Düşünür Hep Seni Ruhum, Hasretinle Evet,burukum!

**MustafaCilasun** · 02-14-2011

Ne kadar yazsa bu kalem, kalbim hicran ile bir başka dem
Hangi mecrayı düşünsem ve ona yürüsem, beni bem yapan ulviyeti nefeslensem ne kıdem
Ne an hikmetin esrarını şehretti, ne zaman kalbi ve ruhi ikmalim için firkatene erişti desem
Ne vakit ummanı tefeür ederek vecdinde nefeslenmeyi dilesem, ne gamdır bu sinemde tüten

Bilmem ki nasıl bir niyetin ecriyle aşkına ram olayım
İçinden çıkamadığım bin hüzün bahşeden hicranın buselerinden kurtulayım, sürur anayım
Gönlümün suskun halinde aşkını koklayarak, umutlarımı baharların lütfundan koklayayım
Sessizce ve şevkin en münbit ikliminde bahtiyar olayım, gönlüm elverdikçe aşkla ağlayayım

Ne zaman ruhumun hicranıyla yadetsem feyzini
İçine düşdüğüm perişan halimi ve bizar ahvalimi, ihsan ve inayetten yoksun bu kadrimi
Yıllara sari hoyratça aradıklarımı, neyi, nasıl tanzim etmekte kifayetsiz kalan şu gayretimi
Azmetmekte sıkıntıya düşüren bu nefsimi bin hüzün ile içinde bulunduğum keşmekeşliğimi

Nasıl ve hangi gerekçeyle arz edeyim ve anayım
Onca ülfetin karşısında, hasrettiğin ne kadar naif husisiyetlerin varsa, mahcubiyetindeyim
Hangi cevrini ansam, tevdi ettiklerin karşısında suskunluğun yaşlarını ummana bıraksam
Yeniden bir ümit içinde ruhunun şadıyla uyansam, acziyeti bırakıp muhabbetinle hıçkırsam

Sessizliğin rüknünden temaşa eden gülü koklasam
Arzın içinden çıkılmaz bir hal aldığını, mazlum millet hicranı mahsunluk yaşadığını ansam
Hangi düşlerin, yalnızlaşan ufukların, günbegün yaşadığımız dramın akadrinden söz etsem
Bu minval üzre zihnimi ve gönlümü senin aşkınla temizleyip surura erişmeyi murat etsem

Mustafa CİLASUN

02-14-2011	#1
MustafaCilasun	Düşünür Hep Seni Ruhum, Hasretinle Evet,burukum! Ne kadar yazsa bu kalem, kalbim hicran ile bir başka dem Hangi mecrayı düşünsem ve ona yürüsem, beni bem yapan ulviyeti nefeslensem ne kıdem Ne an hikmetin esrarını şehretti, ne zaman kalbi ve ruhi ikmalim için firkatene erişti desem Ne vakit ummanı tefeür ederek vecdinde nefeslenmeyi dilesem, ne gamdır bu sinemde tüten Bilmem ki nasıl bir niyetin ecriyle aşkına ram olayım İçinden çıkamadığım bin hüzün bahşeden hicranın buselerinden kurtulayım, sürur anayım Gönlümün suskun halinde aşkını koklayarak, umutlarımı baharların lütfundan koklayayım Sessizce ve şevkin en münbit ikliminde bahtiyar olayım, gönlüm elverdikçe aşkla ağlayayım Ne zaman ruhumun hicranıyla yadetsem feyzini İçine düşdüğüm perişan halimi ve bizar ahvalimi, ihsan ve inayetten yoksun bu kadrimi Yıllara sari hoyratça aradıklarımı, neyi, nasıl tanzim etmekte kifayetsiz kalan şu gayretimi Azmetmekte sıkıntıya düşüren bu nefsimi bin hüzün ile içinde bulunduğum keşmekeşliğimi Nasıl ve hangi gerekçeyle arz edeyim ve anayım Onca ülfetin karşısında, hasrettiğin ne kadar naif husisiyetlerin varsa, mahcubiyetindeyim Hangi cevrini ansam, tevdi ettiklerin karşısında suskunluğun yaşlarını ummana bıraksam Yeniden bir ümit içinde ruhunun şadıyla uyansam, acziyeti bırakıp muhabbetinle hıçkırsam Sessizliğin rüknünden temaşa eden gülü koklasam Arzın içinden çıkılmaz bir hal aldığını, mazlum millet hicranı mahsunluk yaşadığını ansam Hangi düşlerin, yalnızlaşan ufukların, günbegün yaşadığımız dramın akadrinden söz etsem Bu minval üzre zihnimi ve gönlümü senin aşkınla temizleyip surura erişmeyi murat etsem Mustafa CİLASUN __________________ Aşk; halin demidir!