Zilan Adlı Şiir

ZİLAN

Bu kara yazgıdır Zilan;
Topraksız olmak, yetim kalmak yetmezmiş kimin
Sensiz de olmak kara yazgıdır kurban
Bilisen
Kaç gece kaç gündüz adını sayıklamışam
İçimden atamamışam
Köçelerde yolunu gözlemişem
El etmişem, işmar etmişem
Sen gülmüş geçmişsen Zilan
Ne zaman büyümüşsen farketmemişem
Ne zaman ellerin büyümüş
Ne zaman gözlerin büyümüş
Ne zaman bürünmüşsen kara çarşafa
Bir gözlerin görmüşem ceylan kimin vurulmuşam
Sen gülmüş geçmişsen Zilan
Daracık köçelere sığmamış sevdam
Seni Halilrahman'da sormuşam Anzılha'da
Urfa kalasında Nemrut köşküne adını kazımışam
Sen gülmüş geçmişsen Zilan
Şimdi gelin olisen telli duvaklı
Yine gülü misen biye?
Kara Şar'dan gelen deli oğlan deyi misen?
Sevdanı içime gömdüm bilesen
Bu kentin hampara taşlarına sır sakladım
Üç kuruşluk başlık parasına değer miydi Zilan
Bilirem dahlin yoktur bu işde
Töreler böyle demiş, yazgılar böyle çizmiş
Kim karşı gelmiş ki sen de gelesen
Atalar boynumuz kıldan incedir demiş

Her şafak seninle sökerdi Zilan
Sıcak yaz geceleri seninle eserdi
Ben siye şiirler okurdum
Sen biye Urfa türkülerini
Yediveren gülleri kimin açılırdın baharla
Karakoyun deresinden çiçekler getirirdin
Önceleri inanmamıştım sevdiğine
Fakat anladım zamanla
Seni yitirmek kor kimin yaktı yüreğimi;
Acımı anla
Kar ender yağardı Urfa'ya
Sevdamız yağan kar kimin aktı
Hatırlı misen bir de tutkumuz
Yağmurda "çömçe gelin" oynamaktı
Şimdi sen mi gelin olisen Zilan?
Sevgin bir yanda Töreler diğer yanda
Duydum ki "KUMA" olmişsen
Akar suda saman çöpü gibi çaresiz
Ve de köle kimin itaatkar, sessiz gidisen
Oldu mu ya?
Kaçıncı asrını yaşamakta Harran'da toprak?
Bu kenti terkediyem Zilan
Anzılha'da kutsal balıklar şahidim olsun ki,
Bu kenti terkediyem
Yasak mayın tarlalarını,
Kaçakda kol verenleri,
Can verenleri terkediyem
Efsunlu akrepleri, çıyanları
Urfa kalasında kenetlenen efsane şahmaranı
Kümbetlerde barınan sahipsiz insanları, terkediyem
Körpecik bedenine uzanan hoyrat elleri itmediğin için
Yıllardır söylenen ninniyi yazgı bellidiğin için
Bu kenti terkediyem
Bu sana son satırlarım Zilan
Biliyem unutacaksan beni
"Unutmam" deme biye
Davullar uranda unutmalısan
Yoksa nasıl yaşayabilir insan

Hani ağaçları çiçek açardı ya
Hani Urfa divanı çalınırdı sıra gecelerinde
İşte ben
Her çiçek açanda nar ağaçları
Ve söylenende Urfatürküleri
Seni ve gülüşünü hatırlayacağam
Bundan böyle cigaramda dumansın
Kaçak tütünden sarılmış
Her içime çekişde ağun yakacak beni
Kendini düşünmedin, beni düşünmedin
Sevdanı düşünmedin, çocuklarını düşün
Seni tutsak, beni esrik eden töreler;
Çocuklarını da yakacak bir gün
Bu kara yazgı değildir ZİLAN
Topraksız olmak, yetim kalmak yetmezmiş kimin
Sensiz olmak da kara yazgı değildir kurban
Bu çağlar boyu insanları kul eden
Bağnazlıktır ki, yıkılacak
Bilisen ZİLAN
Sen görmesen de
Ben görmesem de
Ceylan gözlü çocukların görecek ZİLAN

Celal Ülgen