Yavuz Bülent Bakiler Orda Bir Çocuk Burda Ben

Bir ana gülümserken yorgun ve güzel
Yüreği müjdelerle tüy gibi hafiflerken,
Orda, bir çocuk doğar sımsıcak dünyamıza
Burda ben

Dal nasıl, yaprak nasıl, ekin nasıl büyürse
Toprak nasıl uyanırsa bir incecik yağmurdan
Orda bir çocuk büyür yumak yumak bir nurdan,
Burda ben

Koştuğu, atladığı, durduğu, uzandığı,
Düşüp kaldığı yerlerde gözbebeğim var
Orda, toz-toprak içinde bir çocuk ağlar,
Burda ben

Ne oyun oynamak ister, ne uyku ne su,
Ne elişi resimleri gönlünü alır
Orda, bir uzak evde bir çocuk yetim kalır,
Burda ben

Dokunsam, martı gibi uçup gidecek sanki,
Solgun yüzlü bir avuç kar
Orda, bir gece yarısı, bir hasta çocuk sayıklar,
Burda ben

Birden bire uyanır bir ana uykusundan,
Sapsarı bir korkuyla bakakalır nefessiz
Orda, sabaha karşı bir çocuk ölür sessiz,
Burda ben