Vardır
sessiz umutlar
Vaktini bekleyen
ve sırrı taşıyan sadık dostlar
Kimi zaman
ağır gelir sancılar
Bazen ah ettirir dinmeyen sızılar
Kalp şayet
işiraha hasretse
Akıl izandan nasipsizse
Gün
görmez umutlar
Lahzaya sığınanlar
İnsan
umutla yaşayan
Niyeti pek anlamayan
Ve aşkı
sorgulamayan
her hevesi hak sayan
Ruh
asliyettir, onu
şehretmeyen nefes
Elemle
içiçedir, bazen
keder ve bazen hüzün payesidir
Yoksa
nasip sırrın
adresinde ki emel midir
Akıl
ve izan niyedir,
farkı fark ettiren kimdir
Emel bu
nispette aşk-ı şahanedir
Hak
ve hakikat için vecdir
Nefis için zillettir
Esarete
gebe olan kimdir
Ruhundan
habersiz olan nefes,
Kalbini hiç dinlemeyen kepazedir
Aşk nazarı
ibret-i hakikattir
Ötenin
halinden söz
ettiren ne müthiş esindir
Nefsin
izzeti olmaz,
kalp için kefildir
Gönül
aklın selimliğinde
gizlenen naifleşen serdir
Edebin
hülasasında ferdir
Nefes
niye müddetlidir
Nefsanilik kerihtir
Ruhun firkati
Aşkla şevktir
Yoksa eza niye çekilir
Ebru
sır içinde
sırdaş olan hikayedir
Ruhun
özelinden
kal eden şirazedir
Hattat'ın
sukuneti niyedir
Kalbin zikri kimedir
Hu da
gizlenen
Ne latif bir sezgidir
Aşk
ile inşirah
ferasetin fevkiidir
Çalma
kapımı hala
uyuyan bir nefessen
Sirkati
ayan olan bir
müddet-i kedersen
Macera
adına şayet
avunan ve aldatan nefissen
Fikri ve zikri
sekülerleşen bir esaretsen
Gölge
etme sefil halime
Takatsizleşen nefese
Feri
kesilen göze
Eğer düşersem de
asla ses etme
Mustafa CİLASUN