Ertelenen Anlar..

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-13-2012

ERTELENEN ANLAR

Neleri nelere değişiyoruz? Değer mi acaba diye durup düşünmeden

Sevdiğimiz için gecenin ikisinde yol kat edilmiyorsa, uyku tatlı
geliyorsa

Hangi zamanı kimlerden çalıyoruz, çantada keklik gibi gördüklerimizden mi?

Şu saati kurma işini bir türlü ayarlayamıyorum

On dakika erkene kursam,

onun verdiği rahatlıkla süre daha da uzuyor

Vaktinde kursam telaşa
kapılıyorum

Çareyi buldum! Uyumak uğruna kahvaltısızlık

Yolda elime alacağım kuru bir
poğaça ama on beş dakika fazla uyku

Hayal etmiyor değilim şöyle beyaz örtülerde domatesli, peynirli, ballı
kahvaltıyı ama

İşe gelince telaş eder dururum, yapacaklarımı düşünmekten arkadaşlarıma
esaslı bir günaydın diyemem

Ne kaybettirir bana beynimi onlara verip, gözlerinin içine bakarak bir
günaydın demem?

Ya da nasılsın derken seni gerçekten umursuyorum ve nasıl olduğunu merak
ediyorum hissini ona belli etmem?

İşler mi durur? Kaç dakika kaybettirir bunları yapmak bana?

Annem aradığında 'işteyim şu an, bunları burdan konuşamam, akşama evden
ara' dediğimde

Akşam aradığında ise gündüz endoskopiye gittiğini, beni yanında istediğini
söylemek için aradığını işitmek

İşten eve gelip bir telaş yemeği yetiştirmeye çalışırken bütün gün beni
özleyen çocuğumun bacağımdan çekiştirip bana sarılmak istemesi

"Hayır,
yavrucum, şu an sana sarılamam, yemek yetiştirmem gerekiyor

Ancak her iş bittiğinde - tabii o da ancak sen uyuduğunda, sen bilmem
kaçıncı rüyanı görürken- seni öpebilirim" demem

Uzun zamandır görmediğim arkadaşlarım yemeğe davet ettiklerinde bunun
kahrolası bir toplantıya denk gelmesi, ama onların gitmesi

Çok sevdiğim akrabamın doğum gününe sırf eşim keyif almıyor, diye sadece
telefon etmem

Pazar yürüyüşüne çıkmak için hazırlanırken yağmurun başlaması, 'oysa daha
dün gitmiştim kuaföre, otur evde cips atıştır

Yağmur mu? Vurmasın yüzüme damlaları

Nasılsa daha çok yağar' demem

Böyle kaç tane anı, kaçırırız hayatta? Kaçını bir daha yakalama şansını
verir hayat bize?

Annemizin endoskopisi kötü çıkarsa

Evladımız hızla büyürken ıskaladıklarımız ve bir daha geri gelmeyen büyüme
evreleri

Dostlarla yapılan enfes sohbetler

Aile ile yapılan her daim tat veren kahvaltılar

Neleri nelere değişiyoruz? Değer mi acaba diye durup düşünmeden

Sevdiğimiz için gecenin ikisinde yol kat edilmiyorsa, uyku tatlı
geliyorsa

Hangi zamanı kimlerden çalıyoruz, çantada keklik gibi gördüklerimizden mi?

Ne kadar ilgilenmesek de, ne kadar az zaman ayırsak da, nasılsa yanımızda
olacaklarından emin olduklarımızdan mı?

Ya o keklikler bir gün keklik olmaktan bıkarsa

Ya onlar, 'al, istediğin hayatı sen yaşa

Ne olursa olsun biz arka fonda
yokuz' derlerse?

Ya, 'her şeyi sizler için yapıyordum' yalanı ile baş başa kalırsak?

Ya

Ya yağmurun bir daha yağdığını göremezsek?!!

08-13-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Ertelenen Anlar.. ERTELENEN ANLAR Neleri nelere değişiyoruz? Değer mi acaba diye durup düşünmeden Sevdiğimiz için gecenin ikisinde yol kat edilmiyorsa, uyku tatlı geliyorsa Hangi zamanı kimlerden çalıyoruz, çantada keklik gibi gördüklerimizden mi? Şu saati kurma işini bir türlü ayarlayamıyorum On dakika erkene kursam, onun verdiği rahatlıkla süre daha da uzuyor Vaktinde kursam telaşa kapılıyorum Çareyi buldum! Uyumak uğruna kahvaltısızlık Yolda elime alacağım kuru bir poğaça ama on beş dakika fazla uyku Hayal etmiyor değilim şöyle beyaz örtülerde domatesli, peynirli, ballı kahvaltıyı ama İşe gelince telaş eder dururum, yapacaklarımı düşünmekten arkadaşlarıma esaslı bir günaydın diyemem Ne kaybettirir bana beynimi onlara verip, gözlerinin içine bakarak bir günaydın demem? Ya da nasılsın derken seni gerçekten umursuyorum ve nasıl olduğunu merak ediyorum hissini ona belli etmem? İşler mi durur? Kaç dakika kaybettirir bunları yapmak bana? Annem aradığında 'işteyim şu an, bunları burdan konuşamam, akşama evden ara' dediğimde Akşam aradığında ise gündüz endoskopiye gittiğini, beni yanında istediğini söylemek için aradığını işitmek İşten eve gelip bir telaş yemeği yetiştirmeye çalışırken bütün gün beni özleyen çocuğumun bacağımdan çekiştirip bana sarılmak istemesi "Hayır, yavrucum, şu an sana sarılamam, yemek yetiştirmem gerekiyor Ancak her iş bittiğinde - tabii o da ancak sen uyuduğunda, sen bilmem kaçıncı rüyanı görürken- seni öpebilirim" demem Uzun zamandır görmediğim arkadaşlarım yemeğe davet ettiklerinde bunun kahrolası bir toplantıya denk gelmesi, ama onların gitmesi Çok sevdiğim akrabamın doğum gününe sırf eşim keyif almıyor, diye sadece telefon etmem Pazar yürüyüşüne çıkmak için hazırlanırken yağmurun başlaması, 'oysa daha dün gitmiştim kuaföre, otur evde cips atıştır Yağmur mu? Vurmasın yüzüme damlaları Nasılsa daha çok yağar' demem Böyle kaç tane anı, kaçırırız hayatta? Kaçını bir daha yakalama şansını verir hayat bize? Annemizin endoskopisi kötü çıkarsa Evladımız hızla büyürken ıskaladıklarımız ve bir daha geri gelmeyen büyüme evreleri Dostlarla yapılan enfes sohbetler Aile ile yapılan her daim tat veren kahvaltılar Neleri nelere değişiyoruz? Değer mi acaba diye durup düşünmeden Sevdiğimiz için gecenin ikisinde yol kat edilmiyorsa, uyku tatlı geliyorsa Hangi zamanı kimlerden çalıyoruz, çantada keklik gibi gördüklerimizden mi? Ne kadar ilgilenmesek de, ne kadar az zaman ayırsak da, nasılsa yanımızda olacaklarından emin olduklarımızdan mı? Ya o keklikler bir gün keklik olmaktan bıkarsa Ya onlar, 'al, istediğin hayatı sen yaşa Ne olursa olsun biz arka fonda yokuz' derlerse? Ya, 'her şeyi sizler için yapıyordum' yalanı ile baş başa kalırsak? Ya Ya yağmurun bir daha yağdığını göremezsek?!!