Kurtuluş Savaşı İle İlgili Kısa Hikayeler Anılar -Kurtuluş Savaşı İle İlgili Anılar

Kurtuluş Savaşı
Kurtuluş Savaşı Hikayeleri
Kurtuluş Savaşı İle İlgili Kısa Hikayeler

Edincikli Mehmet Er
"Edincikli Mehmet Er'in bir top mermisinin parçaladığı konumdan kanlar içerisinde bir et parçası sarkmaktadırYalvarırcasına:

"Komutanım ne olur şu kolumu kes!"
Sağ eliyle yakaladığı ve tuttuğu sarkık kola bakan Teğmen donmuşturEdincikli Mehmet Er tek ve emin sesi ile tekrarlar:
"Allah Aşkına, Allah Rızası için kes şu kolumu!!!"
Bu ilahi cümleleri eimr gibi işiten Teğmen Saip, bıcağı kola kola vururGık bile dememiştir, Edincikli MehmetBir sağ elindeki kola, bir ileride Allah! Allah! nidaları arasında çarpışan erlere bakar ve kolu fırlatır: "Bu kol vatana feda olsun," derYerdeki et parçalrından başını kaldıran Teğmen'in karşısında kimse yokturÇünkü, Edincikli, Hakla alış verişe başlayınca herşeyi, acıyı, özlemleri unutuyor, rahmet deryalarında, tecelli dalgalarında yıkanıp arınırken, kolunun fani bedenden ayrılma işlemini duymuyorduO ateş, o yangın fakat getirilmez feryatlar içinde, edincikli bu cehennemi ateş altında kendinden geçtiBir avuç istek ve özlem halinde yandı, tüttü
Edincikli Mehmet, çoktan kolunun öcünü almak için vatan için Allah için hücum saflarına katılmıştıAlayların içine karışır, teke tek vuruşurOnu durdurmak mümkün değil artık, yine harikalar gösterir, bire bir dövüşür, bire on dövüşür, bire yüz dövüşür Allah'ın yardımıyla haklamadığı kafir kalmazAma kaderden kaçılmaz ki! Kolunun kopmasıyla kaybettiği kan onu halsiz düşürmeye başlamış Edincikli'ye şimdi de şehitlik mertebesi ekleniyorduGüzel yüzü soldu, sarardı, canı teninden süzüldüGözü dünyaya kapandı"

Nezahat Onbaşı
Milli Mücadele`nin ilk madalyası 9 yaşında cephelerde savaşan Nezahet Onbaşı`ya layık görüldü Ama o madalyayı hiçbir zaman alamadı
Nezahat Onbaşı`nın hikayesi:
Nene Hatun, Halide Edip, Erzurumlu Kara Fatma, Adile Onbaşı, Kara Ayşe ve daha nicesi Onlar İstiklal Harbi`nin sembol kadınlarıydı O listede adı çok anılmayan; ama daha küçük bir kız çocuğu iken cephelerde at süren, çarpışan bir de Nezahet Onbaşı vardı
Babasıyla Geyve Savaşı, Konya İsyanı, I ve II İnönü Savaşları ile Sakarya ve Gediz muharebelerinde gösterdiği kahramanlıklarla anılacaktı Yaşı küçük olduğu için Cumhuriyetin kadın kahramanlarının listesine bile çok sonraları girecekti Çünkü o, Türkiye Büyük Millet Meclisi`nin İstiklal Madalyası ile ödüllendirmeye karar verdiği ilk çocuktu
Nezahet Onbaşı`nın hikayesi aslında Çanakkale Savaşı günlerine kadar uzanıyor Savaş yıllarında annesi Hadiye Hanım daha 24 yaşındayken ince hastalığın (verem) kurbanı olur O günlerde İstanbul işgal altındadır, küçük kızın babası Albay Hafız Halit Bey ise cepheden cepheye koşmaktadır Hafız Halit Bey bir müddet sonra komutasındaki 70 Alay ile Anadolu`daki Milli Mücadele saflarına katılma kararı alır Tabii kızını da yanında götürmek zorunda kalır Böylece kader Küçük Nezahet`i daha 9 yaşındayken cephelerle tanıştırır
At sırtında geçen ilk günün gecesinde donma tehlikesi atlatır El bebek gül bebek büyüyeceği bir dönemde öksüz kalmıştır çünkü Hafız Halit Bey küçük kızını kimseye emanet edemeyeceğini düşünerek adeta cephelerde büyütür Küçük Nezahet, askerlerden at binmeyi, silah tutmayı öğrenir Tam üç sene cephelerde bilfiil babasının katıldığı her muharebeye katılır 70 Alay`ın simgesi olur adeta Cephede Mustafa Kemal Atatürk`ün ve İsmet İnönü`nün de dikkatini çeker

