Hayat Ertelenmez

HAYAT ERTELENMEZ


Hayat ertelenemez…

Daha doğar doğmaz anlamalıydın

Her şeyin er yada geç bir sonu olduğunu…

Zamanı geldiğinde çıkıverdin sahneye

Sonu meçhul bir oyuna açılınca perdeler,

Doğup başladın sen de herkes gibi, ölmeye…


Çok geçmeden öğrendin ertelemeyi

Şımarıp da babanı az bekletmedin,

Baba diyebildiğini duyması için

Ve diz üstü süründün aylarca usanmadan

Kucak açıp, koşmanı beklerken sevdiklerin…


İnsan istemese de geçiyor işte zaman

Artık sen o evin yumurcağı değildin

Derken bir listeye yazdırdılar adını,

Her sabah "burada mı?" diye sordular

Sense hep "bugün nasıl bitecek" diye

Yaşamayı ertelerken geçti güzelim yıllar…


Son akşama bıraktın her seferinde

Kabus gibi sınavlara hazırlanmayı

Götürdü bak doğruları yanlış cevaplar

Planlar yazmaktan yıprandı parmakların

Ondan çalamayışın hayalindeki sazı

Tüm zor başlangıçları yarınlara bıraktın

Sana bir şey öğretecek oysa yarınlar:

Hayat bu, ertelenmez…


Gidip başkasına yar oldular hep,

Sevip de bir türlü söylemediğin kızlar

Sen yeni düşler kurarken yatağında,

Hayallerini çaldı zalim hırsızlar…


Sensiz gecelerde üşüdü sevdiklerin;

Sense terleyip durdun kaygıların koynunda

Paylaşmalıydın oysa, servetin yalnız bugün

Yarınlarsa meçhul, gelmedi daha …




Alnında dünden emanet kırışıklıklar

Yaptıklarına dair pişmanlıkların izi

Yapamadıklarınsa birer mıhtır aklında

Çekip de gidenler unutulsa da biraz,

Yaradır hep aramızda yaşanmadan kalanlar


Hayatta keşkelere yer yoktur ama

Keşke bildiğin kadar yapabilseydin

Haykırabilseydin haklı olduğun kadar

Haksız olduğundaysa, susabilseydin

Ve annene o gülü uzatmak için

Keşke o kadar çok beklemeseydin

Çünkü güller annelerin ellerinde güzeldir

Kimsesiz bir mezar taşında değil

İndir arada bir gökten bakışlarını

Bir kulak ver ne diyor, toprağa eğil !

Hayat bu, ertelenmez!


Ömründen çalarmış hep, yarını bekleyenler

Çaldığın sadece yarınlar değil

Bozdurup sıhhatini nakde çevirdin

Aksini yapacaksın ilerde muhtemelen

Şu yokuşu bir çıksan ne gam, ne keder

Belki tüm insanlığın elinden tutacaksın…


Anlatma biliyorum, çok iyi olacaksın;

Düzen tutturuncaya dek yaşarsan eğer

Ama dedim ya dostum hayat ertelenemez!

Zamansız ve rötarsız gelecek bir gün ölüm,

Susturacak sazları acı bir siren !


Son bir fırsat şöyle dursun düşlerin için

İhtimal ki vaktin öyle bol olmayacak

Gözlerini kapamaya yetecek kadar

Donuk bakışların anlatacak tavana

Yapılacak ne çok işlerin vardı daha

Ve soluk teninden anlayacak görenler

Seni de üzermiş tutamadığın sözler…


Üzülüp beklemekten fazlasını yap artık

Haydi bütün yüreğinle doğrul yerinden

Bir adım, bir özür, belki de bir tebessüm

Ama ne olursun daha fazla bekleme

Ve bekletme daha fazla

Hayat bu, ertelenmez