Sen Bulaştın Yine Kalemime

"Dilime dolanmış Adınla başlıyorum sonu gelmez satırların en başına"


Sana dair harflerim, kalemimden akan mürekkebe bulaştı yine

Silinmez bir daha ak sayfanın silüetinden

Yazdığım her bir satır, keşkelerin dudağıma hapsolduğu buruk bir tebessüm suratıma çarpıyor senden yansıyanlarla


Acıtıyor canımı, sızısı yakıyor genzimi, ağlamaklı oluyor gözlerim,yaşlar inat ediyor yanaklarımdan süzülmek için


İlk defa pişmanlık duyuyorum oysaki

Ve ilk defa kelimelerimin peşinden kalemimi isteyerek koşturuyorum


-"Belki bir anda, bir virgülde veya ucu açık kalmış cümlemin sonundaki üç noktada seni yakalar umuduyla"


İkimiz için yazılmış senaryoda iki acemi aşığın üstlendiği rolün altında ezildik

Yanlış zamanlarda, yanlış yerlerde repliklerimiz ezberimizi bozdu

Rolümüzü yanlış oynadık

Perde acımasızca kapandı yüzümüze, bir daha açılmamak üzere

Üzerimize yıkılan dekorun altında kaldık

Harap oldu duygular,ezildi umutlar, kırıldı can

Ve can kırıkları batmaya başladı en can alıcı yerlere


Kanıyor

Kanatıyor

Kan ağlıyor



"Bir zamanlar Canımın attığı "sen",canımı yakıyor artık"

Ya yakmalı senin için biriktirdiğim tüm harflerimi

Ya da yazmalı

Kalemimle beraber bitene kadar "seni"