşadı başı dik, dünyaya karşı

Getirdi dünyayı cenazesine!

IV

Onsuz kaldığın bilse tabiat

Bağlar üzüm vermez, bahçeler kurur;

Okşar saçlarını ezelin eli,

Yüzüne ebedin ışığı vurur

Övünür insanlık eserleriyle,

Yurt onun sevgisi üstünde durur

Adıdır kurduğu devlete temel,

Ünü kurtardığı millete gurur!

V

Fâni varlığını kaybetti ama,

Simgesi yurdumun burçlarındadır

Engin ufuklara uzanmış kolu,

Hızı altıokun uçlarındadır!

Kadının, erkeğin hafızasında

Gencin, ihtiyarın duşlarındadır

Yayla yellerinde eser gölgesi,

Sesi bahçemizin kuşlarındadır

VI

Ben mi yazacaktım göçüm gününü

Dökerek ardından böyle gözyaşı?

Ben ki ona büyük gezilerinde

Oldumdu bir küçük yol arkadaşı

En son durağına varmadan ömrün

Kapadı yolunu bir mezar taşı

Büyük kurucusu cumhuriyetin

Hürriyet aşıkı milletin başı!