Ayın Yirmi Biriydi Güzelliğin

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-11-2012

Ecem Ayna

Ayın yirmi biriydi gÜzelliğin

Usulca en derinime akıp eski bir kilisenin kapılarını araladı

Ayın yirmi biriydi güzelliğin,yasaklarım sızıyordu bakışlarımdan

Surların gerisine gizlesem,kirpiklerin yıkıyordu

Eski bir aşkın heykellerini dikiyordun gözlerimin içine,anlamak ister gibi,susuyordun

Susuyordum,anlatmak ister gibi

Ayın yirmi biriydi güzelliğin,tüm tozlu heykelleri gün ışığına çıkarılmış çıplaklıktaydı tapınağım

Tanıdık bir yabancıyla konuşmanı izliyordum: o her yapmacık halden uzak tavırlarını, dudağının kenarında uzanan belli belirsiz kıvrımı

Olgun bir çocuğu andırıyordun daha çok

Sonra bana çeviriyordun başını,ben yere eğiyordum,sen görmüyordun gözlerimin ardındaki suçluluğu

Ayın yirmi biriydi güzelliğin,dinler gibi gülümsü yordum bilge bir adamı

Sorsalar,senden başkasını duymuyordum

Mahrem bir sırrı paylaşıyorduk susmalarımızda; yalnız kaldığımız o çok kısa, o çok uzun anlarda

Biraz yaklaşsa ellerin,sıcaklığı yakıyordu

Kenetleyip sakladım ellerimi, bir ayıbı örter gibi

AYIN yirmi biriydi güzelliğin

Sarılıp öptÜm, bir lavanta nefesiyle dokundun varlığı çok eski zamanlarda unutulmuş bir yerlere

Kapıya yöneldim,içimde içilmemiş sarhoşluğu gözlerinin

Kıyamadım yabancısı olduğun bir sevgiyle kalbini yormaya; hiç böyle sevilmiiş miydin,soramadım

Tek kelime etmeden,kutsandım kollarında

Ayın yirmi biriydi güzelliğin,,,,Gitmelere yıkandım,sana çekildi sularım

Eski bir kilisenin anahtarını bıraktım avuçlarına,kimse bilmedi

Belki sen bile hissetmedin

On dördü yerin dibine girdi utançtan

Ayın yirmi biriydi güzelliğin

07-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Ayın Yirmi Biriydi Güzelliğin *Ecem Ayna* Ayın yirmi biriydi gÜzelliğinUsulca en derinime akıp eski bir kilisenin kapılarını araladı Ayın yirmi biriydi güzelliğin,yasaklarım sızıyordu bakışlarımdanSurların gerisine gizlesem,kirpiklerin yıkıyorduEski bir aşkın heykellerini dikiyordun gözlerimin içine,anlamak ister gibi,susuyordunSusuyordum,anlatmak ister gibi Ayın yirmi biriydi güzelliğin,tüm tozlu heykelleri gün ışığına çıkarılmış çıplaklıktaydı tapınağımTanıdık bir yabancıyla konuşmanı izliyordum: o her yapmacık halden uzak tavırlarını, dudağının kenarında uzanan belli belirsiz kıvrımıOlgun bir çocuğu andırıyordun daha çokSonra bana çeviriyordun başını,ben yere eğiyordum,sen görmüyordun gözlerimin ardındaki suçluluğu Ayın yirmi biriydi güzelliğin,dinler gibi gülümsü yordum bilge bir adamıSorsalar,senden başkasını duymuyordumMahrem bir sırrı paylaşıyorduk susmalarımızda; yalnız kaldığımız o çok kısa, o çok uzun anlardaBiraz yaklaşsa ellerin,sıcaklığı yakıyorduKenetleyip sakladım ellerimi, bir ayıbı örter gibi AYIN yirmi biriydi güzelliğinSarılıp öptÜm, bir lavanta nefesiyle dokundun varlığı çok eski zamanlarda unutulmuş bir yerlereKapıya yöneldim,içimde içilmemiş sarhoşluğu gözlerininKıyamadım yabancısı olduğun bir sevgiyle kalbini yormaya; hiç böyle sevilmiiş miydin,soramadımTek kelime etmeden,kutsandım kollarında Ayın yirmi biriydi güzelliğin,,,,Gitmelere yıkandım,sana çekildi sularımEski bir kilisenin anahtarını bıraktım avuçlarına,kimse bilmediBelki sen bile hissetmedinOn dördü yerin dibine girdi utançtanAyın yirmi biriydi güzelliğin