Ahımdı Düşen, Gözyaşlarımdı Nazar Eden!

Anılanla
Halleşmek için
Çekildim mütevazı bir köşeye

Bir müddet
Sonra başlamıştım
Artık silinmeyenle dertleşmeye

Son derece
Zarif bir esintinin
Sayfalar açtığı anılarda
Yudumladığım çay onsuz ne acıydı

Oysa
Onun sıcaklığıyla
Ne kadar büyük bir haz
Alırdım konuşmalarımızda

Birkaç
Bardak içtiğim
Çay oysa bahaneydi

Onun
Halinden sudur eden
Duruşu ne kadar berraktı
Adeta bir ressam sanatıydı

Ressamın
Mahareti o kadar da
Aşikâr beyan ederdi ki

Fiziğiyle
Müsemma olan belagat’i
Kendini
Hayranlık içinde seyrettirirdi

Gözlerin
Aradığı erguvan misali,
Her yanı mücehhez kılıyordu

Düşüncelerini
İfade ederken kullandığı
Üslup adeta bir harikaydı

Tıpkı boğazda
Sakince ilerleyen su misali

Etrafımızda
Duyulmaya namzet
Bir takım sesler geliyordu kulağıma

Gayriihtiyarî
Dikkat kesiliyordum
Sesin yön aldığı merkezine

Zira
Asla rahatsız
Edilmek istemiyordum
Daldığım karelerde kalanımdan

Bir
Yudumluk olmuştu,
Bir tadımlık nazar olarak
Kalmıştı ne yazık ki melalimde


Sevgiyi
Ne kadar çok
Hak ediyordu bilseniz
Yokluğun anımsanmalarında

Arıyordum
Şimdi onun halimde
Yaşattığı muhteşem hazzı

Bir edep içinde
Hoş yutkunmalarını,
Konuşmadan önce gözlerimdeki

Arayışlarını
Umutlarımın devasa
Kök saldığı ulu çınarları

Hicranıma
Damla olarak
Düşen gözyaşlarımı

Bırakıyorum
Dinmeyen hüznümün
Müşahhas olan sayfalarına



Mustafa CİLASUN