Aile

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-13-2012

92 yaşında, ufak tefek, kendinden emin ve gururlu,
her sabah sekizde giyinip kuşanan
ve her ne kadar kör bile olsa saçlarını kıvırıp
makyajını mükemmelce yapan yaşlı hanım,
bugün bir huzur evine tasındı

70 yasındaki kocası ise geçenlerde gereken hamleyi yapıp
Allah'ın rahmetine kavuşmuştu

Huzur evinin kapısında sabırla beklenen bir kaç saatin ardından,
odasının hazır olduğu söylendiğinde tatlı tatlı gülümsedi

Yürütecini asansöre yönlendirdiği sırada,
kendisine odasını anlatmaya başladım
penceresinde asılı perdelerden de söz ettim

Ben anlatırken ,az önce kendisine köpek yavrusu verilmiş
8 yaşındaki küçük bir kızın heyecanıyla
o perdeleri pek severim, dedi

"Mrs

Jones henüz odayı görmediniz, biraz bekleyin demiştim" ki;
"Bunun onunla bir ilgisi yok", dedi

"Mutluluk zamandan önce karar verdiğiniz bir şeydir

Benim odadan hoşlanıp hoşlanmamam
mobilyaların nasıl düzenlenmiş olduğuyla değil,
benim onları zihnimde nasıl düzenlediğimle ilgilidir

Ben onları sevmeye karar vermiştim zaten
Bu benim her sabah uyandığımda verdiğim bir karardır

Bir seçme hakkim var:
Ya bütün günümü artık çalışmayan vücut parçalarımın
bana verdiği sıkıntıyı düşünerek geçiririm
ya da yataktan çıkıp hala çalışanlar için şükrederim

Gözlerim açık olduğu sürece her yeni gün bir hediyedir

Yeni güne ve hayatimin sadece bu döneminde,
biriktirdiğim mutlu anılara konsantre olacağım

Yaşlılık banka hesabi gibidir

Ne yatırdıysan onu çekersin hesabından

Bu nedenle benim tavsiyem,
hatıraların banka hesabına
dolu dolu mutluluk yatırman olacaktır

Anı bankamı doldurmaktaki katkın için
sana teşekkür ederim

Hala oradan mutluluk çekiyorum

"

Mutlu olmak için şu beş basit kuralı hatırla:

1

Kalbini nefretten arındır
2

Zihnini endişelerden arındır
3

Basit yasa
4

Çok ver
5

Daha az bekle

Bilmem farkında mısın,
eğer yarın ölecek olsak çalıştığımız şirket
daha birkaç gün bile olmadan yerimizi dolduruverir

Oysaki ardımızda bıraktığımız ailemiz
bizim kaybımızı ömürlerinin sonuna dek hissedecektir

Gel gelelim ki,
ailemizden daha çok isimize veririz kendimizi,
pek de akıllıca bir yatırım değil, ne dersin?

08-13-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Aile 92 yaşında, ufak tefek, kendinden emin ve gururlu, her sabah sekizde giyinip kuşanan ve her ne kadar kör bile olsa saçlarını kıvırıp makyajını mükemmelce yapan yaşlı hanım, bugün bir huzur evine tasındı 70 yasındaki kocası ise geçenlerde gereken hamleyi yapıp Allah'ın rahmetine kavuşmuştu Huzur evinin kapısında sabırla beklenen bir kaç saatin ardından, odasının hazır olduğu söylendiğinde tatlı tatlı gülümsedi Yürütecini asansöre yönlendirdiği sırada, kendisine odasını anlatmaya başladım penceresinde asılı perdelerden de söz ettim Ben anlatırken ,az önce kendisine köpek yavrusu verilmiş 8 yaşındaki küçük bir kızın heyecanıyla o perdeleri pek severim, dedi "Mrs Jones henüz odayı görmediniz, biraz bekleyin demiştim" ki; "Bunun onunla bir ilgisi yok", dedi "Mutluluk zamandan önce karar verdiğiniz bir şeydir Benim odadan hoşlanıp hoşlanmamam mobilyaların nasıl düzenlenmiş olduğuyla değil, benim onları zihnimde nasıl düzenlediğimle ilgilidir Ben onları sevmeye karar vermiştim zaten Bu benim her sabah uyandığımda verdiğim bir karardır Bir seçme hakkim var: Ya bütün günümü artık çalışmayan vücut parçalarımın bana verdiği sıkıntıyı düşünerek geçiririm ya da yataktan çıkıp hala çalışanlar için şükrederim Gözlerim açık olduğu sürece her yeni gün bir hediyedir Yeni güne ve hayatimin sadece bu döneminde, biriktirdiğim mutlu anılara konsantre olacağım Yaşlılık banka hesabi gibidir Ne yatırdıysan onu çekersin hesabından Bu nedenle benim tavsiyem, hatıraların banka hesabına dolu dolu mutluluk yatırman olacaktır Anı bankamı doldurmaktaki katkın için sana teşekkür ederim Hala oradan mutluluk çekiyorum" Mutlu olmak için şu beş basit kuralı hatırla: 1 Kalbini nefretten arındır 2 Zihnini endişelerden arındır 3 Basit yasa 4 Çok ver 5 Daha az bekle Bilmem farkında mısın, eğer yarın ölecek olsak çalıştığımız şirket daha birkaç gün bile olmadan yerimizi dolduruverir Oysaki ardımızda bıraktığımız ailemiz bizim kaybımızı ömürlerinin sonuna dek hissedecektir Gel gelelim ki, ailemizden daha çok isimize veririz kendimizi, pek de akıllıca bir yatırım değil, ne dersin?