Hislenmek, Gönül Yaşını Sessizce Dökmek!

Bazen
Nasılsa kendimi
Alamıyorum doyasıya hıçkırmaktan

Silik
Duvarlara bakarak
Anlam aramaktan mana solumaktan

Korkarım
Hiddetle derinliğimde
Kaybolmaktan, ben zaafı bakımından

Boğulmadan
Darlığı yaşatan ağadan
Ve sızarak ortalığı yasa boğdurmaktan

Hiç bir
Hevesim olmadı
Ne bağda ve nede bahçelerin şahında

Hissedilen
Susuzluğun çardağında
Mumla oralarda yetinerek kalırsam da

Anamın
Ahına kalmadan
Hazzı yaşamaya doymadan solsam da

Babamın
Nazarında atiye
Uzanıp baksam da, düşlerime kansam

Gelen gitti
Silinmeyenlerde
Desenler, umuda nefesleri bak hasretti

Murat
O nefesler için
Sukuta haiz olacak hikmetli olan vakitti

Kimlikler
Azimle silikleşti
Kelimeler devşirildi elbette ki çok hazindi

Lakin
Bir zamana nakşeden
Hakikatti, nisyan bizim şenliğimizde şevkti

Sabiler
Mefkûreli nesillerin
Rengârenk açan hasbi çiçekleriydi bir filizdi

Henüz
Takate ermeden kalpleri
Bir düşünelim kimler tarafından şeritlenmişti

Tahkiki
Mütemadiyen ötelendi
Mukallit kimliği payelenerek onlara öğütlendi

Umut
Solgunluğu vehmedildi
Sabi zihinlerine zerk edilen varlık asliye dendi

Mustafa CİLASUN