BEN BABAMLA ÖLMEYE GİDİYORUM, SİZ NEREYE GİDİYORSUNUZ?
İstiklal Savaşı başladığında Alay Komutanı Albay Halit`e, Yunan askerleriyle en çetin çarpışmaların yaşandığı Gediz hattını müdafaa görevi verilir Minik Nezahet, yanı başında süngü süngüye çarpışan Mehmetçik`in şehit oluşunu görecek kadar savaşın içindedir artık Gediz Cephesi Yunanlılara karşı ilk yenilginin alındığı cephelerden biridir Ancak Türk askeri düşmanın lojistiğini kesmek için verdiği mücadeleyi sonuna kadar sürdürür Zor anlar yaşanır Tarihe kaybedilen muharebe olarak geçen Gediz Cephesi`nde sadece bir alay başarılı olmuştur O da Hafız Halit Bey`in kumandasındaki 70 Alay`dır Küçük Nezahet`i onbaşı yapacak, daha sonra onu Türkiye Büyük Millet Meclisi kürsülerindeki tartışmalara taşıyacak en önemli olaylardan biri de bu sırada vuku bulur
Türk askeri Yunan saldırıları karşısında zor anlar yaşamaktadır O sırada cepheden kaçmayı düşünenler bile olur Yaklaşık 600 kişilik alayı ile en zor sınavı veren Hafız Halit, umutların tükendiği noktada atıyla askerlerin önünü kesen küçük kızı Nezahet`i bulur Minik, ama vatan sevgisiyle dolu yürek cephe gerisine kaçmaya çalışan askerlerin karşısına duvar gibi dikilir ve ağzından şu sözler dökülür: `Ben babamın yanına ölmeye gidiyorum, siz nereye gidiyorsunuz?`
Babasına destek olmak isteyen bir çocuğun çırpınışlarının ötesindedir gayreti Atın üstündeki küçük kız, askerlerin yüzüne tokat gibi bir gerçeği, `vatan sevgisini ve şehadeti` haykırınca hepsi geri döner Çoğu cephede şehit düşer, ancak Gediz muharebesi kaybedilse de Yunan askerinin Anadolu`nun içlerine kolay sızması geciktirilir Küçük Nezahet, sınavı kazanmıştır Artık o elinde oyuncaklarıyla askerin arasında gezen bir kız çocuğu değil, 70 Alay`ın Nezahet Onbaşısı`dır

İnsanlık Dersi
Çanakkale Savaşlar'ında savaşıp, bir kolu ile bir ayağını kaybeden Fransız Generali Bridges, yurduna döndükten sonra anlattığı bir savaş hatırasında şöyle diyor:
"Fransızlar, Türkler gibi mert bir milletle savaştıkları için daima iftihar edebilirsinizHiç unutmamSavaş sahasında döğüş bitmiştiYaralı ve ölülerin arasında dolaşıyorduk az evvel, Türk ve Fransız askerleri süngü süngüye gelip ağır zaliyat vermişlerdiBu sırada gördüğüm bir hadiseyi ömrüm boyunca unutamayacağımYerde bir Fransız askeri yatıyor, bir Türk askeride kendi göleğini yırtmış onun yaralarını sarıyor, kanlarını temizliyorduTercüman vasıtası ile şöyle bir konuşma yaptık:
Niçin öldürmek istediğin askere yardım ediyorsun? Mecalsiz haldeki Türk askeri şu karşılığı verdi:
"Bu Fransız yaralanınca cebinden yaşlı bir kadın resmi çıkardıBirşeyler söyledi, anlamadım ama herhalde annesi olacaktıBenim ise kimsem yokİstedim ki, o kurtulsun, anasının yanına dönsün" Bu asil ve alicenap duygu karşısında hüngür hüngür ağlamaya başladımBu sırada, emir subayım Türk askerinin yakasını açtıO anda gördüğüm manzaradan yanaklarımdan sızan yaşlarımı dondurduğunu hissettimÇünkü, Türk askerinin göğsünde bizim askerinkinden çok ağır bir süngü yarası vardı ve bu yaraya bir tutan ot tıkamıştıAz sonra ikisi de öldüler"

Gazi Mehmet Aşkının Anlattıkları
“İngiliz donanması Saroz’dan top atışları ile bize son derece ağır kayıplar verdiriyorduBöyle bir atıştan sonra, aynı, birlikte silah arkadaşım Recep Eniştemin iki ayağı kopmuş çalıların üzerinde gördüm, henüz sağ idiYanına kadar gidebildimOnu o vaziyette görünce ağlamaya başladım Henüz ruhunu teslim etmeyen Recep Eniştem:

“Kardeşim niçin böyle ah edip aglarsin, benim cigerimi daglarsin! Allah’ in verdigine merhaba! Takbir- i Rabbani böyle imiş! Onun kazasi geri çevrilmez ve hükmüne mani yoktur Elimizden ne gelirArzuladigim savaş yolunda olduO saadet bana yeter! Sen sag kalirsan, anamin elini benim içinde öp! Emzirdigi sütleri helal etsin!” dedikten sonra:

“Başimi kibleye dogru çevir!” diye bildi Ruhu çoktan uçmuştu

“Halil, bölükte süngü hücumuna kalkmıştı, ağır bir yara alarak yanıma yıkıldıBir mütted sessiz kaldı ve sonra: “Ahiretlik ölümüm yaklaştı, öldükten sonra cesedimi geriye götürtme, buraya ellerinle göm! Üzerimde harbediniz! Ta ki Gazilerin ayak seslerini Allah! Allah! Nidalarını rahatlıkla duyayım!” dedi ve gülerek ruhunu teslim etmişti



“Karayürek deresi’ne doğru iniyorduk: Bir akşam beni keşif kolu çıkardılar bu derenin yatağında geziniyordumÇok susamış idim Dere şırıldıyordu, mataramı doldurdum Birkaç yudum içtiğimde, içtiğim suyun tadı çok başka idi avucuma mataradan su aldığımda, matarama doğdurduğum suyun kan olduğunu anladım”


