*Şairlerin Gözüyle İstanbul*

***



İstanbul

Evin içinde bir oda, odada İstanbul

Odanın içinde bir ayna, aynada İstanbul

Adam sigarasını yaktı, bir İstanbul dumanı

Kadın çantasını açtı, çantada İstanbul

Çocuk bir olta atmıştı denize, gördüm

Çekmeğe başladı, oltada İstanbul

Bu ne biçim su, bu nasıl şehir

Şişede İstanbul, masada İstanbul

Yürüsek yürüyor, dursak duruyor, şaşırdık

Bir yanda o, bir yanda ben, ortada İstanbul

İnsan bir kere sevmeye görsün, anladım

Nereye gidersen git, orada İstanbul

Ümit Yaşar Oğuzcan
***



İSTANBUL GİBİ

Eski ahşap yalının penceresi açıldı,

Bir çift yeşil, kor gözün hüznü ufka saçıldı

Taş plâktan ruhu saran nağmeler dökülürken,

Yakıyordu anılar, eskiye götürürken

Gönlünün sayfaları koparken yaprak yaprak,

İstanbul kokuyordu her taraf, çimen, toprak

Anarken gençliğini, yandı gönül telleri,

Gülabdânlar tutardı, beyaz zambak elleri

Merdivenden salınıp, uçar gibi inerdi,

Mor salkımlı bahçeye mis kokusu sinerdi

Erenköy dile gelir, ağaçla konuşurdu,

O âhu gözler dalar, mehtapla sevişirdi

Güzelliği İstanbul, ruhu İstanbul?a eş,

Görenin yüreğine doğardı sanki güneş

O nârin bileğine, yosunlu taş basamak,

Mahcup bir edâ ile, bakardı hep kaçamak

Denizin dalgaları, dalgalı saçlarında,

İstanbul yıldızları minik avuçlarında

Eski ahşap yalının penceresi kapandı,

Bir çift yeşil göz yine, yine mâziyi andı

Ruhların sanki yanıp, inliyordu nefesi,

Kubbelerden göklere yayıldı ezân sesi

İstanbul yavaş yavaş bir tüle bürünüyor,

Ufuklar boydan boya İstanbul görünüyor
Hâlenur Kor
***