Çobanın Hikayesi

Çobanın Hikayesi - Mustafa Sakarya

Bir zamanlar Toros dağlarının eteklerinde şirin mi şirin bir köy varmış

Bu köyde birde bir kız yaşarmış adı Feride Feride daha on yedisin de Feride ay parçası Feride güzeller güzeli Feride köydeki her delikanlının hayali, düşü Simsiyah sırma saçları, kocaman kara kara gözleri, dantel gibi kirpikleri…


Feride nin güzelliği sadece o köyde değil, civar köylerde de namlı Her gün onlarca isteyeni kapının önünde sıralı Ama Feride nin gönlü çoktan bulmuş sevdasını Adı Ömer Ömer bir yiğit Ömer köyde ki kızların göz bebeği Evlenmek istediği


Ömer in de kalbi Feride de Lakin sıkıntıları var önlerinde Ömer köyün çobanı Feride nin ağa babası olsun ister, postu kalın bir damadı


Sevdalılar birbirlerine yanar dururlar, Haktan yardım umarlar Ömer korkuludur! Feride nin babası kızını bir an önce iyi bir kısmete vermeye isteklidir Ömer bilir acele etmelidir Yoksa Feride si ele gidecektir Alır yaşlı garip anasını, çünkü yoktur babası Dayanır Feride lerin evine Allah’ın emri, Peygamberin kavli demeden kovulurlar evden


O gece Feride nin göz yaşları sel olur, babasından yediği dayak hiç olur Feride bir daha çıkamaz evden Ömer in gecesi, gündüzü kahır olur, Feride ye hasretlikten Sevgililerin yüreklerine kor ateş düşer Feride evde ağıtlar yakar


Ömer acısı dağda, taşta kavala akar Bu kaval ki, kim duysa ağlar, yüreğini ateşler dağlar

Ve bir gün acı haber ulaşır Ömer’e Feride gidecektir gelin olarak başka erkeğe Ömer çaresiz Ömer dertli Ömer kederli Gözünü kara eder, Feride ye haber gönderir “Bu gece beni bekle” der O gece sevdalılar buluşurlar El ele kaçmaya başlarlar


Fakat kaçtıkları duyulur geç olmadan, kaçamazlar ağanın adamlarından Feride’ ye el sürülmez çünkü yarın gelin olacaktır, bozulsun istenmez Fakat, Ömer haklasa da üç beş adamı, yüzünde bulur onlarca sille şamarı Daha kötüsü vardır Ömer deliler gibi sevdiği, uğruna canını vereceği Feride yi aslında son kez görmüştür Ve bir daha asla Feride nin o güzel yüzünü göremeyecektir Zira ağanın adamları gözünü dağlarlar Alırlar yaşlı anasını da ikisini birden köyün dışına atarlar Yaşlı anası Ömer’ini öyle görünce yüreği dayanmaz , hemen orada hakka kavuşur Ömer nasıl dayanır bu acıya, kucağında canı anası, yüreğinde sevdası Gözlerinden kanlı yaşlar bırakır, geçtiği yere acısı yazılır



Kara haber tez düşer Feride nin evine Feride kendini yerlerden yere vurur! Feryatları tüm köyü yakar, kavurur Ve birden yattığı yerden ayağa kalkar Feride! Girer banyoya Yarın düğünü vardır Ama gözlerini Ömer’den başkası görsün istemez ve istemez gözleri Ömer’den başkasını görsün Kızdırır şişi… O gece köyde iki feryat daha duyulur


Ertesi gün köy meydanında düğüne gelenler göz yaşlarına hakim olamazlar! Feride beyaz gelinlikler için de Ama Feride nin gözleri kapalı! Kanlı! Onunda son görüşü olmuştur Ömer i Oda körlemiştir gözlerini


Aradan çok yıllar geçer, bir değil, on değil, tam kırk yıl


Ömer alıp başını Çok uzaklara gitmiştir Dağda , küçük bir mağarada elinde kavalı gözünde Feride sinin hiç sönmeyen hayali ve yüreğinin bitmeyen efkarını haykırır durur Sanmıştır ki Feride si ondan sonra gelin olmuştur


Bir gün genç bir çoban, kulağına gelen bu efkarlı kavalın sesini tutulur, ve kendini, artık saçları bembeyaz olan Ömer in yanında bulur Küçük çoban, burada yaşayan köylülerin de hakkında hiçbir şey bilmedikleri, sadece arada bir gelip biraz yiyecek bıraktıkları Ömer le konuşmaya başlar Ömer ilk kez anlatır hikayesini Hikayesini dinleyince, üzüntüsünden oturup ağlar küçük çoban


Eve döndüğünde dinlediklerini eve halkına anlatır Dinleyenlerin, yürekleri kabarır, içi burkulur Hele küçük çobanın yaşlı dedesi hikayeyi dinlerken daha bir hayrete düşer Bu hikayenin aslını duymuştur, şimdi içine tarifsiz bir elem düşer Çünkü gözlerini dağlayan Feride ye, Ömer i umup da daha fazla acı çekmesin diye öldüğü söylenmiştir


O gece, küçük çobanın dedesi, heyecandan, sevincinden sabaha kadar uyuyamaz, zira yarın Feride nin köyüne varacaktır, onu kimse tutamaz


Ömer elinde kavalı gene çalıyordur, hazin hazin Artık gelmiştir ömrüne hazan Kırk yıldır görmediği Feride sinin hasreti yiyip bitirmiştir onu O sırada mağaraya doğru birilerinin geldiğini duyar İlkin gelenlerin köylü olduğunu düşünür Ama gelenler orada durur! Sadece birisi ona doğru geliyordur O sırada Ömer heyecanlanır “Bu koku” der içinden… “Bu koku” Sonra gelen kişi, titreyen ellerini yüzüne sürer, göz yaşları Ömer in yanağına düşer Ömer in nerdeyse kalbi duracaktır, elindeki kaval yere düşer Ömer yüzüne değen eli tutar, sonra yavaş yavaş ayağa kalkar ve bu kez Ömer onun yüzüne dokunur……


O gece köylüler, sabaha kadar Ömer le , Feride nin ağlama sesleri duyarlar

Ve O günden sonra dağlarda Ömer in kavalı sadece vuslatın mutluluğunu çalmış durmuş



Mustafa Sakarya