Kocadere köyünde büyük bir sargı yeri kuruluyor Kimi Urfalı, Kimi
Bosnalı, Kimi
Azerbaycanlı, Kimi Adıyamanlı, Kimi Gürünlü, Kimi Halepli çok sayıda
yaralı getiriliyor…

Bunlardan biri Lapsekinin Beybaş Köyündendir ve yarası oldukça ağırdır
Zor nefes
alıp vermektedir Alçalıp yükselen göğsünü biraz daha tutabilmek için
komutanının elbisesine yapışır Nefes alıp vermesi oldukça zorlaşır ama
tane tane kelimeler dökülür dudaklarından

‘Ölme ihtimalim çok fazla… Ben bir pusula yazdım… Arkadaşıma
ulaştırın…’
Tekrar derin nefes alıp, defalarca yutkunur: ‘Ben…Ben köylüm Lapseki’li
İbrahim Onbaşından 1 Mecidiye borç aldıydım… Kendisini göremedim Belki
ölürüm Ölürsem söyleyin hakkını helal etsin’

‘Sen merak etme evladım’ der Komutanı, kanıyla kırmızıya boyanmış alnını
eliyle
okşar Az sonra komutanının kollarında şehit olur ve son sözü de
’söyleyin hakkını helal etsin’ olur…

Aradan fazla zaman geçmez Oraya sürekli yaralılar getiriliyor
Bunlardan çoğu
daha sargı yerine ulaştırılmadan şehit düşüyor Şehitlerin üzerinden
çıkan eşyalar, künyeler komutana ulaştırılıyor

İşte yine bir künye ve yine bir pusula Komutan göz yaşlarını silmeye
daha
fırsat bulamamıştır Pusulayı açar, hıçkırarak okur ve olduğu yere
yığılır kalır Ellerini yüzüne kapatır, ne titremesine ne de göz
yaşlarına engel olamaz…

Pusuladaki Not
‘Ben Beybaş Köyünden arkadaşım Halil’e 1 mecit borç verdiydim Kendisi beni
göremedi Biraz sonra taarruza kalkacağız Belki ben dönemem Arkadaşıma
söyleyin ben hakkımı helal ettim’

Siz bu olayın neresindesiniz?

bence biraz daha fazla anı olabilirdi çünkü bana 10 tane gerekiyor tek güvendiğim site de bu site o nedenle biraz daha fazla olabilirdi şimdi kitapları araştırmak zorundayım:D >3

ATANIN ANAFARTALAR'DAN BİR ANISI

Atatürk Anafartalar'da düşmanı şaşkına çevirirken gerektikçe hasmının durumundan bilgi edinmek için "bir dil yakalayın!" der, Mehmetçikler de ne yapıp yapıp karşı taraftan bir asker yakalar getirirlermiş
Bir gün getirilen dilden gerekli bilgiler alındıktan sonra ata sormuş:
- Peki, sen yeni Zelandalısın madem, Türklerden ne kötülük gördün ki vuruşmak için kalkmış ta oralardan buraya gelmişsin?
Yeni Zelandalının bunu sırf spor için yaptığını ve kendisinin sportmen olduğunu öğüngen bir tavırla söylemesi üzerine Ata:
- İyi ama, sportmenliğin ne işe yaradı? Baksana, bir erimizin önüne düşmüş kuzu kuzu buraya getirilmişsin! Deyince tutsak şu karşılıkta bulunmuş:
- Sizin eriniz spor kurallarını çok kaba bir şekilde çiğneyince ben ne yapabilirdim? Sportmen olmayan hasımlarla karşılaşacağımı bilseydim hiç gelmezdim!
Meğer Mehmetçik, Zelandalıyı en can alacak yerinden yakalayarak sıkıp bayıltmış, avını ayılıncaya dek sırtında taşımış, sonra da elini çekmeden Türk siperlerine değin sürmüş
Ata bu öyküyü anlatır Zelandalının sportmenlik anlayışına, Mehmetçiğin de kullandığı pratik (!) usule gülerdi

Savaşın çocuk tanığı Hüseyin Bedel: Yunan askerleri evimizde kalmasın diye yataklarına karınca döktük
İşgal yıllarında 2 Yunan subayı bizim evde kalıyordu Babam yaşlı olduğundan askere alınmamıştı Ben de küçüktüm Köylülerin evleri hep yakılmış, yıkılmıştı Birkaç evin haricinde sağlam ev yoktu Sağlam yerlerde de komutanlar kalırdı Köylünün evleri aranır fakat bizim ev aranmazdı Evde tahtakurusu olduğu için rahat edemezlerdi Daha çok rahatsız olsunlar da evi boşaltsınlar diye rahmetli annem bir yol bulmuştu Topladığı karıncaları subaylar görmeden onların yataklarının altına döktü
Gece karıncalardan uyuyamayan Yunan subayları erkenden evi boşaltıp komşunun evine taşındılar Fakat komşunun evinin kapı ve pencereleri yoktu Bizim evin kapı, pencerelerini söküp oraya taktırdılar

YERE DÜŞMAYAN SANCAK 57ALAY

Çanakkale Savaşları üstüne onlarca komutanın ayrıntılı hatıraları
elli yıldır önümüzde dururken,
Çanakkale üzerine bir film ve bir tiyatro yapılmayışı, utancımızdır
Tarihimizin en eşsiz sayfasını oluşturan 57 Alay'ın isminin
tek bir sokak ve caddeye verilmeyişi de ayrı bir utanç

