Ben Sana Hayat Dedim

“ Kendini öldürmene izin veremem”


Beni mutsuz edemezsin Başaramazsın bunu Çünkü ben sana “ hayat “ dedim sevgili Öldüremezsin bizi Üzemezsin beni Kendini öldürmeye yeltendikçe ben seni “ bende “ büyütmeye devam edeceğim Sen devam et kendinin katilin olmaya Sen yüzünü kapattıkça umuda ben seni “ sende “ doğurmaya devam edeceğim İnatla, sabırla Çünkü sen cansın bendeYüreğine darağacları kurmakta kendin kadar özgür, ben kadar rehinsin hayata Durma kanat dudaklarını Sonra da tuz bas üzerlerine Ama başaramayacaksın beni hüzünlere gelin etmeye Başaramayacaksın çünkü sen bana aitsin Öldüremezsin beni Üzemezsin sevgiliÇünkü sen köklerime hayat verdin Sökemezsin beni senden Atamazsın içimdeki seni Şimdi devam et kaldığın yerden Öldürmeye devam et kendini Güya sadece kendini öldüreceksinHayır hayır Sen bir kez öperken toprağı dudaklarından, ben sensizlikte bin kez ölümü prova ederim gözlerimde Sana öldükçe çoğalırım ben, çoğaldıkça büyürüm sende


İçinde yeşeren “ umut “ filizlerini köklerinden kopar Kan revan olsun ellerinden Yüreğinden sızsın karanlıkların Adressizliğini fırlat yüzünü Ama benden “ seninle “ yaşadığım hiçbir an''dan mutsuzum cümlesini duymayı bekleme Çünkü ben sana “ umut dedim Yüzünü sök yüzünden Kov mutluluk sözcüklerini limanlarından Mutlu olacaksan, ezik durmaktan övünç duyacaksan devam et İçinde biriken tüm savaşlara başlamadan yenilgileri kabul et Ama ben sende yaşarken “ beni “ mutsuz edemeyeceksin Başaramayacaksın sevgiliBen yaşarken ölmeyeceksin Kendini öldürmene izin vermeyeceğim


Ben bir masala “ kahraman “ olmak için gelmedim Sana inat gitmeyeceğim Sen “ kendinden “ uzaklaştıkça sana “ sen “ kadar yakınlacağım Sen kendinden vazgeçtikçe ben “ sen “ olacağım Hadi dur ölümün besmelesiz safına Gir kimsizlik şehirlerin küfür kokan sokaklarına Aydınlık yüzünü vur karanlığa Uykusuzluğunu kemirsin içinde adım miktarı mutluluklar Sana diyorum sevgili Öle-mez-sin Kendini öldürmene izin veremem Sendeki “ seni “ öldürebilirsin lakin sendeki beni öldü-re-mez-sinÇünkü ben sana “ hayat “ dedimÇünkü ben sana “ umut “ dedim


Şimdi bırak içindeki yavan sorguları/ savaşları Yetmedi mi kendini asmaların ? Yetmedi mi kendini yerden yere vurmaların ? Çok fazla şey istemiyorum senden Adımın kapladığı yer kadar mutlulukları kendine bağışla ne olur İki dudağının boşluğuna birkaç umut cümlesini bırak Hadi adından ötesini hiçlik bildiğim duraklarda ölmeme izin verme İliştir beni aynalarındaki gülümseyen yanına Bir uçurum boşluğu yüreğin Sendelesen de düşme sakın Düş-meDüşersen de sol yanıma düşür sol yanınıBir ölüm sessizliği hüznün Üşüsen de ölme sakın Öl-me Öleceksen de beni de götür yanında Tek kişilik mezara sığar değil mi yüreğimiz ?



Beni bu kadar mutlu etmişken

Başını eğe-mez-sin

Seni “ sana “ bırakmıyorum

Öle-mez-sin

Bite-mez-sin

Çünkü sen ben''sin

Ben de sen


Ne yaparsan yap

Beni mutsuz edemezsin

Ölümü daya dudaklarıma,

Karanlığı yama kıyılarıma

Ama beni üze-mez-sin

Çünkü ben seninle mutluyum

Sen yaşarken,

Beni mutsuz göremezsin

Çünkü ben sana “ hayat “ dedim



“ Seni çok ama çok seviyorum canım “