Gerçek Aşk...

Gerçek aşık ilk sevdiği son sevdiği olan, başka sevgi bilmeyendir


Çünkü aşk bakmakla güzelleşir, konuşmakla zenginleşir, ama dokunmakla bozulur Ta ki evlendiklerinin gecesine kadar uzak durmalıdır dokunmaktan âşıklar Bedensel anlamda vuslata erdikleri finalde gözlerinin içlerine bakarak seni seviyorum diye haykırdıkları zamana kadar




Amaç, Aşk uğruna ölmek değil, uğrunda ölünecek aşkı bulmaktır

Gerçekten aşk, karşılıklı oturmak, yüz yüze veya aynı noktaya bakmak, şiir okumak, sevgiliden utanacak kadar terbiyeli davranmak, güzel şeylerden bahsedip gülmek ve asla iffet sınırının ötesine uzanmamaktır




O aşk ki, sevgiliden iyilik gördüğünde artmayacak kadar doygun, kötülük gördüğünde de eksilmeyecek kadar sağlamdır Âşık, belki bir gün sevilmek umuduyla hiç durmadan severek azabını çeker Hatta çok zaman sevilme ihtimalini düşünmeden sever Bu tavrı onu melekiyet konumuna yükselten bir seyri takip eder Çünkü sevilmek umuduyla sevmek beşeriyet, ama sevmeyi bir görev bilerek sevmek melekiyet demektir



Bir cümle ne dediğini bilmezleştiriyorsa İnsanı; İşte odur aşk, O ki, göz kapaklarını kapattığında karanlıklar son bulmuyorsa gözlerinin önünde hep onun yüzü duruyorsa; Aşk budur Aşk acıdır, hasrettirAşk ölümdür, can vermedir, kurban olmadır




İştahla yemek yerken hatırlayıp sevileni, yemek boğazda düğümleniyorsa; derin uykularda görülen rüyadan sonra bir daha uyku girmiyorsa gözlere; ya da bir mağazanın panosunda adını gördüğün zaman gözlerinden kalbine giden hisler engin bir boyut kazanıyorsa budur aşk