Kvai Köprüsü ve benzer II Dünya filmlerini bin defa seyreden gençlerimiz, dünya tarihinin en eşitsiz ve en eşsiz Çanakkale Savaşı'nı kulaktan dolma bilgilerle geçiştirir Oysa hepimiz bu savaşı avcumuzun içi gibi bilmeliyiz Bu trajedilerin en büyüğünü dönüp dönüp anlatmak, vatan ve insanlık görevidir

Avcumuzun içi gibi Sol elimiz, Gelibolu olsun Sol avuç ayamızı açalım Serçe parmağımız kıyısı Saroz Körfezi'ne açılan Arıburnu olsun Başparmağımız Çanakkale Boğazı Avucumuzun ortasında büyük çizgiler, dereler, Arıburnu'na dökülen, Ağıl deresi, Çatlak Deresi, Sazlı dere Başparmağımızın en yüksek yeri Kocaçimen Onun altı, dik bayır Conkbayırı, onun da altı Şahinsırtı tepesi Bileğinizde nabzın attığı yer Anafartalar olsun Avcunuzun içindeki tepelerin, yerlerin isimleri yoktu, savaş sırasında haritalar çıkartılırken verildi: Süngübayırı, Topçutepesi, Kanlısırt Korkuderesi, Domuzderesi, Kemalyeri Ve parmakuçlarınızdaki sahil Seddülbahir, Gelibolu'nun tam ucu Parmakaralarında Azmak deresi, Kozlar çayırı, Suvak kuyusu

Bu küçük bir avuç harita üstünde tam 950 bin kişi savaştı Bu arazi, tamamen fundalık, çalılık, engebeli, çukurlarla dolu Değil savaşmak yürümek mümkün değil Düşman komutanları hatıralarında, 'Haritasız, barış zamanında dahi yürünemez Karmakarışık, çapraşık, çukurlarla, tehlikelerle dolu, dikenli otlarla kaplı' diye yazmakta!

Kara savaşları 25 Nisan 1915'te başladı, tam sekiz ay sürdü Savaşın ilk dört günü verilen muharebelerin şiddeti tüm sekiz aya bedel Düşmanı ilk karşılayan 27 Alay'ın komutanı Şefik Aker'dir, ardından 57 Alay'dır, komutanı Mustafa Kemal'dir, sol yanına takviye gelen alayın adı ise 77 Alay'dır

Sekiz ay boyunca onlarca alayımız, fırkamız, komutanımız kahramanca savaştı, herbirini anlatmak kitaplar doldurur, bu üç alayımızın özelliği, düşmanı ilk karşılamaları ve durdurmaları!

Bir manga dokuz kişiden oluşur Dokuz manga bir takım demek Bir bölük, üç takımdan oluşur Düşmanın ilk çıkartması dörtbin askerdir, bu dörtbin askere karşı önce, sadece iki takım asker savaşmıştır Yani arkadan 27 Alay gelene kadar otuz-kırk kişi düşmanı oyaladı Dörtbin kişiye karşı otuz kişi Tarih kitapları bu birkaç manga askerin kahramanlığını ayrıntılarıyla yazmakta Mesela bir çavuşumuz, omuzundan vuruldu, devam etti, diğer omzundan vuruldu, yine devam etti, bir bacağından vuruldu, yine devam etti

Savaşın stratejisi basittir, Arıburnu'na gelen dünyanın gelmiş geçmiş en büyük en kalabalık zırhlı gemileri, önce Şahin Sırtı'na, hemen üstüne Conkbayırı'na tırmanıp, sonra, boğaza hakim tepe Kocaçimen'i ele geçirince, Çanakkale'den düşman gemileri rahatlıkla geçebilecek

Ancak, düşmanın hangi sahilden çıkartma yapacağı, komutanlar arasında bugüne kadar süren tartışmalar yarattı Düşman, Gelibolu'nun ucu Seddülbahir'den de çıkabilir, Arıburnu'ndan da, göstermelik olarak Anadolu kıyısına asker çıkarabilir! Bu tereddüt düşmanın sahile çıkar çıkmaz vurulması hazırlığını karıştırmıştır!

Her alayımızda sadece bir makinelitüfek takımı var ve bu makinelitüfeklerin geri çevirme mekanizmaları yoktu İlk günlerde düşman öndeyken sakıncası yoktu, ama sonraki günler bu makinelitüfekler işe yaramadı Askerlerimizin sırt çantaları bu çukurlarla dolu arazide çok yük olmuştur Yemekleri, kazma kürek takımı dışındaki yükleri atılınca askerler hafifleyip, yükten kurtulmanın sevinciyle bayram yapmakta Çünkü bu arazide yürümek, savaştan daha yorucu!

