Toprak Altı Düşlerim

herşeyin bedel vakti varmış ve benim bedel vakti giymiş siyahlarını çaka satmakta duygularımaşimdi nasıl yanlız kalırım içimdeki meçhul kalmış sevda yollarına nasıl düşlerimin hesabında tomurcuk tarlasında bakarım bana bakamayan gözlere ve avucunda çırpınan kuşa

hep bir melek vardı bana gülümseyen şevkat denizinde gözlerine baktığım oysaki hep birde içinde sakladığı bir yalanı ve bir siyahı ve bir hancerive her baharın yokluğundaki mahkumiyetindeyim her sonbaharın yağdıramadığı yağmurun hüznünde bulutlara asılı bıraktığı son damlasında ve rüzgara bıraktığı kurumuş yaprağın serseri bilinmeyenindeyimhesabım yok artık içimdeki siyahlara gözümde kuduran gözyaşınave ziyan olmuş sahte bakışlara

ne güzeldi ilk tanıdığım yaprak defnesi nasılda yüreğimde düşmüş erimişti orda saklamaya söz vermiştim cennet bahcelerimde benden uzak bırakmıştım içimdeki acıların sancısından uzak içimdeki çocukluğuma içimdeki bebek düşlerime el sallayan ilk kızı yapmıştım işte gökyüzü burası demiştim işte benim doğduğum yer burası işte çiçeğin ilk tomurcuk açtığı zaman demiştim kaçırmıştım içimdeki düşlerden bile yüreğime basmıştım adını yüreğini ilk kelimelerini atmıştım ve gelin bohçasındaki kırmızılara sarıp okyanusların bile kaybolduğu derinliklerime bırakmıştım

ve hala uyanmanı istemiyorumbir gün gelecek gerçek güneşin uyandırdığı baharları gerçek yüreklerin olduğu bi ülkede ve yarınların umutların olmadığı yüreği gülümseyen insanların olduğu yerde uyandıracağım toprak altı yada üstü düşlerimde