Divan Edebiyatı Mazmunları - Mazmun Nedir?

Anlam, kavram manalarına gelir Edebiyatta, özellikle Divan Edebiyatı'nda bazı kavramları ifade etmek için kullanılan klişeleşmiş(kalıplaşmış) sözlere verilen addır Mazmunlar benzetmeli, cinaslı ve nükteli sözlerdir Örnek:
Nergis: Göz
Badem: Göz
Keman: Kaş
Ok: Kirpik
Servi: Boy
Serv-i Revan: Yürüyen sevgili
Gonca: Dudak, ağız
Yılan: Saç
Gece: Saç
İnci: Diş
Daha önce hiçbir kimse tarafından söylenmemiş mazmunlara bikr-i mazmun denir
Divan Edebiyatının Mazmunları

Divan edebiyatımız kimilerine göre klasik edebiyat, kimilerine göre eski edebiyat diye nitelendirilir Divan Edebiyatımızın konusu geleneğin tespit ettiği değişmez yönleriyle ortaya çıkan aşktır Aşk işlenmesi zorunlu olan bir konudur Yani şair ister aşık olsun ister olmasın tanınmak istiyorsa mutlaka bunu işlemesi gerekir Nasıl ki hayatta içkinin damlasını ağzına koymamış bir kimse, şiirlerinde bahsediyorsa meyhanenin güzelliğini anlatıyorsa İşte bu, divan geleneğinin getirdiği zorunlu bir durumdur Şair aşktan yabancı kalmaması ve aşkı kendine mihver yapması, kendini muhakkak aşık pozisyonunda göstermesi divan edebiyatında uyulması gereken bir şarttır
Divan Edebiyatında eline kalem alan genç, yaşlı, aşkı hiç tatmayanı, kadın-erkek, hükümdar, sadrazam kim olursa olsun aşk konusunu işlemek zorundadır Aşkta işlenen sevgili ise tek tiptir Bu sevgili tipi değişmez Aşk konusunda söylemek istediğimiz; Divan Edebiyatı aşk merkezli kurulmuştur Öyle ki aşk temi kaldırılacak olsa divanlar boşalır geriye küçük bölümler kalır diyebiliriz