19 yüzyılda tüm dünyayı sömürgeleştirip, uçsuz bucaksız köle ve maden kaynaklarına ulaşan İngilizler, dünyanın en büyük savaş gemilerine sahip Açıkta demirlemiş yüzlerce gemi, laz askerler, kıyıda henüz savaştan habersiz horon tepmekte Okumuş, bilgili, genç teğmen, askerlere, 'Düşman açıkta, siz burada horon tepiyorsunuz', der, 'O gemiler asker dolu, hepsinde azrail gibi toplar var', der Laz asker: 'Korkma komutanım, Allah'tan büyük değiller ya' diye cevap verir

Bu inanılmaz toplara, yüksekten keşif yapan balonlara, bomba atan ve yine keşif yapan yüzlerce teyyaresine karşılık, Türklerin bir topçu cephanesi fabrikası yoktu İstanbul'da Yüzbaşı Piepen topçu cephanesi fabrikası kurulmuştu Ama hikaye Yirmi toptan ancak biri patlıyor Yine de komutanlar, boş mermileri manevra topu gibi atıyor, askerlere psikolojik destek için Piyadeler, 'topçular bizi destekliyor' sansın diye Topların boş seslerini kullanıyor Bugün dahi komutanlar, arkalarına topçu desteği alamadıklarını kahırla anlatıyor Elimizde Bulgar cephanesinden kaptığımız birkaç top!

Bir de komutanların hatıralarında naklettiği, hepsi bir alem, Fatih zamanından kalma toplar Şimdi Avustralya'da Gelibolu müzesindeki bir topun hikayesi ilginçtir Bu bilgileri komutanlarımızın hatıralarından aldılar 'Ey ziyaretçi, önünden geçmekte olduğun top, Türkler'in 1 Dünya Savaşı'nda ne kadar zaruret içinde olduğunu gösterir Çünkü bu topu Türkler, Kafkasya cephesinden Süveyş'e sürmüş, Süveyş'ten Çanakkale'ye, biz de bu topu Çanakkale'den Avustralya'ya getirdik!'

Üstelik, yine komutan hatıralarında, bu topun da arızalı olduğu söylenir İngilizler Arıburnu'na yaptıkları çıkarmayı yıllar boyu milli bir bayram gibi 'andılar' İngiliz komutanlar hatıralarında askerlerine 'kahramanlık' payını bol keseden biçti Mesela bir İngiliz komutan, 'O gün Conkbayırı tepesindeki makinelitüfeği ele geçirdik', diye yazıyor Bizim komutanlarımız, bu hatıraları okuyunca, hatıralarını yeniden yazmaya başlıyor: 'Ele geçirdikleri o makinelitüfeği iki saat sonra ellerinden aldığımızı neden yazmıyorlar' diye

Daha ilk gün, düşman, Arıburnu'ndan karaya çıkınca, hemen harekete geçen düşmanı göğüs göğüse karşılayan 27 Alay'ın komutanı Şefik Aker'dir Ardından ona yetişmeye çalışan 57 Alay'ın komutanı Mustafa Kemal'dir Hem Şefik Aker, hem Mustafa Kemal, komutanları Enver Paşa ve Limon Von Sanders tarafından eleştirildi Oysa hem Şefik Aker, hem Mustafa Kemal, silahsız, bombasız, topsuz, alayına sürekli cesaret ve yiğitlik telkin ederek, onları, çıplak bir boğazlamaya sürüklemekte, eşsiz nutuklar atmakta Türk tarihine geçen: 'Size ölmeyi emrediyorum, sizler ölürken arkadan birliklerinizin yetişmesi için zaman kazanacaksınız' nutku, 57 Alay'a söylenmiştir Avustralya Gelibolu müzesinde sergilenen bir sancağımızın önünde şu bilgiler var: 'Ey ziyaretçi, önünden geçmekte olduğun sancak, dünya müzelerinin en nadir eseridir Gelibolu'dan getirilmiştir Son askerin altında cansız yattığı bir ağaç dalında asılı bulunmuştur!'

Mermileri bittikten sonra elleriyle ve süngüleriyle gırtlak gırtlağa savaşan bu alayımızın tümü şehit olmuştur

Şefik Aker Paşa, Cemil Conk Paşa, Fahrettin Altay Paşa, Selahattin Adil Paşa ve Mustafa Kemal gibi daha nicelerinin hatıralarında Şahin Sırtı, Conkbayırı ve Kocaçimen muharebelerinde bu alaylarımızın kahramanlığı ayrıntılarıyla ve çok dokunaklı işlenir!

Topu, tüfeği, mermisi kalmayan, arkadan takviye alması imkansız, süngüsüyle düşman üzerine çullanmaktan başka hiçbir şansı kalmayan kahraman Şefik Aker ve Mustafa Kemal'in çaresizlikle askerlerine sabah akşam nutuk çekmesi Onlara yalınkılıç, yumruk yumruğa kavgadan başka şansları olmadığını anlatması Türk milletini Fakru zaruretleri Anadolu'yu Yetimleri, öksüzleri, yokluğu, açlığı anlatması Düşmanları anlatması Silahsız askeri, yumruklarıyla, dünyanın en büyük mekanize birlikleri üstüne sürüklemeleri, dünya savaş tarihinde eşine bir daha rastlanmayacak, olağanüstü, masalsıdır!

