Ekmek Parası

Ekmek Parası - Sercan Yılmaz

- senin kide maşallah baya büyümüş

- öyle bu sene okula başladı işte

- bu devirde çocuk büyütmek zor zanaat şekerim

- inşallah okur adam olurda evimize ekmek getirir o günleri göreyim başka birşey istemem!

- inşallah şekerim dediğin gibi hayırlı bir evlat olsunda gerisi mühim değil

can, annesi ile komşu kadın konuşurken öğretmenin verdiği ödevleri yapmaya çalışıyor, bir yandan da konuşulanları dinliyordu çaktırmadan annesi ne demek istemişti acaba kafasına takılan şey buydu şimdi bu konu üzerine kafa yormaya başladı dersi bırakıp şimdi annesine kendisini kanıtlaması gerekiyordu artık kocaman bir adam olmuştu bir iş bulup çalışması ve annesine ekmek parası getirmeye karar verdi ama ne iş yapabilirdi ki nerde çalışabilirdi aklı şuan bu soruların çözümleri ile meşguldu hatta o kadar derinlere daldı ki, deminden beri annesinin seslenmelerini bile duymadı en sonunda annesi dürttü de öyle kendisine geldi

- iki saattir sana sesleniyorum be oğlum, neye daldın böyle derin derin?

ses çıkarmadı can sanki derin bir uykudan uyanmıştı

- hiç

demekle yetindi gün bu düşüncelerle son buldu can için yatağına yattığında bile aklına gelen çözümleri irdeledi evet yarın okul çıkışı iş aramaya başlayacaktı artık kocaman bir adam olmuştu annesi ondan ekmek bekliyordu bu düşüncelerle gece uykusunda güzelde bir rüya görmüştü ama sabah oldu ve rüyası burada son buldu önlüğünü giyindi, kahvaltısını yaptı ve annesine sımsıkı sarılıp, yanağına bir öpücük kondurup, doğru okulun yolunun tuttu bütün okul saati boyunca dalgındı kendisini derse veremedi zil çaldı, hemen sıradan fırlayıp herkesten önce okuldan çıktı dükkan dükkan gezmye koyuldu hiç bir dükkan atlamadan soruyordu

- eleman aranıyor mu amca?

- niye sordun?

- kendim için okuldan sonra çalışmak için iş arıyorumda

adam tuhaf tuhaf ufak çocuğun yüzüne baktı ilk önce acaba bu velet işi güç yok benimle dalga mı geçiyor diye düşündü küçük çocuğu tersledi ve dünkandan gönderdi can bu tepki karşısında biraz şevki kırılmıştı ama vazgeçmeye niyeti yoktu devam etti çoğu yerden "olmaz, sen daha küçüksün büyü öyle gel" cevabı aldı hatta bazı işyeri sahipleri beş on kuruş okul harçlığı bile sıkıştırdı can`ın eline yok böyle olmayacaktı başka birşey düşünmeliydi sonra bir kahvenin önünden geçerken ondan 4 yaş büyük bir çocuğu, önünde boya sandığı, elinde bir ayakkabıyı boyarken gördü çocuğu, biraz izledikten sonra, yanına yaklaştı ve sordu

- ne yapıyorsun burada?

- kör müsün? ayakkabı boyuyorum!

- kendi ayakkabını mı boyuyorsun?

çocuk tebessümle can`ın suratına baktı ve

- hayır tabiki, içerdeki müşterinin ayakkabısını boyuyorum dedi can heyecanlanarak,

- para karşılığı mı boyuyorsun? diye sordu

- yok bedava! eşek miyim ben! tabiki para karşılığı! bir çift ayakkabı 2 lira

can daha da heyecanlandı içinde çok büyük bir merak uyanmıştı ayakkabı boyacılığı ile ilgili sorularına devam etti

- peki, bu sandıkla boyaları nerden buldun?

- nalburdan aldım satıyorlar biraz pahalı ama, bir kaç zaman sonra sermayeyi çıkartıyorum

can, fikir aklına yatmışcasına çocuğun yanından ayrıldı hayalinde, kendini o çocuğun yerine koymuş ayakkabı boyarken buldu çok heyecan verici olmalı diye düşündü sonra bir nalburun önünden geçerken boya ve sandık fiyatını sordu

- amca ayakkabı boyaları ve cilası ne kadar?

- boya 4 lira, cila 2 lira

- peki sandık ne kadar?

