Ben Münafık Mıyım ?

Ben Münafık mıyım ?


Böyle sorarmış Hazreti Ömer (ra) Efendimizin (as) sırdaşına bâzan Bunda mübalağa mı yapıyor acaba, diye düşündüğüm olmuştur ama, olmadığını da görmüşümdür sonra Hz Ömer efendimiz hep korkmuş, hep dikkat kesilmiş, hep titremiş, hep şâhit aramış imânına Son anında, zehirli hançerle yere serildiğinde bile, yani şehit olurken bunu düşünmüş, ve o anda kendini sevindiren bir söz karşısında, heyecan ve sevincini cizleyememiş bütün izdırah endişe, korku, iştiyak ve özlemini içinde taşıyan şu cümleleri döküvermiş dudaklarından: "Rabbımın katında da böyle şahitlik eder misin?" Canım sana kurban olsun ey koca halîfem


Yalnız o mu? Hz Hanzala (ra) ile ağlayarak huzura varan ve "Ben de münafık oldum" diyen Sıddîk-ı ekber (ra) evet, adına "Sıddîk" denilen zat-ı muhterem ve mualla da nifaktan korkuyordu Onlar, sînelerinde taşıdıkları îmanlarının kıymetini çok iyi biliyor ve üstüne öylece titriyorlardı Şimdi daha çok anlıyorum Kâbusname'de, Keykâvus'un oğluna nasihatini "Cehdeyle ey oğul ki aşık olmayasın Zira ki eğer firakta isen hod azaptasın ve eğer visalde isen dahi firakı korkusundan yine azaptasın"(1)
Bir başka şeyi de iyi biliyorlardı -zaten Allah'tan en çok bilenler korkar buyuruluyor- nifak ne demek "İhsan" üzre olanın, nifaka düşme korkusunu şimdi daha iyi anlıyorum galiba Bakara suresi, üç sınıf insanı anlatmakla başlıyor Beş ayet mü'min, iki ayet kafir için ayrılmasına rağmen on üç ayet de münafık için ayrılmış Yani, iki katı onların neredeyse Çünkü küfrün en pisi, Allah'ın en çok buğzettiği münafıklıktır
Fakir bunu, hep îtikadi nifak diyerek onlara atfeder, mü'minin nifaktan berî olacağını sanırdım, bir zamanlar O münafıklar ki, "mü'miniz" dedikleri halde, gerçekte ne inanmışlar, ne de hakikati tasdik etmişlerdir Dilleriyle demiş, özleriyle yermişlerdir üstelik alay etmişler, küçük görmüşler, sövmüşlerdir "Münafığın alameti üçtür" gibi, amelî nifaktan bahseden hadisleri de okumuş, ezberlemiştim ama, demek düşünememiş, şuuruna varamamışım
Bir gün "Kût-ul Kutûb" dan bir sahife okurken, bir cümle, sıyrıldı birden kınından çekilen bir kılıç gibi ve ben, kellem gövdemden; ayrılmasın diye iki elimle başıma sarıldım gözlerim yumulu
"Münafıklıktan emin olan, münafığın ta kendisidir"Aman Allah'ım Ben münafık mıyım?


Bîrden gözümde -Allah bilir daha kaç tanedir- bir perde kalkıverdi Korkuyordum Titriyordum
Aradan ne kadar zaman geçti bilemiyorum İşte şimdi yine karşımda öyle müthiş bir cümle Ürperiyorum Uzun bir sükuttan sonra cümleyi bir daha okuyorum: "İbn Kesîr dedi ki: Nifak, hayrı açığa çıkarmak ve şerri gizlemektir"(3)
"Şimdi sen diyorum kendi kendime, herkese iyiliklerini rahatça söyleyebilirsin Bir kısmını, riya olmasın, sevabı azalmasın, ucbe varmasın diye gizliyorsan da, bir kısmını söylüyorsun zaten iyiliklerinin Tıpkı bunlar gibi, içinden geçen günah arzularını veya gizli (!) yaptıklarını da söyleyebilir misin? Bırak yüzlerine sayıp dökmeyi, bir banda okuyup dinletebilir, bir kağıda yazıp uzatabilir misin? Sayıp dökebilir misin cıfıtlıklarını Hayır vallâhi, yapamazsın, yapamadın da zaten bu zamana kadar Öyleyse?"
"Evet Öyleyse ben münafık mıyım?"

Dipnotlar : 1-Keykâvus Kâbusname Devlet kitapları, İst, 1974; sh,104 2-MA Sâbûnî Safvet-üt Tefasir 1/21 3-MASâbûni Muhtasar-ı Tefsir-i İbn-i Kesîr 1/33
Kaynak: Altınoluk Dergisi