Bediüzzaman Olunca ..

Zilletle içilen âb-ı hayat, tıpkı Cehennem gibidir; izzetle Cehennem ise, benim için iftihar ettiğim bir menzildir”




Bir gün Rus Başkumandanı esirleri teftişe gelir Teftiş esnasında, Bedîüzzaman kumandana selâm vermez ve yerinden kalkmaz Kumandan kızar, belki tanımamıştır diyerek tekrar önünden geçtiği zaman yine yerinden kalkmayınca, kumandan tercüman vasıtasıyla der:


- Beni herhalde tanımadılar?

Bedîüzzaman:


-Tanıyorum, Nikola Nikolaviç’tir

Kumandan: Şu halde Rus ordusuna, dolayısıyla Rus Çarına hakaret ediyorlar


Bedîüzzaman: Hakaret etmedim Ben bir Müslüman âlimiyim İmanlı bir kimse, Cenab-ı Hakk’ı tanımayan bir adamdan üstündür Binaenaleyh ben sana kıyam etmem, der

Bunun üzerine Bedîüzzaman divan-ı harbe verilir Birkaç zabit arkadaşı, hemen özür dileyerek vahîm neticenin önlenmesine çalışmasını istirham ederler


Fakat Bedîüzzaman:


- Bunların i’dam kararı, benim ebedî âleme seyahat etmem için bir pasaport hükmündedir, deyip kemal-i izzet ve şecaatle hiç ehemmiyet vermez


Nihayet i’damına karar verilir Hüküm infaz edileceği vakit, namaz kılmak için müsaade ister; vazife-i diniyesini ifadan sonra, atılacak kurşunlara göğsünü gereceğini beyan eder Tam bu esnada, namazını eda ederken, Rus kumandanı gelerek, Bedîüzzaman’dan özür dileyip:


- “O hareketinizin, mukaddesatınıza olan bağlılıktan ileri geldiğine kanaat getirdim, rica ederim, beni affediniz” diyerek verilen i’dam hükmünü geri aldırır