- sana 20 lira olur

- uff! diye söylendi can toplam sermaye neredeyse 30 liraydı bu parayı nereden bulacaktı yürümeye devam etti şevki biraz kırılmıştı sonra aklına aniden parlak bir fikir geldi sandık almasada olabilirdi önemli olan boyalardı sonra eve geldi annesi mutfaktaydı yemek pişiriyordu

- karnın aç mı oğlum? diye sordu

- hayır anne diye cevap verdi can sonra annesinin para cüzdanını gördü aklına şeytani bir fikir geldi boya parasını annesinden isteyebilirdi yok! isteyemezdi çünkü annesi harçlık niyetine o kadar para vermezdi gittiği dükkanlardan eline tutuşturulan 3 lirası vardı cüzdanı aldı ve içinden 7 lira daha aldı ve dua etti

- Allah`ım ne olur annem anlamasın bu parayı benim aldığımı!

sonra paraları cebine koyup heyecanla dışarı çıktı daha önce uğradığı nalbura gitti biri siyah biri kahverengi iki kutu boya ve bir kutu cila aldı eve döndü yarın hafta sonuydu, okul tatildi yarın işe başlayabilirdi hem de bütün gün çalışabilirdi akşam oldu erkenden yatması gerekiyordu annesine ve babasına iyi geceler diyip yatağına gitti tam uykuya dalacakken, annesinin babasına dert yandığını duydu

- cüzdanımdan 7 lirayı düşürmüşüm galiba bir hesapladım 7 lira eksik

- bizim velet almasın diye cevap verdi babası

- can`ın Allah`a şükür öyle huyları yok bugüne kadar öyle birşey yapmadı saçmalama bey! diye kocasına karşı çıktı can konuşulanları duyduğunda vicdan azabı çekti kendinden utandı yarın bu parayı kazanıp yerine koymalı ve annesine ekmek getirmeliydi sabah oldu herkes uyuyordu erkenden kalktı kendine ufak bir sandviç yaptı yatak odasının kapısına gelip,

- anne ben dışarı çıkıyorum dedi ve sonra yerden babasının fazla giymediği bir çift terlik, evde kullandıkları ayakkabı fırçası ve annesinin temizlikte kullandığı kadife kumaştan bir parça kesip, siyah bir poşete koydu ve yola çıktı hem tatil günü hemde sabah erken olmasına rağmen kahveler dolmaya başlamıştı mahalledeki kahveleri gezmeye başladı hatta geç bile kalmıştı çünkü başka çocuklar çoktan yerlerini almışlardı ona orada ekmek yoktu bir kaç kahveyide böylece teyet geçmek zorunda kaldı en sonunda kimsenin kapmadığı bir kahve buldu ve tam kapısının önüne kuruldu boyaları, cilayı ve ayakkabı fırçasını çıkarttı daha yerleşir yerleşmez, önüne bir adam geldi ve ayakkabılarını can` a uzattı bu kadar çabuk olucağını düşünmediği için biran heyecanlandı hemen ayakkabıları alıp terlikleri verdi ilk önce fırçayla bir güzel tozunu aldı ayakkabıların sonra boyayı kalın kalın sürüp boyamaya başladı adam can`a bakıp içinden,

- hayat artık ne kadar zor bu yaşta ki bir çocuk şimdi yatağında olması gerekiyorken, kahve köşelerinde ayakkabı boyayıp harçlığını çıkartmaya çalışıyor diye söyleniyordu dayanamadı ve can`a sordu

- kaç yaşındasın sen küçük?

- 7 yaşındayım amca bu sene okula başladım

- dersler nasıl bakalım?

- iyi amca

- bu saatte ne işin var burada gidip evinde yatsana çocuğum annen baban yok mu senin?

- var tabiki hemde çok seviyorum ben onları dedi hemen onları savunmaya geçerek kimsenin ailesi hakkında kötü düşünmesine izin veremezdi

- eee yazık değil mi sana? bu soğukta elinde boyalarla sokağa salıyorlar seni!

- aman amca sus! onların haberi yok duyarsa babam beni keser! derken parmağını burnunun altına getirip sus işareti yapması adamı baya bir güldürmüştü sonra adam devam etti

- peki oğlum derdin ne de bu soğukta burdasın yalan söylemiyorsun değil mi?

- valla yalan değil amca para kazanıp anneme ekmek alıcam artık kocaman adam oldum o yüzden diye cevap verince küçük can, adam bir anda afalladı ve ne söyliyeceğini bilemedi bu sırada can da çoktan işini bitirmişti ayakkabılar gıcır gıcırdı daha acemi olduğu için, işin inceliğini bilmiyor, oldukça fazla boya harcıyordu adam,

- eee ufaklık borcum ne kadar? diye sordu

- iki lira versen yeter diye cevap verdi küçük çocuk sanki yılların esnafıydı bu bilmişliğe adam bir kez daha şaştı cebinden 3 lira çıkardı

- 2 lira borcum, bu 1 lirada sana bahşiş olsun tamam mı? dedi çocuğun kafasını okşadı ve kahveye girdi sonra arkadaşlarının yanına gitti herkese bu çocuktan bahsetti biraz sonra elinde bir sürü ayakkabı ile çocuğun yanına geldi

