Kamburlu Çocuk

Yine Mevlevî şöyle anlatır:

Kandahar’da, İmam Hüseyin’i (as) anma amacıyla matem merasimleri düzenlemek için atalarımızdan kalma bir Hüseyniyemiz vardı Biz de merasimlerimizi bu Hüseyniye’de düzenlerdik

Annemin amcasının kızı ve aynı zamanda merhum Hacı Şeyh Muhammed Tahir Kandaharî’nin halası Alimetâb, oldukça muhterem bir hanımdı Mektep yüzü görmemesine ve bir yerlerden ders almamasına rağmen çok temiz bir inanca sahipti Abdest alır, bir salavat gönderir ve ellerini Kurân-ı Kerim’in satırlarının üzerine koyar, gayet rahat bir şekilde tilavet ederdi Okuduğu her satır için bir salavat gönderiyordu Kurân’ı çok güzel okuyordu Halen de bu ameline devam etmektedir

Bu hanımın Abdurrauf adında bir oğlu var Çocukluğunda göğsünde ve sırtında bir kamburluk vardı Ben de defalarca bunu görmüştüm Alimetab, adı geçen Hüseyniye’de Âşura akşamları yapılan matem merasimlerine bu dört yaşındaki hasta çocuğunu da getirirdi O ve kocası, çocuklarını bu halde görmektense ölmesini tercih ediyorlardı Çünkü hem çocuk hem de kendileri oldukça sıkıntı içindeydiler

Karı koca, bir gün merasim bittikten sonra çocuklarını minbere bağlayıp İmam Hüseyin’i vesile edinerek “Ey Hüseyin’ Allah’tan dile, şu çocuğa ya şifa versin ya da canını alsın!” diye yalvardılar İlerleyen saatlerde hepimiz uyumuştuk Ansızın bir çığlık sesiyle uyandık Çocuk durduk yerde titriyor, yere düşüp kalkıyor, çığlık atıyordu Bu durum bizi oldukça sarsmıştı Annem, Alimetab’a “Çocuğu çabuk eve götürün, ölse de orada ölsün, sonra asabi babası buna itiraz etmesin!” dedi Alimetab, çocuğunu kucağına alarak eve götürdü Zavallı çocuk yaprak gibi titriyordu Ben de onlarla birlikte gittim Çocuk üç gün boyunca titredi durdu Bu titremeler neticesinde göğsünde ve sırtındaki fazla et parçaları eriyordu Sonunca çocuğun bedeninde eski kamburluğundan bir eser kalmadı

Bir süre önce annesiyle birlikte Irak’a ziyarete geldiğinde onu gördüm Uzun boylu ve reşit bir genç olmuştu Halen ikisi de hayattalar

—————

Ayetullah Destgayb