Sadi

sadi




Bir gün diyar-ı Rum'un bir limanına deniz yolu ile gelen bir genç çıktı


Bu,akıllı bir gençti ve iyi bir memleketten geliyordu


Kendisini böyle akıllı gören ve iyi bir yerden geldiğini anlayan oranın halkı,bu gencin eşyasını aldılar ve kendisini de iyi bir yere götürüp misafir ettiler


Bir gün abidlerin başı olan şeyh o gence;


Şuradaki cami tozlanmıştır Ötesine berisinde çer çöp birikmiş, toplanmıştır Oraya git, sil süpür ve temizle, dedi


Genç bu sözü işitir işitmez kaçıp gitti ve kendisini bir daha gören olmadı


Gerek şeyh, gerekse müridleri dediler ki;


Bu misafir gencin elinden ya bir iş gelmiyor, yahut da iş biliyor ama çalışmaktan kaçıyor


Bir gün şeyhin uşaklarından biri ona rastladı ve şöyle dedi;


İyi bir harekette bulunmadın Sen kendini beğenmiş bir gençsin Hiç bilmez olur musun ki, insanlar hizmetle ve çalışmakla yükselirler, bir makam ve mevki sahibi olurlar Akıl, irfan ve fazilet sahibi delikanlı ağlayarak ona şu cevabı verdi:


Ey gönül ehli dostum! Ben şeyh efendiden emir alır almaz temizlemek, silip süpürmek için camiye gittim Fakat baktım ki, cami tertemiz Ne toz var, ne toprak, ne de çer çöp Meğerse orada kirli olan yalnız ben imişim Caminin temizliği için benim temizlenmem lazımdı!