- al bakalım ufaklık burada tam 7 çift ayakkabı var elindeki parayı gösterip,

- burada da tam 21 lira var bizim enayilere ayakkabı başına 3 lira dedim ama bana söz ver şimdi bunları boyadıktan sonra doğru eve gideceksin can heyecanlanarak,

- tabiki amca ooo bu kadar para ile anneme birçok ekmek alırım dedi adam oldukça duygulanmıştı can, hızla işe koyuldu her ayakkabıda biraz daha tecrübeleniyordu elleri, parmakları ve tırnaklarının arası ayakkabı boyası olmuştu işini bitirdi ayakkabıları bir güzel teslim etti adama veda edip, toparlanmaya başladı bu sırada oradan sınıf arkadaşı geçiyordu can`ı gördü can onu hiç sevmezdi çünkü anneside aynı okulda öğretmendi ve bu yüzden torpilliydi can`ın öğretmeni bu yüzden hep o çocuğu el üstünde tutuyordu can`ın yanına geldi

- ne yapıyorsun burada? o elindekiler ne? diye sordu can kaçamak bir şekilde,

- hiç diye cevap verdi ve arkasına bile bakmadan oradan hızla ayrıldı bugün zafer can`ındı hem annesinden borç aldığı 7 lirayı verebilecek hemde ona ekmek alabilecekti bir bakkala girdi ekmek, yumurta ve sucuk aldı babası sucuklu yumurtaya bayılırdı sonra eve geldi o sırada annesi bahçede komşu kadınla konuşuyodu elindekileri annesine verdi

- al anne sana ekmek aldım dedi kadın şaırmış bir biçimde,

- nerden aldın oğlum bu üstün başın ne böyle?

- anne, siz o gün konuşuyordunuz sen demiştin ya keşke benim oğlum büyüsede bana ekmek alsa diye bende büyüdüm, gittim çalıştım sana ekmek aldım dedi annenin gözleri dolmuştu ne diyeceğini bilemiyordu can` a sarıldı, öptü kokladı can, gururluydu büyümüştü artık ve ekmek parası kazanmıştı, artık oda bir erkekti, tıpkı babası gibi

pazartesi günü gelmişti okula gidecekti ama ne yaptıysa bir türlü elindeki boya lekelerini temizleyememişti tırnaklarını sonuna kadar kesmesine rağmen, boya kalıntıları hala duruyordu okulun ilk günü temizlik kontrolu vardı ve ne yapacağını bilmiyordu hatta o gün okula gitmemek bile istemişti ama annesi buna razı olmadı can istemiyerekte olsa evden çıktı ve okulun yolunu tuttu sınıfa girdiler öğretmeni bütün sınıfı tahtanın önüne dizdi ve temizlik kontolu yapmaya başladı tırnak aralarındaki lekeler haricinde, can`ın temizliğide muntazamdı öğretmen sıra sıra bakıyordu öğrencilere sıra can`a geldi öğretmen can`ın ellerine baktı

- bu ne pislik böyle çocuğum! diye hiddetli bir şekilde bağırdı ve can ağzını açmaya fırsat bulamadan, sol yanağına bir şamar yedi neye uğradığını şaşırmıştı küçük çocuk ne diyeceğini bilmiyordu gerçeği söyleyemezdi çünkü sınıf arkadaşları ve öğretmeni ailesi hakkında yanlış şeyler düşünebilirdi tam bu sırada onu hafta sonu gören arkadaşı mehmet,

- öğretmenim, can`ı hafta sonu bir kahvenin önünden boyacılık yaparken gördüm, sokak çocuklarıyla beraber bu kadar pis olması normal mehmet, bunu söylerken içinde öğretmeninin gözüne girmiş olmanın gururu vardı can bu son darbeyle yıkıldı gözleri dolu dolu olmuştu ama o ağlamamak için çaba sarf ediyordu çünkü o kötü birşey yapmamıştı ve bu cezayı haketmemişti öğretmen,

- doğru mu bu can? diye sordu küçük çocuk konuşamıyordu konuşmak istesede boğazına düğümlenen yumru onu engelliyordu sadece kafasını sallamakla yetindi öğretmen bu sefer vurduğu için pişman olmuştu oda zor şartlar içinde okumuştu ailesinin maddi durumu iyi değildi şimdi ise ailesinin bütçesine katkıda bulunmak için bu yaşta çalışmaya başlayan bir öğrencisini cezalandırmıştı geçmişi hatırladı ve öğretmeninde gözleri doldu can`ı kenara çekti ve ona sarıldı ikiside daha fazla gözyaşlarını tutamadılar ve ağlamaya başladılar bütün sınıf ne olduğunu anlamaya çalışıyordu acaba öğretmenleri neden ağlıyordu

- özürdilerim can, affet oğlum beni! dedi öğretmeni can`a

- kötü birşey yapmadım öğretmenim, inanın bana, sadece ekmek almak için çalışmıştım çünkü annemin en büyük hayali buydu



Sercan Yılmaz