Daha ilk gün düşmana yumrukları ve süngüleriyle çullanan 27 Alay'ın komutanı Şefik Aker ve ardından yetişen 57 Alay'ın komutanı Mustafa Kemal'in savaş tarihindeki tartışmaları sürmekte, çünkü, Enver Paşa ve Limon Von Sanders, ilk gün ani kararlarla büyük kayıplar verildiğini düşünürler Şefik Aker'in iddiası, 'Acil ve ani kararla düşmanın önü kesilmeseydi, savaş başlamadan Çanakkale düşecekti', der Ve birçok komutan hatıralarında, bu ilk dört gün içinde 27 ve 57 Alay'ın ani kararını destekler Ayrıca, Şefik Aker ve Mustafa Kemal'in ani karar vermek zorunda kalması, arkadaki birliklerden hiç haber alınamamasıdır

Enver Paşa cepheyi ziyaretinde bu yüzden Mustafa Kemal'in yanına uğramaz Mustafa Kemal işte o gün Enver Paşa'ya küser Savaşın sonraki aylarında Mustafa Kemal, arkadaki, Anafartalar'a tayin edilir

O günlerin Time dergisi, Çanakkale Savaşı'na muhabir gönderir ve savaşı 'kavimler savaşı' olarak niteler Çünkü İngilizler'in yanında, İskoçyalılar, İrlandalılar, Avusturyalılar, Yeni Zelandalılar, Gurkaslar, Çığlar, Pencabiler, Fransızlar ve Senegalliler omuz omuza savaşıyordu Bizim birliklerimiz, geçtiğimiz beş yıl içinde, Balkanlar'da, Süveyş'te savaşmış, çok yorgun, hepsi Yozgatlı, Çankırılı, Trabzonlu ve özellikle İstanbullu çocuklardı İstanbul çok yakın olduğu için ve sürekli takviye birlik istendiği için, İstanbul'dan savaşa erkek göndermeyen tek hane kalmadı Bir de birlikte savaşa girdiğimiz için yanımızda Almanlar'ın beşyüz kişilik sembolik kuvveti vardı

İlk günkü savaşların en trajik yanı, 27 ve 57 Alay'ı çaresiz bırakan, 27 Alay'ın solyanını korumakla görevli 77 Alay'ın çözülmesi ve savaş dışı kalmasıdır

77 Alay korktu ve çalılıklara dağıldı Sağa sola belirsiz ateş açıyor, hepsi başlarının çaresini düşünüyor Kimi karın ağrısına tutulduğunu, kimi komutanını kaybettiğini bahane ediyor Muharebenin en çetin safhasında 27 Alay'a takviye diye gelen 77 Alay, bir Arap birliğiydi O kadar ruhsuzdu ki, cesed gömmek için verilen küçük aralarda keyifle nargile içiyorlardı 77 Alay, ordumuzun tüm birliklerinde büyük hayalkırıklığı yarattı Tüm komutanlarımız hatıralarında, bu Arap birliği yerine ön cephede, yanımızda bir Türk birliği olsaydı, savaşın ön cephesinde bu kadar ağır kayıplar verilmezdi, deniyor

Düşmanın Arıburnu mu, Seddülbahir mi, Saroz Körfezi'nden mi çıkartma yapacağı tartışması, komutanların arasını açtı, sinir krizi geçirip, aklını kaybeden komutanlarımız oldu Çünkü, Arıburnu'na çıkarılan birlikler 'göstermelik' olabilir, bütün kuvvetleri Arıburnu'na çıkartma yapılıyor diye buraya yığmak da çok tehlikeli olabilirdi

Sonraki aylarda İngilizler 21 Ağustos'ta, tüm güçlerini toplayıp, büyük bir taarruza geçtiler Bu taarruzda, İngiliz birlikleri içinde, İngiliz soylu ailelerinin en seçkin çocukları, hassa birliği, büyük kayıplar verince, İngilizler'in gözü korktu Ve savaşı artık savunmaya, geri çekilmeye doğru düşünmeye başladılar Sayısı hala tartışmalı, kırk, elli, yüz nakliye, savaş gemisi, aylarca İngiltere'ye, Londra'ya cesed taşıdı Beşyüz bin asker çıkardılar sahile

Conkbayırı'na sürünerek çıkan beşyüz bin kertenkele Hepsi gördü sonunda, neymiş, Çanakkale!

Mustafa Kemal'in 57 Alay'ı yönettiği yerin adı Kemalyeri konuldu Bugün toprağı kazın, havada birbirine çarpışıp kaynaşmış mermiler bulacaksınız

Birbirlerinin gırtlaklarına sarılmış iskeletler göreceksiniz Birbirinin kaburgasına süngü girmiş ve ikisi de karşılıklı dizçökmüş iskeletlerle karşılaşacaksınız

Boğaz boğaza, gırtlak gırtlağa böyle bir savaşı tarih yazmaz

Komutanlarımız hatıralarında 'Kahramanlarımız, uçarak düşmana hücum ettiler' diye yazıyor ve peşinden şöyle ekliyorlar: 'Buradaki uçarcası lafı bir benzetme değil, gerçekten uçtular Conkbayırı tepesi uçurum, düşmanı kovalarken peşinden uçarak havada öldüler!'

Yaralanmayan Türk komutanı yoktur, askerler savaştan düşmesin diye, hepsi göğüslerindeki şarapnel parçalarını askere göstermez

Sedyeyle botürülen askerler, düşmanla biraz daha savaşamadım diye, kahırdan küfürler savuruyor Kıpkırmızı sedye üstünde, yaralarından değil, savaştan geri kaldıkları için acıyla naralar atıyorlar

İşte o savaşın ön cephesinde savaşan Avusturyalı Anzaclar, tam seksen sene, hiçbir sene sektirmeden, her yıldönümü, gemilerle yine Arıburnu sahiline geldiler Conkbayırı tepesinde onları gazi dedelerimiz bekledi Bu sefer süngüyle değil, kollarını açarak, sarılmak için birbirlerine koştular

