Her Şey Vatan İçin!

Birazdan şafak sökecek ana,
Uzak köylerin birinden,
Ezan sesi geliyor,
Bu mektubu yazarken sana
O nasıl bir ilahi ses ki yakıyor yüreğimizi ta derinden
Lakin anam, vatan için,
Daha bir şey yapabildim diyememenin bedbahtlığı ile,
Bu mektubu zor getiriyorum dile

Ah Bir bilsen, nasılda kıvranmakta içimdeki ruh,
Halbuki dün yanı başımda vuruldu,
Ta Yemen’den arkadaşım,
Akhisarlı Menduh,
Her şey nasip,
Demek ki Rabbim ona gördü münasip…

Yüzümüzü yalarken sabahın ilk ayazı,
Siperlerde kılıyoruz belki de bugün son namazı,
Duam o ki Rabbim;
O mevkii saadete ben de talibim,
Yavaş, yavaş dağılmakta gece mevzilere çöken sis,
Her taraf mahşer yeri,
Bu nasıl bir intikam ki, beyinlerde habis,
Çiğnenirken yeryüzünün olanca değeri,
Tiksindiriyor cümle mahlukatı,
Medeniyet gelsin de görsün,
Bu vahşetin menşei batı!

Yine de koşarken bir cepheden bir cepheye,
Ölüm bize açılan sanki bir gül bahçesi,
Diyarbakırlı Resül, kucağımda verirken son nefesi,
Buralar gardaş, diyordu, buralar gül kokuyor gül!

Kaç yıl oldu anam seni görmeyeli,
Kokunu getirir her şafak,
Ta oralardan esen her sabah yeli,
Güzel günler olacak anam,
Güzel günler, bayramlar olacak, düğünler
Vatanın her bir yanında
Al bayraklar dalgalanacak görüyorum anam,

İzmirli Rafet’in,
Daha akşam vurulan Urfalı Hayrettin’in,
Elazizli Ali Turan’ın,
Bu topraklara oluk oluk akan mübarek kanlarında…
Ana bak, ellerinden öpüyor
Bitlisli Ahmet, Bitlisli Ahmet bizim sancaktar,
Düşmez diyor, ben düşmedikçe vurulup,
Düşsem de yine ruhum doğrulup,
Onu yedi kat arşa taşır
İşte o an ruhum şad olup
Bu beden toprak altında ancak yatar!

Ah anam; Bu vatanın ki,
Evladı fukarası,
Koşarken bir cepheden, bir cepheye,
Hayalinde bezettiği yurdu,
Yarın öleceğini bile bile,
Yarınlar için kurdu…

Mehmet Çetin