At Hırsızı

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-12-2012

AT HIRSIZI

Abdullah-ı İlâhîanlatıyor:

Bir hırsız geceleri at çalıp satardı

Ömrünü böyle hebâ ederdi

Bir defâsında da, bulunduğu şehrin en büyük âlimi ve evliyâsının atını çalmak için ahırına girmişti

Tam atı çözüp götüreceği sırada, ahırın duvarı yarılıp, içeriye bir nûr yayıldı

Bu nûr içinde, iki nûr yüzlü zât gözüktü

Hırsız bu hali görünce, kendini hemen at gübrelerinin arasına atıp gizlendi

Korku ve telaş içinde boğazına kadar gübre içine gömüldü

Bu sırada yarılan ahırın diğer duvarından daha parlak bir nûr gözüktü

Bu nûr arasında da, o zamânın kutbu, en büyük velîsi olan ev sâhibi çıktı

Öncekiler onu görünce hürmet göstererek selâm verdiler

Ev sâhibi diğerlerine niçin geldiklerini sorunca;
- Falan evliyâ arkadaşımız vefât etti

Onun yerine kimi tâyin edeceğiz? Size arzetmek istedik, dediler

Atların sâhibi olan zât;
- Onun yerine, at hırsızını tayin ettik, dedi

Soran iki zât da evliyâ olup ricâl-ül-gayb denilen velîlerden idiler

At hırsızlığı yapmaya gelen kimsenin, gübreler arasına gömülüp saklandığını biliyorlardı

Hemen yanına varıp, onu gübreler arasından çıkardılar, gönlünü alıp, tebrik ederek kucakladılar

Atların sâhibi ve zamânın kutbu evliyâ zâtın da yanına gelip, elini öptüler

Sonra hep birlikte vefât eden arkadaşlarının cenâzesini kaldırmaya gittiler

Abdullah-ı İlâhî, sohbetinde bulunanlara bunu anlattıktan sonra şöyle dedi:

"Şimdi at hırsızlığı yapmaya giden kimse, nasıl bir çalışma yaptı da ricâl-ül-gayb denilen evliya arasına girdi? diye bir sûal hâtıra gelmesin

Çünkü o zavallının gübreler arasında mahcûbiyetinden ne kadar zorluk ve ne kadar pişmanlık çektiği bellidir

Kurtuluş yolu kalmadığını kesinlikle anlayınca, at çalmak üzere harama yönelişinden dolayı bütün kalbiyle pişmân olup, o zamana kadar yaptığı işlere öyle bir tövbe etti ki, işlediği kötü işlerden gönlü temizleniverdi

Allahü teâlâya yönelip riyâzet çeken kimseler, onun o anda yaptığı tövbeyi nice seneler yapamaz

"

07-12-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	At Hırsızı AT HIRSIZI Abdullah-ı İlâhîanlatıyor: Bir hırsız geceleri at çalıp satardı Ömrünü böyle hebâ ederdi Bir defâsında da, bulunduğu şehrin en büyük âlimi ve evliyâsının atını çalmak için ahırına girmişti Tam atı çözüp götüreceği sırada, ahırın duvarı yarılıp, içeriye bir nûr yayıldı Bu nûr içinde, iki nûr yüzlü zât gözüktü Hırsız bu hali görünce, kendini hemen at gübrelerinin arasına atıp gizlendi Korku ve telaş içinde boğazına kadar gübre içine gömüldü Bu sırada yarılan ahırın diğer duvarından daha parlak bir nûr gözüktü Bu nûr arasında da, o zamânın kutbu, en büyük velîsi olan ev sâhibi çıktı Öncekiler onu görünce hürmet göstererek selâm verdiler Ev sâhibi diğerlerine niçin geldiklerini sorunca; - Falan evliyâ arkadaşımız vefât etti Onun yerine kimi tâyin edeceğiz? Size arzetmek istedik, dediler Atların sâhibi olan zât; - Onun yerine, at hırsızını tayin ettik, dedi Soran iki zât da evliyâ olup ricâl-ül-gayb denilen velîlerden idiler At hırsızlığı yapmaya gelen kimsenin, gübreler arasına gömülüp saklandığını biliyorlardı Hemen yanına varıp, onu gübreler arasından çıkardılar, gönlünü alıp, tebrik ederek kucakladılar Atların sâhibi ve zamânın kutbu evliyâ zâtın da yanına gelip, elini öptüler Sonra hep birlikte vefât eden arkadaşlarının cenâzesini kaldırmaya gittiler Abdullah-ı İlâhî, sohbetinde bulunanlara bunu anlattıktan sonra şöyle dedi: "Şimdi at hırsızlığı yapmaya giden kimse, nasıl bir çalışma yaptı da ricâl-ül-gayb denilen evliya arasına girdi? diye bir sûal hâtıra gelmesin Çünkü o zavallının gübreler arasında mahcûbiyetinden ne kadar zorluk ve ne kadar pişmanlık çektiği bellidir Kurtuluş yolu kalmadığını kesinlikle anlayınca, at çalmak üzere harama yönelişinden dolayı bütün kalbiyle pişmân olup, o zamana kadar yaptığı işlere öyle bir tövbe etti ki, işlediği kötü işlerden gönlü temizleniverdi Allahü teâlâya yönelip riyâzet çeken kimseler, onun o anda yaptığı tövbeyi nice seneler yapamaz"