İnsanoğlunun büyük trajedisine yazılmış, çok ağlamaklı sahnelerdir bunlar Mustafa Kemal'in topraklarımıza gömülen Anzac şehitliğine yazdığı o meşhur: 'Onlar artık bizim evlatlarımızdır' kitabesi, edebi olarak çok güçlüdür

Düşman gemileri günlerce Conkbayırı sırtını bombalıyor İngiliz komutanları çok haklı, bu kadar bombardımana tek bir otun, tek bir böceğin yaşaması mümkün değildi Türk siperleri tamamen paramparça edildi Yeniden siper kazmak vakit alıyor Kazılsa da fazla derin kazılamıyor Bu 'paramparça', büyük toplarla tamamen yerin altına gömülmüş siperlerden, Türk askerlerinin yerin altından fışkırıyor gibi yeniden savaşa koşması, herkesin aklını başından aldı Gerçekten 'aklını' aldı, çünkü çok sonra, geride kalan askerlerimiz, şehidlerimizin, yeşil sarıklıların yanımızda savaştığı gibi bir yığın hikaye anlattı Bir yeşilsarıklı Türk birliği hikayesi, çok meşhurdur

Askerlerimiz siper için, şehid arkadaşlarının cesed bedenlerini kullanmakta Türk askerleri, önündeki arkadaşının ölüsüne, yanına ve soluna tahta koyup, üstüne birkaç kürekle toprak atıp, cesed yüksekliğinden sipere giriyor Bir komutanımızın hatırası: 'Siperde atış yapan askerim, ikide bir doğrulup önündeki kumula toprak atıyor, ayağa kalktığında düşmana hedef oluyor, 'ne yapıyorsun' dedim Asker, düşman mermilerinin ölen arkadaşının üstündeki toprağı boşaltıp, arkadaşının bacaklarını, karnını dışarda bıraktığını, yeniden üstüne toprak atmam gerekiyor, diye cevap verdi'

Komutanlarımız hatıralarında, 'İngilizler bizi, zavallı Hintliler, uyuşuk Çinliler, ilkel Etiyopyalılar gibi kolaylıkla esir alıp burnumuza köle halkası takacaklarını sanıyorlardı', diyor

Bu savaş, ordularımıza komutanlık yapan Limon Von Sanders'in ve birçok komutanımızın özetlediği gibi, çeliğe karşı, etin ve kemiğin savaşıydı

Mevziler sekiz ay, yüz-yüzelli metre mesafeye kadar düştü, ancak, savaşın bazı bölümlerinde mevziler inanılmaz ama, beş metreye kadar düştü Gemiler durmaksızın aylarca, bir ot, bir böcek kalması imkansız, gece gündüz dövüyor Şahinsırtı'nı, Conkbayırı'nı, Kocaçimen'i Komutanımız atından iner inmez büyük bir top atışı parçalıyor atı, et parçaları, yüzüne çarpıyor, ya da, komutanımız haritası başındayken bir bombayla komuta ettiği bölüğün tümü bir anda havaya uçuyor

Ya da, düşman lağımcıları, yerin altından, otomatik kazıcılarla, muhtemelen motorlarla, bizim mevzilerin gizlice tam altına kadar gelip dinamitliyorlar Mevzilerimiz, üç-dört minare yüksekliğinde havaya uçuyor

Mustafa Kemal anlatıyor, birinci siperdekiler hiç kurtulamamacasına düşüp ölüyor, arkalarında bekleyen ikinciler hemen siperlerine geçiyor, bir dakika sonra onlar da düşüyor, arkada bekleyenler, üç dakika sonra kendilerinin de öndekiler gibi öleceğini biliyor ve koşar adım yerlerini alıyorlar, onlar da ölüyor!

BİSKÜVİ VE ÖLÜM

Ellion cambel Çanakkale'de savaşmıştıCambel hatırasının bir bölümünde on dört nisan ateşkes gününü ve sonrasında yaşadıklarını anlatıyordu: Türkler ölülerini gömüyorduArkadaşlarımızdan bir kaçı onlara gönüllü olarak yardım ettiBu korkunç görevde dost düşman iş birliği yaptıBu sırada bir Avusturalya'lı asker siperine gidip mehmetçiklerden birine biraz et ve bisküvi getirirMehmetçik duygulanır ama galiba onun verecek bir şeyi yoktur veya o an aklına gelmezDerken ateşkes biterTürk subayı bir kaç adım ilerler selam veriirAteşkes sona ermiştiDüşmanlarımızın nezaketinde bir yüce ruhluluk,bir soyluluk vardıDünya şovalyeliğinin kutsal emaneti onlardaydı sankiBirkaç hafta sonra Anzaklar büyük hucümlarından birine başlarlarAvusturalya'lı bir asker çarpışma sırasında Türk siperinin yakınına düşerÇarpışma sürerken kurtarılması imkansızdır Orada ölümü bekleyecektirAma orada ölümden başka bir şeyler de vardırMermi yağmurunun altında bir türk siperinden çıkıp bizim askeri sırtladı ve yavaşça siperimizin korkuluklarından aşağıya bıraktıDönmek için üç dört adım atabilmişti ki vuruldu ve öldüHiç bir zaman unutulmayacak bir kahraman olarakMEHMETÇİK GEÇ DE OLSA HEDİYESİNİ VERMİŞTİYaralı Avusturalya'lı Türk'e et ve bisküvi veren askerdiÖlen Türk de o kumanyayı alan askerdi
RECEP ŞÜKRÜ APUHAN'IN ÇANAKKALE GEÇİLMEZ KİTABINDAN ALINTIDIR

