Agnostik Bakış Açısı

Nesnelerin kendiliklerinin hiç bir zaman bilinemeyeceğini ileri süren felsefe akımı Bilinemezcilik terimi, ilkin, İngiliz düşünürü Huxley tarafından Yunanca bilinemez anlamını veren agnostos sözcüğünden türetilerek kendi öğretisini adlandırmak için kullanılmıştır ve pek yenidir

Terim, daha sonra, geriye götürülerek bütün bilinemezci öğretileri kapsamıştır Bilinemezcilik, tarihsel olarak, bilimin denetinden yoksun insan düşüncesinin düştüğü büyük yanılgılara bir tepki olarak belirmiştir Bu tepkiyi ilkin antikçağ Yunan bilgicileri göstermişlerdir Duyumcu olan bu sofistlere göre bilgi, duyuların sonucudur, duyularımızla elde ettiğimizin dışında başkaca hiç bir bilgiye erişemeyiz

Her kişinin duyusu kendine göre olduğundan her kişinin bilgisi de zorunlu olarak kendine göre olacaktır, herkes için geçerli bir bilgi olamaz İnsan, kendisi için bilinebilecek tek şeyle, kendisiyle yetinmelidir
Antikçağ Yunanlıları, tarihsel koşulları içinde, bu tepkiyi göstermekte haklıydılar
Ne var ki bilinemezcilik akımı Kant'dan, Auguste Comte'dan, Spencer'den, William Tames'den geçerek yüzyılımızın ilginç düşünürleri Sartre'lara ve Camus'lere kadar sürüp gelmiş bulunmaktadır
Kant'a göre ancak görünen bilinebilir, öz bilinemez: "Bizler sırlarla dolu bir evrende bir rüyanın rüyasını görmekteyiz

Gerçekte bildiğimiz hiç bir şey yoktur Bildiğimizi sandığımız şey sadece olaylardır O olaylar ki, bilmediğimiz bir objeyle asla bilemeyeceğimiz bir süjenin birbirlerine olan ilişkisinden doğmuştur"
Amerikalı pragmacı William James'e göre, "İnsanın evrendeki durumu, bir kedinin kitaplıktaki durumu gibidir Görür ve işitir, ama hiç bir zaman anlayamaz"
Pozitivist Auguste Comte'a göre, "Nesneler üstü metafizik kadar nesnelerin kendisi fizik de bilinemez Bilim, bu iki bilinemez alanın ortasında, sadece duyularımızla algıladığımız deney ve gözlemlerin konusu olan olgularla uğraşabilir"

Akıma adını koymuş olan on dokuzuncu yüzyıl İngiliz düşünürü Huxley de aynı kanıdadır
Yirminci yüzyılın Fransız düşünürü Camus'ye göre de, "Evren uyumsuzdur ve bilinemez İşte ağaç, sertliğini duyuyoruz Bu kadarla yetinmek zorundayız
Bilim, giderek bize elektronların bir çekirdek çevresinde toplandıkları görünmez bir gezegenler takımından söz edecektir Bu bir varsayımdır Böylece dönüp dolaşıp şiirin alanına geldiğimizi ve hiç bir şeyi bilemeyeceğimizi anlarız" Bütün bu yanlış düşünceler çağdaş diyalektiği bilmemenin ya da bilmez görünmenin sonucudur

Metafizik bilinemezcilik haklıdır, çünkü metafizik birtakım gerçekdışı tasarımlarla uğraşır, gerçek olmayan şey yok dernektir ve yok olan şey de elbette bilinemez
Oysa bilimci olduklarını iddia eden bütün bilinemezcilikler bilimdışıdırlar, çünkü bilimin konusu olan nesnelerin kendilikleriyle bilimin amacı olan bilinebilir ligi yadsımaktadırlar
Bu bilinemezcilik'lere, çağdaş diyalektikten çok önce, Alman düşünürü idealist Hegel gereken karşılığı vermiştir:

"Bir nesnenin bütün niteliklerini biliyorsanız nesnenin kendiliğini de biliyorsunuz demektir Geriye bu nesnenin sizin dışınızda varolmasından başka hiç bir şey kalmamaktadır Duyularınız size bu gerçeği de öğrettiği zaman Kant'ın o ünlü bilinmez'inin geri kalan yanını da kavramış olursunuz"

Bununla beraber Kant, yaşamının son yıllarında, "inana yer bırakmak için bilgiyi sınırlandırmak" istediğini itiraf etmiştir
Gerçekten de bilinemezcilik her zaman Tanrıbilimden ve dolayısıyla egemen sınıflardan yana olmuştur Çünkü nesnel gerçekliğin bilinemeyeceğini söylemek, insanları inana çağırmak demektir
Ünlü bir diyalektikçi şöyle der:
"Böylesine görüşlerin niçin ileri sürüldüğü sorulabilir Çünkü bilgi ışık saçar, ışıksa herkesi hoşnut etmez Karanlık çıkarlar ancak karanlıklarda elde edilir Bilgiyle aydınlanan insan daha önce göremediği ve yapamadığı birçok şeyi görebilir ve yapabilir Buysa karanlık saçan sömürücülerin ölesiye korktukları bir şeydir" Bilinemezcilik, biçimle özü ayrıştırmaktan ve görünüşten gerçeğe geçememekten doğmuştur

Antikçağ Yunan felsefesinde şüphecilik biçiminde belirmiş olan bilinemezcilik giderek bilimi yadsımaya varmış ve bilmeye uğraşmaktansa bilinemez saymanın kolaylığı ve rahatlığı içinde hızla yayılmıştır

Şüpheciler ya şüphe ettikleri için bilinemez sayıyorlar ya da bilinemez saydıkları için şüphe ediyorlardı Onlar için bu bir yöntemdi, doğa bilimlerinden yararlanamayan düşünsel felsefenin asın tasarımlarına bir tepki olarak ileri sürülmüştü Ama XVIII, XIX ve XX yüzyıl bilinemezcilerinin, böyle bir durumda bulunmadıkları gibi böylesine tepkileri de gereksemedikleri kesindir

Ünlü bir diyalektikçinin dediği gibi, "kauçuk yapıyoruz, demek ki kauçuğun ne olduğunu biliyoruz"
"Kavranamaz nesneler, bilimin dev adımlarıyla ilerlemesi sırasında kavrandılar, çözümlendiler, üstelik yeniden üretildiler Üretebildiğimiz şeyin bilinemez olduğunu elbette düşünemeyiz Bugün de bilmediklerimiz vardır, ama bugün bilmediklerimizi yarın bileceğimizden şüphe etmeye hiç bir neden yoktur"
*