ÇANAKKALE SAVAŞINDAN BİR ÖYKÜ


Kocadere köyünde büyük bir “ Sargı Yeri ” kuruluyor Kimi Urfalı , kimi Bosnalı , Kimi Adıyamanlı , Kimi Gürünlü, Kimi Halepli çok sayıda yaralı getiriliyor

Bunlardan biri Çanakkale Lapsekinin Beybaş Köyündendir ve yarası oldukça ağırdır Zor nefes alıp vermektedir Alçalıp yükselen göğsünü biraz daha tutabilmek için komutanının elbisesine yapışır

Nefes alıp vermesi oldukça zorlaşır ama tane tane kelimeler dökülür dudaklarından

" Ölme ihtimalim çok fazla Ben bir pusula yazdım Arkadaşıma ulaştırın"
Tekrar derin nefes alıp, defalarca yutkunur:

" BenBen köylüm Lapseki' li İbrahim Onbaşından 1 Mecit borç aldıydımKendisini göremedim Belki ölürüm Ölürsem söyleyin hakkını helal etsin "

" Sen merak etme evladım " der Komutanı, kanıyla kırmızıya boyanmış alnını eliyle okşar

Ve az sonra komutanının kollarında şehit olur ve son sözüde " söyleyin hakkını helal etsin " olur

Aradan fazla zaman geçmez Oraya sürekli yaralılar getiriliyorBunlardan çoğu daha sargı yerine ulaştırılmadan şehit düşüyor Şehitlerin üzerinden çıkan eşyalar, künyeler komutana ulaştırılıyor İşte yine bir künye ve yine bir pusula Komutan göz yaşlarını silmeye daha fırsat bulamamıştır Pusulayı açar, hıçkırarak okur ve olduğu yere yığılır kalır Ellerini yüzüne kapatır, ne titremesine nede göz yaşlarına engel olamaz :

"Ben Beybaş Köyünden arkadaşım Halil'e 1 mecit borç verdiydim Kendisi beni göremedi Biraz sonra taarruza kalkacağız Belki ben dönemem Arkadaşıma söyleyin ben hakkımı helal ettim"

bnde katılıyorum çok az daha fazla olabilirdi nezahat bacı her sitede var zaten farklı olabilirdi

daha kısa varmı

kurtuluş savaşında çok çannakkale vardı

Kurtuluş Savaşı yıllarında yaşadıklarını hatırlarken, zaman zaman duygulanan ve heyecanlanan Ömer Ateş, İzmir’in Yunanlıların işgalinden kurtarılışı sırasında, öncü kuvvetlerin ardında, topçu er olarak görev yaptığını söyledi
Atatürk’ü, ilk kez, 1922 yılında, İzmir’deki kıtalarını denetlemesi sırasında gördüğünü belirten Ömer Ateş, şunları anlattı: “Türk vatanının her yeri, düşmanlar tarafından işgal edilmişti Atatürk, o günün imkanlarını kullanarak, vatanın kurtuluşu için kahraman Türk ordusunu kurup başına geçti ve bu milletin hak ettiği özgürlüğü kazanmasına öncülük etti O büyük bir kumandan, eşsiz bir liderdi Atatürk olmasaydı, bu vatan kurtulmazdı Onu ilk kez, tören kıtasını denetlemeye geldiğinde görmüştüm ve çok heyecanlanmıştım”
İlerlemiş yaşına rağmen savaş yıllarından unutmadığı anılarını ziyaretçileriyle paylaşan Ömer Ateş, sağlıklı ve dinç görünümüyle de yıllara meydan okuyor Uzun yaşamasının sırrını, her sabah bal, tereyağ, yoğurt ve pekmez yiyerek, süt içmesine bağlayan Ömer Ateş, herhangi bir sağlık probleminin olmadığını ve gözlerinin sağlamlığını, eline aldığı bir iğneye iplik takarak kanıtlıyor

GİRESUNLU GAZİNİN DİLEĞİ
Giresunlu gazi Hamit Toslu da İstiklal Savaşı’nın kendilerinden dinlenerek yazılı hale getirilmesi ve kitap yapılarak belgelenmesi gerektiğini söyledi Toslu, İstiklal Savaşı’nda 4 ayrı cephede savaştığını belirterek, şunları anlattı: “İstiklal Savaşı’na katılan gaziler bu dünyadan göçüp gitmeden, yeni bir anlayışla yaşadıklarının belgelenmesi gerekir Böylelikle o yıllar gençlere daha iyi anlatılabilir ve ölümsüzleştirilir Ayrıca İstiklal Savaşı’nda yaşadıklarımızın gelecek nesillere aktarılması, genç nesillerin Cumhuriyet ve bağımsızlık bilincini daha iyi anlamalarını, bu vatanın kıymetini daha iyi bilmelerini sağlar”
Gazi aylığının yetmediğini, artırılması gerektiğini belirten Toslu, “Bizim gibi gazilere ilgi, sevgi, şefkat ve vefa gösterilmesi lazım Gazi maaşlarımıza zam yapılması gerekir Gaziler unutulup bir kenara atılmamalı” diye konuştu 8 çocuk, 51 torun sahibi gazi Toslu, Giresun Göğüs Hastalıkları Hastanesi’nde tedavi görüyor

gerçekten çok güzel yani bunları yazarken de okurken gözyaşlarımı tutamadım çok duygusal ve güzel